Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (22.1960)

WŁADYSŁAW TOMKIEWICZ


Nie są znane jak dotąd żadne przekazy archiwal-
ne mówiące o powstaniu tego dzieła, toteż wszelkie
badania naukowe z natury rzeczy muszą się opierać
niemal jedynie na analizie samego obiektu. Dotych-
czasowi badacze zabytku, jak Władysław Łuszczkie-
wicz, Marian Sokołowski, Jerzy Kieszkowski, Jan Bo-
łoz-Antoniewicz, Feliks Kopera1 są na ogół zgodni
co do tego, iż płaskorzeźba przedstawia „lament”
zgromadzonych mężczyzn na wiadomość o śmierci
Krzysztofa Szydłowieckiego oraz że powstała ona
w r. 1536 na zlecenie zięcia i głównego spadkobiercy
kanclerza — hetmana w. kor. Jana Tarnowskiego.

Natomiast rozbieżność zdań zaznaczyła się wyraź-
nie przy interpretacji właściwej treści płaskorzeźby
oraz przy problemie autorstwa obiektu. W kompozycji
opatowskiej jedni widzą realistyczną scenę opłakiwa-
1 W. Łuszczkiewicz, Kościół kolegiacki św. Mar-
cina w Opatowie, „Sprawozdania K. H. S. PAU”, VI, 1898;
J. Kieszkowski, Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki, Poz-
nań 1912; S. Cercha i F. Kopera, Nadworny rzeźbiarz
króla Zygmunta Starego Giouanni Cini z Sieny, Kraków
1917; J. B ol o z Antoniewicz, Lament opatowski
i jego twórca, „Prace Kom. Hist. Sztuki PAU”, II, 1922;
H. i S. Kozakiewiczowie, Polskie nagrobki rene-
sansowe, „Biul. Hist. Sztuki”, XV. 1953, nr 1.

332