DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Karpowicz, Mariusz: Nieznane dzieło Francesca Rossiego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.41527#0394
NIEZNANE DZIEŁO FRANCESCA ROSSIEGO
II. 4. F. Algardi. Statua Innocentego X. Rzym, Ka-
pitol. (wg G. Delogu)
artysta Jana Kazimierza zawędrował na usługi wileń-
skiego biskupa.
Jerzy Tyszkiewicz, gorliwy stronnik królewski, za-
ufany człowiek Jana Kazimierza na Litwie, główny
oponent przeciw samowoli Janusza Radziwiłła, karie-
rę duchowną łączył z pracami politycznymi na rzecz
dworu. W r. 1627 biskup mentoński i sufragan wileński,
w następnym mianowany biskupem żmudzkim, legat
do Watykanu w 1638, w r. 1649 wysunięty został przez
dwór na biskupstwo wileńskie.9 Wykorzystywany był
przez ostatnich Wazów nie tylko jako przeciwwaga Ra-
dziwiłłów na Litwie, ale brał również udział w wielu
ogólnopaństwowych posunięciach politycznych. I tak
np. na toruńskim „Colloąuium Charitatwum”, które
wedle zamierzeń Władysława IV miało pogodzić dy-
sydentów z katolikami występował jako przywódca
teologów katolickich10. Czy też na drugim sejmie
1652 r. w imieniu chorego Jana Kazimierza przed-
kładał Izbie królewskie propozycjen. Jest więc oczy-
wiste, że człowiek tak blisko związany z dworem,
zaufany doradca i gorliwy stronnik, mógł sobie bez
trudu zamówić popiersie u nadwornego rzeźbiarza
lub go sobie nawet do Wilna sprowadzić. Daty ra-
mowe pobytu Rossiego w Polsce to 1651 i 1654. Sezo-
ny budowlane 1651 i 1652 są w Wilnie niesłychanie
ożywione, w samej katedrze przekryto dach i resta-
urowano gzymsy i sztukaterie. Natomiast już grudzień
1652 przynosi do miasta zarazę morową trwającą jak
wiadomo do lipca 1654; jest rzeczą pewną, że już po
niej nic nie robiono, że reszta r. 1654 upłynęła na
przygotowaniach do (nieudanej zresztą) obrony przed
8 K. Niesie cki, Herbarz Polski, wyd. J. N. Bobro-
wicz, Lipsk, t. IX, 1842, s. 179; J. Kurczewski, Bis-
kupstwo Wileńskie, Wilno 191‘2, s. 43 i nn.
io Jw.
u W. Czapliński, Dwa sejmy w roku 1652. Stu-
dium z dziejów rozkładu Rzeczypospolitej szlacheckiej
w XVII wieku, Wrocław 1995, s. 152 i n.
381
II. 4. F. Algardi. Statua Innocentego X. Rzym, Ka-
pitol. (wg G. Delogu)
artysta Jana Kazimierza zawędrował na usługi wileń-
skiego biskupa.
Jerzy Tyszkiewicz, gorliwy stronnik królewski, za-
ufany człowiek Jana Kazimierza na Litwie, główny
oponent przeciw samowoli Janusza Radziwiłła, karie-
rę duchowną łączył z pracami politycznymi na rzecz
dworu. W r. 1627 biskup mentoński i sufragan wileński,
w następnym mianowany biskupem żmudzkim, legat
do Watykanu w 1638, w r. 1649 wysunięty został przez
dwór na biskupstwo wileńskie.9 Wykorzystywany był
przez ostatnich Wazów nie tylko jako przeciwwaga Ra-
dziwiłłów na Litwie, ale brał również udział w wielu
ogólnopaństwowych posunięciach politycznych. I tak
np. na toruńskim „Colloąuium Charitatwum”, które
wedle zamierzeń Władysława IV miało pogodzić dy-
sydentów z katolikami występował jako przywódca
teologów katolickich10. Czy też na drugim sejmie
1652 r. w imieniu chorego Jana Kazimierza przed-
kładał Izbie królewskie propozycjen. Jest więc oczy-
wiste, że człowiek tak blisko związany z dworem,
zaufany doradca i gorliwy stronnik, mógł sobie bez
trudu zamówić popiersie u nadwornego rzeźbiarza
lub go sobie nawet do Wilna sprowadzić. Daty ra-
mowe pobytu Rossiego w Polsce to 1651 i 1654. Sezo-
ny budowlane 1651 i 1652 są w Wilnie niesłychanie
ożywione, w samej katedrze przekryto dach i resta-
urowano gzymsy i sztukaterie. Natomiast już grudzień
1652 przynosi do miasta zarazę morową trwającą jak
wiadomo do lipca 1654; jest rzeczą pewną, że już po
niej nic nie robiono, że reszta r. 1654 upłynęła na
przygotowaniach do (nieudanej zresztą) obrony przed
8 K. Niesie cki, Herbarz Polski, wyd. J. N. Bobro-
wicz, Lipsk, t. IX, 1842, s. 179; J. Kurczewski, Bis-
kupstwo Wileńskie, Wilno 191‘2, s. 43 i nn.
io Jw.
u W. Czapliński, Dwa sejmy w roku 1652. Stu-
dium z dziejów rozkładu Rzeczypospolitej szlacheckiej
w XVII wieku, Wrocław 1995, s. 152 i n.
381