Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki
— 22.1960
Zitieren dieser Seite
Bitte zitieren Sie diese Seite, indem Sie folgende Adresse (URL)/folgende DOI benutzen:
https://doi.org/10.11588/diglit.41527#0385
DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Rostworowski, Marek: Dwa obrazy mistrza półfigur kobiecych na wystawie malarstwa niderlandzkiego w Muzeum Narodowym w Warszawie (V-VI 1960)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.41527#0385
MAREK ROSTWOROWSKI
II. 1. Kobieta grająca na szpinecie. Poznań, Muz. Narodowe.
(Fot. Muz. Nar., Poznań)
rzeczowy i bez kokieterii. Koloryt obrazu jest lokal-
ny i bardziej kontrastowy, o mniejszym bogactwie
przejść i półtonów; nie stwarza on też iluzji głębi.
Farba kładziona jest cieńszą warstwą. W sumie obraz
jest bardziej realistyczny i tradycyjny.
Zestawienie poznańskiego obrazu z krakowskim
z pachnącym olejkiem. E. Michel (Musće National du
Louvre, Catalogue raisonnć... Peintures flamandes du XV
et XVI siacie, Paris 1953, s. 162) wskazuje na Czytającą
Marię Magdalenę Rogera van der Weyden w National
Gallery w Londynie, (która okazała się fragmentem więk-
szej całości; por. Martin D a vi es, Rogier van der
skłania do przyjrzenia się innym dziełom Mistrza
Półfigur Kobiecych. Do obrazu krakowskiego naj-
podobniejszy jest Koncert (trzy kobiety grające)
w leningradzkim Ermitażu (il. 3), zaś do poznańskie-
go — przedstawienie tego samego tematu w Galerii
Harrach w Wiedniu (il. 4). Te dwa prawie jednakowe
Weyden’s Magdalen Reading’, w: Miscellanea. Prof. dr
D. Roggen, Antverpen 1957, s. 77—89), jako na daleki pro-
totyp przedstawień Czytającej Magdaleny Mistrza Półfi-
gur. Ta transpozycja ikonograficzna, z zamianą alabastro-
wej puszki na trybowany puchar z pokrywą wymagałaby
jednak bliższego wyjaśnienia.
372
II. 1. Kobieta grająca na szpinecie. Poznań, Muz. Narodowe.
(Fot. Muz. Nar., Poznań)
rzeczowy i bez kokieterii. Koloryt obrazu jest lokal-
ny i bardziej kontrastowy, o mniejszym bogactwie
przejść i półtonów; nie stwarza on też iluzji głębi.
Farba kładziona jest cieńszą warstwą. W sumie obraz
jest bardziej realistyczny i tradycyjny.
Zestawienie poznańskiego obrazu z krakowskim
z pachnącym olejkiem. E. Michel (Musće National du
Louvre, Catalogue raisonnć... Peintures flamandes du XV
et XVI siacie, Paris 1953, s. 162) wskazuje na Czytającą
Marię Magdalenę Rogera van der Weyden w National
Gallery w Londynie, (która okazała się fragmentem więk-
szej całości; por. Martin D a vi es, Rogier van der
skłania do przyjrzenia się innym dziełom Mistrza
Półfigur Kobiecych. Do obrazu krakowskiego naj-
podobniejszy jest Koncert (trzy kobiety grające)
w leningradzkim Ermitażu (il. 3), zaś do poznańskie-
go — przedstawienie tego samego tematu w Galerii
Harrach w Wiedniu (il. 4). Te dwa prawie jednakowe
Weyden’s Magdalen Reading’, w: Miscellanea. Prof. dr
D. Roggen, Antverpen 1957, s. 77—89), jako na daleki pro-
totyp przedstawień Czytającej Magdaleny Mistrza Półfi-
gur. Ta transpozycja ikonograficzna, z zamianą alabastro-
wej puszki na trybowany puchar z pokrywą wymagałaby
jednak bliższego wyjaśnienia.
372