Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (41.1979)

WSPOMNIENIE POŚMIERTNE

kołaja Kopernika w Toruniu, gdzie prof. Malinow-
ski wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych i w pew-
nym sensie pełnił funkcje dziekana. Wymieniam w
mym wspomnieniu i uniwersytecką działalność Ka-
zimierza Malinowskiego, bo na jego zaproszenie u-
czestniczyłem w Radzie Naukowej i miałem możność
osobiście obserwować jego działalność.
Jeszcze na jednym polu współdziałaliśmy przez
wiele lat — współpracy kulturalnej z zagranicą w
dziedzinie muzealnictwa i ochrony zabytków. W kil-
ku dziedzinach był tu czynny prof. Malinowski. Naj-
pierw wymienię międzynarodową współpracę w za-
kresie oświatowej i społecznej działalności w mu-
zealnictwie. Prof. Malinowski kierował Komisją, po-
święconą tym dziedzinom w Polskim Komitecie Na-
rodowym Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM),
współpracując najbliżej z prof. Kazimierzem Żygul-
skim. Uczestniczył w Konferencjach Generalnych
ICOM, przygotowywał specjalne wydawnictwa o roli
w Polsce muzeów w dziedzinie oświaty i wychowa-
nia, publikowane w językach obcych i szeroko roz-
powszechnione. Drugą dziedziną, w której czynnie
pracował w ICOM prof. Malinowski, była sprawa
kształcenia pracowników muzealnych. Parokrotnie
prof. Malinowski reprezentował Polski Komitet na

międzynarodowych konferencjach. I trzecią jeszcze
dziedziną był w ICOM zainteresowany — dokumen-
tacją naukową w muzealnictwie. W Komitecie Mię-
dzynarodowym Dokumentacji ICOM reprezentował
przez szereg lat Polskę. Z akcji międzynarodowych
w dziedzinie opieki nad zabytkami, w których uczest-
niczył prof. Malinowski, wymienię dwie. Pierwsza —
to udział wraz z prof. Janem Zachwatowiczem i ze
mną w r. 1954 w międzynarodowej Konferencji, zwo-
łanej w Hadze z inicjatywy UNESCO w sprawie
ochrony dóbr kultury na wypadek konfliktu zbroj-
nego. Druga — to reprezentacja Polski w Między-
narodowym Centrum do badań nad konserwacją za-
bytków mieszczącym się w Rzymie. Już wymienienie
tych licznych funkcji prof. Malinowskiego w między-
narodowej Współpracy wskazuje, jak wiele mu w
tych dziedzinach zawdzięczamy. Nie tylko reprezen-
tował, wszędzie coś istotnego od siebie wnosił.
Zakończyć chcę moje wspomnienie, notując moje
wraz z żoną pobyty w Poznaniu co najmniej 2 razy
rocznie i serdeczne stosunki przyjacielskie, jakie nas
łączyły z Dyrektorem Kazimierzem Malinowskim i
jego Małżonką.
Stanisław Lorentz