DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0250
242
ANTII0L0GI2E GRzECLE
merus erat inter sodales Persii poetae ap. philoso-
phum Cornutum, et doctissimum sanctissimumque
virum eum dicit Suetonius, in Persii vita.
CCLI. Prope Teon. Ex cod. Askewiano Boeckh.
Corp. inscr. gr. II, n. 3123. — Vs. 5. Lapis habet, si
apographis credimus, E M . E . Boeckh. audacius con-
jiciebat ένειμεν aut έδειμεν; nos sine dubitatione ές
αιέν, damus, deinde vs. seq. νεΰεν pro NOEN, ubi
ένθεν, quod vix credas, Boeckh. legi voluit, « lenissima
correctione, » ita tamen ut quasi desperatum locum
tandem omitteret. Eumdem hunc versum sic resti-
tuit Kaibelius : άφθάρτοις Μούσαις γάρ έπ[έ]σ[τεφ]ον
αυτός έμ[αυτόν. Cui juveni musarum templi cledu-
cho, id est custodi, sepultura in τεμένει assignata
erat. — Vs. 6. Nymphius, Νύμφιος, proprium et teditui
nomen esse potest; cf. vs. 10. — Vs. 7. sic sup-
plebat Boeckh. : ζών των γάρ κληδοΰχον έκλήρωσάν μ.’
έθέλοντα (marmor ΕΘΕΙΟNΤA). Kaibeliisupple-
menta recepimus Μουσ]ών γάρ κληδοϋχ[ον ’Έρως
φύγε κούκ] έθέ[λ]οντα. — Vs. 8. Ex ΕΚΟΜ Μ ΑΏΝ
elicere Boeckhio placuit έκ θαλάμου. — Vs. 9. lapis
ΟΜΟΓ, quod non φάος (Boeckh) est, sed ΘΑ AOE,
θά/ος.
CCLII. Halicarnassi. Edid. Newtonus I tab. 89,
10, coli. Diar. arch. 1859, p. 56. — Vs. 3. « loquitur
στήλη ipsi tumulo superimposita. » G. Kaibel.
CCLIII. Halicarnassi. Edid. Newton. tab. 88, 8,
coli. v. II2 699, unde G. Kaibel. n. 207. — Vs. 1 sq.
« ό πριν — ό πριν — ό similes particularum ού et εί
eisdem versuum sedibus anaphorae in Antipatri
Sidonii epigrammatis (ejus enim sunt) Anth. Pal.
VII, 409 et 413. — Vs. 5 sq. supplevi sententiam
vulgarem. » G. K. — Cf. epigr. neapolitanum in
Anthol. lat. IV, ccxlviii :
Quae mihi debebas supremae munera vitae,
infelix solvo nunc tibi, nate, prior...
CCLIV. Panticapaei. Anaglypho exsculptus vir ad-
stante puerulo. Edid. Stephanius, Comptes-rendus
etc. 1861-2. Supra scriptum Φαρνάκη Φαρνάκου χοίρε.
Edidit etiam G. Kaibel. Epigr. gr. e lap. conlecia,
p. 97, n. 252. — Vs. 4. « Recte Sauppe (Philol. XX,
511), ut virtutem artemque ostenderet, Pharnacem
in Graeciam (προς δύσιν) profectum esse statuit,
quamobrem in patria ad cenotaphium inanibus lacri-
mis deflent mortuum juvenes. » G. K.
CCLV. Sevrihissar prope Teon. Ex schedis Peys-
sonelii transcripsit Ziegler., edidit Boeckh. Corp.
inscr. gr. n. 3118. — Cf. Anthol. lat. IV, ccxuv :
Nam tibi dumque viro taedas thalamumque para-
funera et inferias anxius ecce paro. [bam,
CCLVI. Ephesi. J. T. Wood, Discoveries etc.
Inscriptt. from Tombs, etc. p. 16, n. 18. Edidit et
Gelzer. Mus. Rh. XXVII, 466 et inde G. Kaibel.
Epigr. gr. n. 229. Supra scriptum A. Καλπουρνίω
Καλπουρνιανω T. Καλπούρνιος Κυϊντιανός Αφρικανός
κατεσκεύασεν συν τη έκβασμιδώσει τον βωμόν. Et infra :
Ό ένοχλήσας τούτω τω βωμφ ή τω τύπω καταβαλεϊ
εις τόν φισκόν * μύρια. — Vs. 1. G. Kaib. Πωλλινα.
CCLVII. Cypro in insula. Ceccaldus, Rev. ar-
cheol. 1875, I, 97. — Vs. 2. Meleagr. Anth. pal.
VII, 421, 12 : χοίρε καί έν φθιμένοισιν. Cf. infr. 259.
epigr. Et καί μοιρίδιον.
CCLVIII. Patris. Pocock. Inscriptt. p. 64, n. 10.
Corp. inscr.gr. 1553, G. Kaibel. ibid. 481. —Vs. 2.
έν βιοτής με'τ. vel quandiu viveremus, non ad laudum
tuarum finem veniremus. Praescriptum est Δομιτίου
Φαιδρού.
CCLIX. Cypro in insula. Ceccaldus, Rev. ar-
cheol. 1875, I, 97, unde repetiit ut n. cclvii, hoc
epigrammation Georgius Kaibel. Epigr. grxc. e
lapid. conlect. p. xi, 288 a et 288 b. Litterae CCCO.
CCLX. Epigramma Mesambrianum edidit Boeck-
hius in Addendis Corp. inscr. gr. n. 2055 b. Cf.
n. 2055. — « Vs. 1. In elementis ΚΑΡΠΑΡΟΣ
nomen conditoris Graeci latere judico. » Bckh. — G.
Kaibel. Ουτος έχει τύμβίος τούς καί πόρος. — Vs. 2.
idem ξύνω δ’ έν. — Vs. 3. id. η μέν έγό>]. — Vs. 4.
id. δείκνυσε, εύσε]β[έ]ως. — Vs. 5. id. νυν δ’ ώσπερ
ζ]ωοί.
CCLXI. Ronue. Franz. Corp. n. 6268. Antea
edidere multi quos illic videas; primus Gruter. T/te-
saur. p. dcvii, postea Brunck. Anal. t. III, p. 310,
n. 732 et Jacobs. (v. Animadd. vol. III, P. II, p. 317)
in Append. n. 210. Dederat hoc et Burmannus (An-
thol. lat. t. II, lib. IV, p. 91 sqq. epigr. cxlii-cxlvi),
cum Grotii et aliorum versionibus, praemissis etiam
quatuor hisce latinis inscriptionibus de eadem Ati-
meti uxore quasi dialogo quodam distributis :
Atimetus Pamphili Ti. Caesaris A. L. L. Anthero-
tianus sibi et Cl. Homonceae conlibertae et contuber-
nali.
I. Tu qui secura procedis mente, parumper
siste gradum, quaeso, verbaque pauca lege.
Illa ego, quae claris fueram praelata puellis,
hoc Homonoea brevi condita sum tumulo,
cui formam Paphie, Charites tribuere decorem,
quam Pallas cunctis artibus erudiit :
nunquam bis denos aetas mea viderat annos;
injecere manus invida fata mihi.
Nec pro me queror hoc; morte est mihi tristior ipsa
moeror Atimeti conjugis ille mei.
Atimetus.
II. Si pensare animas sinerent crudelia fata,
et posset redimi morte aliena salus;
quantulacunque meae debentur tempora vitae,
pensassem pro te, cara Homonoea, libens.
At nunc, quod possum, fugiam lucemque deosque,
ut te matura per Styga morte sequar.
ΗομοΝοϊα·
III. Parce tuam, conjux, fletu quassare juventam,
fataque moerendo sollicitare mea.
Nil prosunt lacrimae, nec possunt fata moveri :
viximus, hic omnes exitus unus habet.
Parce, ita non unquam similem experiare dolorem,
et faveant votis numina cuncta tuis.
Quodque meae eripuit mors immatura juventae,
id tibi victuro proroget ulterius.
Atimetus.
IV. Sit tibi terra levis, mulier dignissima vita,
quaeque tuis olim perfruerere bonis.
Sequenti epigrammati quod grsecum est, supra-
scriptum est nomen Homonoea, et subscriptum Per-
missu patroni. In. fr. longum. P. V. latum. P. IV.
— Vs. 3. Burm. (Cf. ib. p. 121) χελειδόνος, Heinsius
ex vetere Moroni codice notaverat: ή λαλιή φεδροτε'ρη
χελειδονις. Posterius plures hoc scripsere; Barthius
(in Adversar. IV, 6, p. 160) emendabat χελειδών. —
Vs. 4. Burm. λειπομένη δάκρυα.
CCLXII. Athenis. Spon. Miscellan. erud. ant. X, 8,
p. 320. Brunck. Anal. t. III, p. 308, n. 722 (Cf. Jacobs.
ANTII0L0GI2E GRzECLE
merus erat inter sodales Persii poetae ap. philoso-
phum Cornutum, et doctissimum sanctissimumque
virum eum dicit Suetonius, in Persii vita.
CCLI. Prope Teon. Ex cod. Askewiano Boeckh.
Corp. inscr. gr. II, n. 3123. — Vs. 5. Lapis habet, si
apographis credimus, E M . E . Boeckh. audacius con-
jiciebat ένειμεν aut έδειμεν; nos sine dubitatione ές
αιέν, damus, deinde vs. seq. νεΰεν pro NOEN, ubi
ένθεν, quod vix credas, Boeckh. legi voluit, « lenissima
correctione, » ita tamen ut quasi desperatum locum
tandem omitteret. Eumdem hunc versum sic resti-
tuit Kaibelius : άφθάρτοις Μούσαις γάρ έπ[έ]σ[τεφ]ον
αυτός έμ[αυτόν. Cui juveni musarum templi cledu-
cho, id est custodi, sepultura in τεμένει assignata
erat. — Vs. 6. Nymphius, Νύμφιος, proprium et teditui
nomen esse potest; cf. vs. 10. — Vs. 7. sic sup-
plebat Boeckh. : ζών των γάρ κληδοΰχον έκλήρωσάν μ.’
έθέλοντα (marmor ΕΘΕΙΟNΤA). Kaibeliisupple-
menta recepimus Μουσ]ών γάρ κληδοϋχ[ον ’Έρως
φύγε κούκ] έθέ[λ]οντα. — Vs. 8. Ex ΕΚΟΜ Μ ΑΏΝ
elicere Boeckhio placuit έκ θαλάμου. — Vs. 9. lapis
ΟΜΟΓ, quod non φάος (Boeckh) est, sed ΘΑ AOE,
θά/ος.
CCLII. Halicarnassi. Edid. Newtonus I tab. 89,
10, coli. Diar. arch. 1859, p. 56. — Vs. 3. « loquitur
στήλη ipsi tumulo superimposita. » G. Kaibel.
CCLIII. Halicarnassi. Edid. Newton. tab. 88, 8,
coli. v. II2 699, unde G. Kaibel. n. 207. — Vs. 1 sq.
« ό πριν — ό πριν — ό similes particularum ού et εί
eisdem versuum sedibus anaphorae in Antipatri
Sidonii epigrammatis (ejus enim sunt) Anth. Pal.
VII, 409 et 413. — Vs. 5 sq. supplevi sententiam
vulgarem. » G. K. — Cf. epigr. neapolitanum in
Anthol. lat. IV, ccxlviii :
Quae mihi debebas supremae munera vitae,
infelix solvo nunc tibi, nate, prior...
CCLIV. Panticapaei. Anaglypho exsculptus vir ad-
stante puerulo. Edid. Stephanius, Comptes-rendus
etc. 1861-2. Supra scriptum Φαρνάκη Φαρνάκου χοίρε.
Edidit etiam G. Kaibel. Epigr. gr. e lap. conlecia,
p. 97, n. 252. — Vs. 4. « Recte Sauppe (Philol. XX,
511), ut virtutem artemque ostenderet, Pharnacem
in Graeciam (προς δύσιν) profectum esse statuit,
quamobrem in patria ad cenotaphium inanibus lacri-
mis deflent mortuum juvenes. » G. K.
CCLV. Sevrihissar prope Teon. Ex schedis Peys-
sonelii transcripsit Ziegler., edidit Boeckh. Corp.
inscr. gr. n. 3118. — Cf. Anthol. lat. IV, ccxuv :
Nam tibi dumque viro taedas thalamumque para-
funera et inferias anxius ecce paro. [bam,
CCLVI. Ephesi. J. T. Wood, Discoveries etc.
Inscriptt. from Tombs, etc. p. 16, n. 18. Edidit et
Gelzer. Mus. Rh. XXVII, 466 et inde G. Kaibel.
Epigr. gr. n. 229. Supra scriptum A. Καλπουρνίω
Καλπουρνιανω T. Καλπούρνιος Κυϊντιανός Αφρικανός
κατεσκεύασεν συν τη έκβασμιδώσει τον βωμόν. Et infra :
Ό ένοχλήσας τούτω τω βωμφ ή τω τύπω καταβαλεϊ
εις τόν φισκόν * μύρια. — Vs. 1. G. Kaib. Πωλλινα.
CCLVII. Cypro in insula. Ceccaldus, Rev. ar-
cheol. 1875, I, 97. — Vs. 2. Meleagr. Anth. pal.
VII, 421, 12 : χοίρε καί έν φθιμένοισιν. Cf. infr. 259.
epigr. Et καί μοιρίδιον.
CCLVIII. Patris. Pocock. Inscriptt. p. 64, n. 10.
Corp. inscr.gr. 1553, G. Kaibel. ibid. 481. —Vs. 2.
έν βιοτής με'τ. vel quandiu viveremus, non ad laudum
tuarum finem veniremus. Praescriptum est Δομιτίου
Φαιδρού.
CCLIX. Cypro in insula. Ceccaldus, Rev. ar-
cheol. 1875, I, 97, unde repetiit ut n. cclvii, hoc
epigrammation Georgius Kaibel. Epigr. grxc. e
lapid. conlect. p. xi, 288 a et 288 b. Litterae CCCO.
CCLX. Epigramma Mesambrianum edidit Boeck-
hius in Addendis Corp. inscr. gr. n. 2055 b. Cf.
n. 2055. — « Vs. 1. In elementis ΚΑΡΠΑΡΟΣ
nomen conditoris Graeci latere judico. » Bckh. — G.
Kaibel. Ουτος έχει τύμβίος τούς καί πόρος. — Vs. 2.
idem ξύνω δ’ έν. — Vs. 3. id. η μέν έγό>]. — Vs. 4.
id. δείκνυσε, εύσε]β[έ]ως. — Vs. 5. id. νυν δ’ ώσπερ
ζ]ωοί.
CCLXI. Ronue. Franz. Corp. n. 6268. Antea
edidere multi quos illic videas; primus Gruter. T/te-
saur. p. dcvii, postea Brunck. Anal. t. III, p. 310,
n. 732 et Jacobs. (v. Animadd. vol. III, P. II, p. 317)
in Append. n. 210. Dederat hoc et Burmannus (An-
thol. lat. t. II, lib. IV, p. 91 sqq. epigr. cxlii-cxlvi),
cum Grotii et aliorum versionibus, praemissis etiam
quatuor hisce latinis inscriptionibus de eadem Ati-
meti uxore quasi dialogo quodam distributis :
Atimetus Pamphili Ti. Caesaris A. L. L. Anthero-
tianus sibi et Cl. Homonceae conlibertae et contuber-
nali.
I. Tu qui secura procedis mente, parumper
siste gradum, quaeso, verbaque pauca lege.
Illa ego, quae claris fueram praelata puellis,
hoc Homonoea brevi condita sum tumulo,
cui formam Paphie, Charites tribuere decorem,
quam Pallas cunctis artibus erudiit :
nunquam bis denos aetas mea viderat annos;
injecere manus invida fata mihi.
Nec pro me queror hoc; morte est mihi tristior ipsa
moeror Atimeti conjugis ille mei.
Atimetus.
II. Si pensare animas sinerent crudelia fata,
et posset redimi morte aliena salus;
quantulacunque meae debentur tempora vitae,
pensassem pro te, cara Homonoea, libens.
At nunc, quod possum, fugiam lucemque deosque,
ut te matura per Styga morte sequar.
ΗομοΝοϊα·
III. Parce tuam, conjux, fletu quassare juventam,
fataque moerendo sollicitare mea.
Nil prosunt lacrimae, nec possunt fata moveri :
viximus, hic omnes exitus unus habet.
Parce, ita non unquam similem experiare dolorem,
et faveant votis numina cuncta tuis.
Quodque meae eripuit mors immatura juventae,
id tibi victuro proroget ulterius.
Atimetus.
IV. Sit tibi terra levis, mulier dignissima vita,
quaeque tuis olim perfruerere bonis.
Sequenti epigrammati quod grsecum est, supra-
scriptum est nomen Homonoea, et subscriptum Per-
missu patroni. In. fr. longum. P. V. latum. P. IV.
— Vs. 3. Burm. (Cf. ib. p. 121) χελειδόνος, Heinsius
ex vetere Moroni codice notaverat: ή λαλιή φεδροτε'ρη
χελειδονις. Posterius plures hoc scripsere; Barthius
(in Adversar. IV, 6, p. 160) emendabat χελειδών. —
Vs. 4. Burm. λειπομένη δάκρυα.
CCLXII. Athenis. Spon. Miscellan. erud. ant. X, 8,
p. 320. Brunck. Anal. t. III, p. 308, n. 722 (Cf. Jacobs.