Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (15.1953)

Rye. 1. Prościejów na Morawach. Portal zamkowy.
(Fot. Statni fotomericky ustav v Praze).

JULIUSZ ROSS
Z DZIEJÓW ZWIĄZKÓW ARTYSTYCZNYCH POLSKO-CZESKICH
I POLSKO-SŁOWACKICH W EPOCE ODRODZENIA

Z prowadzonymi obecnie na szeroką skalę bada-
niami nad całokształtem zjawisk artystycznych pol-
skiego renesansu wiąże się ściśle i urasta zarazem do
większego znaczenia badanie w zakres tej epoki wcho-
dzących zagadnień związków artystycznych polsko-
czeskich i polsko-słowackich. Nie jest rzeczą możliwą
przedstawić wyczerpująco w krótkim artykule całość
problematyki wiążącej się z tak obszernym tematem.
Nie pozwala na to również dotychczasowy stan badań.
Literatura dotycząca powyższych zagadnień jest na
ogół skąpa i mało znana; jednakże istnieje kilka roz-
praw stanowiących cenny przyczynek do badania tych
związków. Należy do nich przede wszystkim praca
szwedzkiego uczonego A. Hahra, ósteuropeiska stildrag
i nordisk renassansarkitektur, z r. 1915. Nie bez znacze-
1 Na powyższą rozprawę zwrócił mi uwagę pro-
fesor Uniwersytetu Słowackiego w Bratysławie —

nia dla tej problematyki jest prawie zupełnie nie znana
rozprawa w języku węgierskim: Lechner Jeno, Tanul-
mdnyok a lengyelorszagi es felsomagyarórszźgi rene-
szansz epitesról (Studium o polskiej i górnowęgierskiej
[słowackiej] renesansowej architekturze), publikowana
w r. 1913, w organie związku węgierskich inżynierów
i architektów1. Rozprawy czeskiego uczonego A. Bal-
śanka, Stity a motivy attikove v ceske renaissance —
z r. 1902 oraz Kazimierza Buczkowskiego, O zabytkach
sgraffita w Polsce — z r. 1933 i Wacława Husarskiego,
Attyka polska i jej wpływ na kraje sąsiednie —
z r. 1936, dorzuciły szereg spostrzeżeń, omawiających
badane, tak często w architekturze renesansowej tych
krajów stosowane motywy, dekoracje. Najcenniejsze
i najbardziej wszechstronne są studia nad związkami
artystycznymi polsko-czeskimi w epoce renesansu Je-
Vladimir Wagner, któremu tą drogą składam podzię-
kowanie.

88