Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (22.1960)

GOTYCKIE RZEŹBY ALABASTROWE...

II. 9. Ścięcie św. Jana Chrzciciela, ok. 1410—20. Warszawa, Muzeum Na-
rodowe. (Fot. E. Kozlowska-Tomczyk)


Dwa omówione zabytki należą do grupy około
dziesięciu znanych w literaturze, dość zbliżonych pła-
skorzeźb alabastrowych, stanowiących połączenie te-
matu Bożego Narodzenia z Pokłonem Magów. Zespół
ten przedstawia najwcześniejszy w angielskiej rzeźbie
alabastrowej sposób ujęcia obu tych wątków ikono-
graficznych.
Najbardziej archaicznym z tej grupy przez sztyw-
ność i izokefalię postaci wydaje się relief z Long

Melford, datowany na czas ok. r. 1350 37. Ustala on
schemat, jaki widzieliśmy w obu zabytkach z Polski
i jaki z różnymi wariantami powtarzać się będzie
w całym zespole. Dalsze z tych rzeźb można próbo-
wać ustawić w linii rozwojowej w oparciu o zasadę
plastyki alabastrowej — przechodzenia od sztywności
i hieratyczności do urozmaicenia i ruchliwości form.
Pokłon Magów z zakrystii kościoła św. Jana
w Treslothan38 wprowadza motyw głów zwierzę-

37 Prior, Gardner, jw., il. 539.

38 Nelson, Earliest Type..., jw., tabl. V.

43