Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (15.1953)

NAGROBEK ZYGMUNTA I


Rye. 1. Nagrobek Zygmuntów w mauzoleum wawelskim.
(Fot. S. Kolowca).

STANISŁAW LORENTZ
NAGROBEK ZYGMUNTA I W MAUZOLEUM WAWELSKIM

Nagrobek ostatnich Jagiellonów, a zwłaszcza Zy-
gmunta I w jego wawelskim mauzoleum, budził od
kilkudziesięciu lat żywe zainteresowanie historyków
sztuki. Poglądy na problem autorstwa rzeźb figural-
nych w kaplicy Zygmuntowskiej, wykonanych z czer-
wonego marmuru, wśród nich posągu starszego króla,
zestawione zostały w ostatnich latach kilkakrotnie,
m. in. w fundamentalnej rozprawie S. Komornickiego
o kaplicy Zygmuntowskiej w katedrze na Wawelu, w
artykule Z. Hornunga o Mauzoleum Króla Zygmun-
ta I w katedrze krakowskiej i w analizie dotychczaso-

wych badań nad polskimi nagrobkami renesansowymi
H. i S. Kozakiewiczów, zwalnia to więc od referowa-
nia rozwoju poglądów na ten kluczowy zabytek pol-
skiej rzeźby renesansowej.
Mimo, że literatura, dotycząca nagrobka Zygmun-
ta Starego, jest tak obfita, w roku poświęconym ba-
daniom nad okresem Odrodzenia w Polsce nie mo-
że zabraknąć nowej wypowiedzi o autorze posągu kró-
lewskiego i czasie jego powstania z dwóch względów:
I. bo ustosunkować się trzeba do tez artykułu ostat-
niego monografisty kaplicy i nagrobka, Z. Hornunga,

25