ΑΝΑΓΑΪΦΟΝ ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΟΝ

Ε Ρ Μ ΗI ΚΑΙ Ν Γ Μ Φ ΑI Σ

(π.ν. 9 χαί 10)

τοις πίναξιν 9 και 10 εικονίζεται το Έρμη
και Νύμφαΐς άναΟηματικόν άνάγλυφον, ούτινος
τήν κατά μήνα Ίούνιον τοΟ έτους τούτου εΰρεσιν
ανήγγειλα δια των εν σελ. 109 της Εφημερίδος
ταύτης 1.

Το άνάγλυφον τοΟτο ευρέθη κατά τήν παλαιάν
γραμμήν του σιδηροδρόμου Αθηνών - Πειραιώς,
παρά το νΰν οΐνοπνευματοποιεΐον "Ηβη το προς
βορρα.ν του Νέου Φαλήρου,300 περίπου πόδας προς
δυσμάς του οϊνοπνευματοποιείου τούτου. Ίον τό-
πον τούτον της ευρέσεως τοΟ άναγλύφου δυνάμεθα
νά όρίσωμεν έπι του II πίνακος τών τοΰ ΟιιιΊϊιιβ
και ΚαυρβΓΐ πινάκων Αττικής ώς έξης: προς δυ-
σμάς της κοίτης του Κηφισού, βορειοανατολικώς
του έν τώ προκειμένω πίνακι σηυ.ειουυ.ένου νεκρο-
ταφείου, εκεί που ένθα γέγραπται ή λέξις ηύΐίΙβΓβ
(δϊκίΐίοΐιβ, ηιϊΐΐΙβΓβ, Ιαη^β Μαιιει·), επομένως ούχί
μακράν τοΟ έν τω αύτώ πίνακι σημειουμένου, κατα
Κούρτιον, αρχαίου ιπποδρόμου 2.

Διατηρείται δέ τοΟτο έν καλή καταστάσει, είνε
πεποιημενον εκ πεντεΛησιου μάρμαρου και ζγ^ι
μήκος" 0,80, υψος 0,78 και πάχος 0,11. Αη-
γει δέ άνω εις άετωμάτιον μετ' άκρωτηρίων έν
σχήματι άνΟεμίιυν , ων τά φύλλα ήσαν το πάλαι
χρώματι δεδηλωμένα, και φέρει παράστασιν και
κατά τάς δύο πλευράς, ας διακρίσεως ένεκα όρι-
ζομεν διά τών στοιχείων Α και Β.

1 Προ. και Ίάκ. Δραγάτσην έν τη Εστία, 1893, άρ. 27, και
ΜίΙΙΙιαΙιιηςεη, 1893, σ. 214 (Ρ. \ν"θ1ΐ6Γδ)!

2 Τον άκριβη τούτον κα0ορΐ3[.ιόν τοΰ τόπου της ευρέσεως τοΰ ανά-
γλυφου νομίζω άναγκαϊον ένεκα τοπογραφικών λο'γων. Έν τώ ανα-
γλύφω δηλ. τούτο) εικονίζεται ό Έχελος, επομένως ή Οέσιί,ενΟα τοϋτο
ευρέθη, δύναται νά ΟεωρηΟη ώς ή Οέσις αύτή τών Έχελιδών.

ΠλησΓον τοΰ βέρους ένθα ευρέθη τό άνάγλυφον άνεκαλύφΟησαν και
δύο ε'ίίιτύμβιοι κιονίσκοι φέροντες έπιγραφάς ο Αντίφιλος Τν ικοστρατου
Φλυεύς» και «Σώπατρος Συμμάχου έκ Κεραμέων ».
εφημεριε αρχαιολογικη 1803.

Α'.

Π.ΐενρά Α. (πίναξ 9).

Έν τή πλευρά ταύτη εικονίζεται τέΟριππον
άρμα, όπερ £—1 άνωφερους πλαστικώς δεδηλωμέ-
νου έδάφους βαίνει έν μεγάλη ορμή τών καλπα-
ζόντων ίππων προς άριστεράν. Επιβαίνει δ'αύτου'
χλαμυδοφόρος νεανίας, όστις διά μεν της δεξιάς
έκράτει τά ήνία τών ίππων, ά ήσαν χρώματι δεδη-
λωμένα, διά δέ της άριστερας κρατεί άπό της
οσφύος γυ\αΐκα έν χιτώνι και ίματίω, ήν φαίνεται
δτι απάγει ουδόλως άνΟισταμένην, ώς έκ της στά-
σεως αυτής και της διαθέσεως τών χειρών δήλον
γίνεται . Ή παράστασις αύτη αναπολεί ήμϊν τό
έκ Δήλου σύμπλεγμα τό παριστών τήν υπό του
"Αδου άρπαγήν της Περσεφόνης Και έν τω συμ-
πλέγματι έκείνω οέν άνΟίσταται έπι τή απαγωγή
ή Περσεφόνη* μόνον το χρονικόν σημεϊον καθ' ό
παρίσταται ή απαγωγή εινε διάφορον. Έκεϊ ο "Α-
δης παρίσταται καθ' ήν στιγμήν ήρπασεν άπό τοΟ
έδάφους τήν Περσεφόνην, ήν σύρει εις εαυτόν έτοι-
μαζόμενος ίνα άνέλΟη, ώς φαίνεται, έπί τοϋ* άρμα-
τος του" διά τούτο συσφίγγει αυτήν ισχυρώς περί
τήν όσφύν. ΈνταίίΟα ή άρπαγή έ'χει ήδη συντε-
λεσΟή" ό νεανίας άνεβίβασεν έπι του άρματος, ήν
ήρπασε γυναίκα, και φεύγει- διά τοΟτο κοατεϊ αύ-
τή ν κατά τήν όσφύν ούχί ισχυρώς, τοσοΟτον μό-
νον ό'σον εΐνε άναγκαϊον ίνα μή καταπέση αύτη
άπό τοΟ άρματος.

Τπέρ τό έν τω προκειμένω άναγλύφω σύμ-
πλεγμα τών ούο περιγραφεισών μορφών, έντή κάτω

1 "Ιδε ΒιιΙΙοΙίιι (Ιο οοπ·. (ΐθ1ΐ6πίςθ6, 1879, πίν. XI χαί πρβλ.
Καββαδίας; Γ.Ινπιά τοϋ Έθη.. χϋ Μονοιίον, άρ. 133-134.

9