DOI issue:
Nr. 3
DOI article:Miscellanea
DOI article:Szymański, Stanisław: J.W. Neunherz, jego zapomniane prace i nieznane o nim wiadomości
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.41527#0305
STANISŁAW SZYMAŃSKI
II. 1. Christof Neunherz, „Scena biblijna”. (Własn.
i fot. Praga, Narodni Galerie)
„Śmierć św. Judy Tadeusza” szkicował Jerzy
Wilhelm Neunherz w rok po przybyciu do Pragi.
Pewną wyczuwalną rokokową atmosferę włoską w ry-
sunku, uzasadniają nie tylko prawdopodobne wy-
prawy Neunherza do Włoch, ale również jego kon-
takty z przybyłym niemal równocześnie z Tyrolu
Adamem Schópfem oraz Carlo Carlone.
Ujawniając nieznane rysunki, zwłaszcza Jerzego
Wilhelma Neunherza, należy zwrócić baczniejszą
uwagę na działalność artystyczną J.K. Liszki. W tejże
samej bowiem galerii, gdzie przechowywane są oma-
wiane prace Ślązaka, znajduje się rysunek, przedsta-
wiający „Legendarne spotkanie św. Bonawentury ze
św. Tomaszem”. Scenę tę powtórzył J.W. Neunherz
5 J. Lor is, Ceska barokni kresba, Praha 1947, tabl. 7;
A. Do b r z y ck a, jw., tabl. 5—6.
w r. 1731 5 na kopule kościoła cysterskiego w Lądzie.
Rysunek przypisany jest tradycyjnie Liszce, choć kto
wie, czy nie należy go wiązać z J.W. Neunherzem.
Powiązania rodzinne, wspólna genealogia artystycz-
na obu oraz podobieństwo warsztatowe — powodują
potrzebę dalszych badań.
Znaczenie rysunku z 1725 r. podnosi fakt, że jest
on prawdopodobnie najstarszą pracą datowaną Neun-
herza, a wobec faktu niemal całkowitego zniszczenia
polichromii w Lubomiu — świadectwem dojrzewania
artysty, rzucającym światło na wcześniejszy okres
jego studiów i działalności. Brak materiałów do cha-
rakterystyki okresu wcześniejszego, bo aż po 36 rok
życia, podnosi wartość historyczną rysunku a histo-
ryka sztuki mobilizuje do dalszych poszukiwań.
Poszukiwania te nie pozostają bez rezultatów,
aczkolwiek wyniki ich odnoszą się do późniejszego
okresu życia i twórczości mistrza. Prace archiwalne
292
II. 1. Christof Neunherz, „Scena biblijna”. (Własn.
i fot. Praga, Narodni Galerie)
„Śmierć św. Judy Tadeusza” szkicował Jerzy
Wilhelm Neunherz w rok po przybyciu do Pragi.
Pewną wyczuwalną rokokową atmosferę włoską w ry-
sunku, uzasadniają nie tylko prawdopodobne wy-
prawy Neunherza do Włoch, ale również jego kon-
takty z przybyłym niemal równocześnie z Tyrolu
Adamem Schópfem oraz Carlo Carlone.
Ujawniając nieznane rysunki, zwłaszcza Jerzego
Wilhelma Neunherza, należy zwrócić baczniejszą
uwagę na działalność artystyczną J.K. Liszki. W tejże
samej bowiem galerii, gdzie przechowywane są oma-
wiane prace Ślązaka, znajduje się rysunek, przedsta-
wiający „Legendarne spotkanie św. Bonawentury ze
św. Tomaszem”. Scenę tę powtórzył J.W. Neunherz
5 J. Lor is, Ceska barokni kresba, Praha 1947, tabl. 7;
A. Do b r z y ck a, jw., tabl. 5—6.
w r. 1731 5 na kopule kościoła cysterskiego w Lądzie.
Rysunek przypisany jest tradycyjnie Liszce, choć kto
wie, czy nie należy go wiązać z J.W. Neunherzem.
Powiązania rodzinne, wspólna genealogia artystycz-
na obu oraz podobieństwo warsztatowe — powodują
potrzebę dalszych badań.
Znaczenie rysunku z 1725 r. podnosi fakt, że jest
on prawdopodobnie najstarszą pracą datowaną Neun-
herza, a wobec faktu niemal całkowitego zniszczenia
polichromii w Lubomiu — świadectwem dojrzewania
artysty, rzucającym światło na wcześniejszy okres
jego studiów i działalności. Brak materiałów do cha-
rakterystyki okresu wcześniejszego, bo aż po 36 rok
życia, podnosi wartość historyczną rysunku a histo-
ryka sztuki mobilizuje do dalszych poszukiwań.
Poszukiwania te nie pozostają bez rezultatów,
aczkolwiek wyniki ich odnoszą się do późniejszego
okresu życia i twórczości mistrza. Prace archiwalne
292