Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (22.1960)

OLGA BOZNAŃSKA

w r. 1889; reprodukcja rysunku młodej niewiasty
z wschodnim wachlarzem22 i obrazu „Irena”, gdzie
modelka trzyma w ręku japoński wachlarz23 po-
twierdza to spostrzeżenie. Namalowane w r. 1889 pięk-
ne „Kwiaciarki” (kat. 18) mają wyraźny, mym zda-
niem, charakter układu, inspirowany drzeworytami
japońskimi. Mamy zresztą bardziej bezpośrednie do-
wody: Roman Lewandowski wspominając przebieg
swej wizyty u początkującej wówczas artystki i za-
mieszczając jej fotografię wr kimonie z japońską pa-
rasolką, pisze: „W Krakowie lat temu z siedem
poznałem ją. Właśnie przyjechała z Monachium po


II. 3. O. Boznańska, Portret kobiecy, ok. 1889. Ze zb.
Muz. Miejskiego w Bydgoszczy.

II. 4. O. Boznańska, Ze spaceru, 1889. Wł. Muz. Na-
rodowego w Krakowie. (Fot. W. Wolny)


dwuletnim tam pobycie... Starałem się poznać artystkę
i poszedłem do jej pracowni. Mieściła się ona w nie-
wielkim pokoju, do którego wszedłszy, zofeaczyłem ją
wśród rozrzuconych po ziemi szkiców, na tle japoń-
skiej draperii i takiegoż parasola... Zacząłem pod-
suwać się do... naturalnie także japońskiego para-
wanu i odwróciłem przepysznie malowane studium
małej dziewczynki” 24.

23 „Świat” 1891, s. 69; Por. również obraz, zatytułowany
„Autoportret” z lat 90-tych ub. w. ze zb. T. Litawińskie-
go, wystawiony w Zakopanem w 1957 r.
24 [R. Lewandowski] R. L., Olga Boznańska, „Prze-
gląd Tygodniowy” 1895, nr 43, S. 485,

259