Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (22.1960)

„DROGA NA GOLGOTĘ”

PIERWOWZÓR GRAFICZNY...


II. 10. Droga na Golgotę, lewe skrzydło tryptyku, po
1582, Liege, Katedra św. Pawła. (Fot. ze zbiorów
Archwes Centrales Iconographigues, Bruksela)

zbliżony typ jego twarzy. Bardzo zbliżona jest też po-
stać Szymona Cyrenejczyka. Identycznie rozwiązana
została para władców na koniach. Tło pejzażowe i ar-
chitektoniczne różni się wprawdzie częściowo: zamiast
całej bryły zamku, pokazano tu tylko jego fragment,
wieżowata budowla została cofnięta na plan dalszy,
przez co znacznie ją zmniejszono, z Golgoty pokazano
zaś tylko fragment, umieszczając na jej szczycie nie
trzy krzyże, a koła. Jednakże typ pejzażu, jego za-
sadnicze elementy i ich usytuowanie są bardzo bli¬

skie naszej rycinie. Tu jak i tam, tło pejzażowe opie-
ra się na trzech elementach: architekturze pałacu po
prawej, zarysie Golgoty po lewej i wieżowatej budo-
wli pośrodku w głębi. Elementem zbliżonym, który
uległ jednak pewnej transpozycji, jest postać rycerza
w hełmie z ręką wskazującą na Golgotę. Postać tę
umieszczono w malowidle belgijskim tuż za Chrystu-
sem, a głowę jej przedstawiono w półprofilu. W ryci-
nie Sadelera ta sama postać została cofnięta na plan
dalszy i ujęta profilowo.
Różnice kompozycyjne między obrazem a grafiką
sprowadzają się głównie do traktowania przestrzeni.
Kompozycja obrazu belgijskiego jest bardziej ścieśnio-
na, w związku z czym musiano z pewnych elementów

II. 11. Zmartwychwstanie, prawe skrzydło tryptyku
po 1582, Liege, Katedra św. Powła. (Fot. ze zbiorów
A. C. I. Bruksela)


191