περι κααλιρροης της και εννεακροτνοτ

Από τίνων ετών πολλοί των περι τήν Ελληνι-
κήν άρχαιολογίαν ασχολουμένων, ή δι άγνοιαν
των της Ελλάδος, ή δια φειδώ χρόνου και πόνων,
ί] και πιστιν αμεριστον απονέμοντες τι] σκαπάνη
και τοις μεταχειριζομένοις αυτήν, ούσι πολλάκις
άμοίροις τελείας Ελληνικής παιδείας, και δια
τοΟτο εν δευτέρα μοίρα τους τε ποιητάς και λο-
γογράφους τιΟεμένοις, παραδέχονται, ή και αυ-
τοί έκφέρουσι γνώμας έσφαλμένας, τήν ίστορίαν
οιαστρεφούσας, βραδέως δε και μετά κόπου έκρι-
ζουμένας εκ της κεφαλής των άνευ ελέγχου ανα-
γιγνωσκόντων αύτάς.

Ούτω καίτοι πολλοί παρήλΟον ένιαυτοί αφ ότου
ο Σλήμαν, διελΟών μόνον δια των λόφων Βουνάρ-
βασι, ένθα ήν το Όμηρικόν "Ιλιον, και ώς ύπό δαι-
μονίου τινός αγόμενος εύθύ εις Ίσαρλήκ, άνέσκα-
πτε το Νέον Ίλιον, ύποσχόμενος δια τοΰ Ομήρου
εύρεϊν εκεί τήν Τροίαν, άλλα παρακολουθούμενος
και ελεγχόμενος δια τής Ίλιάδος αύτής ώς μα-
ταιοπονών , ήναγκάσΟη έν προφανεϊ άγανακτήσει
ειπείν ότι τό ύ.τ' αΰτοΰ άνακα,Ιυφθέν έπι ^Ισαρ-
Ληκ Ιλιον ούκ ην τό της 'ΙΛιίιδος έν ή ό Ομη-
ρος έζ άγνοιας ή συμφέροντος, μη ποιησας μεν
σκαφάς χαριζόμ,ενος δέ τω ' Αγαμέμνονι, περι-
γράφει το "ΙΧιογ ώς μέγα και έχον άκρόττοΐιν,
ένω ά.Ιηθώς ην σμικρόν και άνευ Περγάμου .
Καίτοι, λέγω, ούκ ολίγα έκτοτε παρήλΟον έτη,
πολλοί μή άναγνόντες, ώς εικάζω, τά περί Ιλίου
ύπό Σλήμαν γρας»έντα, νοαί'ζουσιν έτι και νυν ότι
τά τής Ιλιάδος "Ιλιον άνευρέΟη έπϊ των λόφων
Ίσαρλήκ.

Και αύτος 6 Ο. ΡβΠΌί έπιλαΟόμενος και τής
Ιλ'.άόος και του Στράβωνος και αύτών των εντυ-
πώσεων ας παρέσχεν αύτώ ή Τρωική χώρα έν έτει
18δ0 ότε το πρώτον εϊδεν αύτήν 2, και των έπι-

1 Όρα Έλλ. Φιλολογ. Σύλλογον Κωνσταντινονπ. Το'α. I' έτους
1875- 1876. Αη1κ|ΐιί1(ί8 Τϊοίβηηοκ ρίΐίΐβ XII. ΙΙίυί Κεφ. VII
σελ. 326 και δ 17. "Ε/.δοσι; Αγγλική.

2 Εχουΐίϊοη ;ι Τιόϊο οΐ ααχ δοαίΌβδ ϋα ΜοικΙοι'β ρ»γ Οοοι·-
§βδ ΡογγοΙ. ΑηηιιαΪΓβ ιΐο ΓΛ5300. ροικ ΓοιιοουΓα^οιτιεηΙ (Ιββ
ΕίικΙοϋ Οΐ'60(|ΐα05 ο η Γΐ'αηοο. Αηηέβ 1874.

ΙίΨΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1893

χειρημάτων δι ών άπεοείκνυε μεν το Όαηρικόν
Ιλιον είναι έπί των λόφων Βουνάρβασι, κατέκρινε
δέ τούς τιθεμένους αύτό έπΐ Ίσαρλήκ, τά έξης
γράφει έν τή Επιθεωρήσει τών δύο Κόσμων μηνϊ
Φεβρ. 1893. «Έπι τοΰ σημείου τής νοτιοδυτικής
παραλίας τής Μικρας Ασίας εφ ου κάιΛΛιον έω-
αρμό^ονται αί έν ί.Ιιάδο τοττογραφικαί ένδε'ι-
ξεις, άνεκαλύφΟησαν, ύπό τά έρείπια Ελληνορω-
μαϊκής πόλεως, τά πλατέα τείχη κώμης ώχυρο-
μένης, τά θεμέλια τών οικιών, τά όργανα και τά
όπλα τών κατοίκων αύτής. Καίτοι δ1 έχουσα στε-
νόν περίβολον, έκέκτητο βεβαίως άπ' άρχής έπιση-
μότητα ώς κειμένη ύπεράνω εύφόρου πεδιάδος και
έπι τής εισόδου τοΰ Ελλησπόντου. λίαντεύομεν
δ ότι ένταΰΟα ύπήρξεν έδρα εμπορίου ζωηρού, μη-
τρόπολις φυλής πλουτησάσης συγχρόνως δια τής
γεωργίας, έμπορίου καϊ πειρατείας, και φρούριον
έν ω εζων οί κατά διαδοχήν άρχοντες, έςασφαλί-
ζοντες τήν λείαν και έαυτούς κατά προκαλουμένων
έπιορομών. Εύλογως όθεν άναγνωριστέα έστΐν έν-
ταΰΟα ή τοΰ Όμήρου Τροία».

Άλλ' ούδέν τών λεχθέντων ύπό τοΰ Ο. ΡβιτοΙ
συμφωνεί τή Ιλιάδι περιγραφούση τήν Τροίαν αίπει-
νήν, άστυ μέγα, εύρυάγειαν, έ'χουσαν άκρόπολιν, έφ'
ήςήσαν ναοί και τά πολυΟάλαμα άνάκτορα του 11 ιιά-
μου,τά τοΰ'Εκτορος και τά τοΟ Πάριδος (Ίλ. Ζ.
242-317), έκ λίθων ςεστών ώςτά τής ΤίρυνΟος και
Μυκηνών, προ αύτής δέ λόφον Βατίειαν καλούμενον
και πηγάς ύδατος άφθονου και έρινεούς- μεταςύ δέ
αύτής και του Ελληνικού στρατοπέδου ποταμόν μέ-
γαντονΣκάμανδρον.Τά πλείστα ύπάρχουσιν έτι ν.ν.
νΟν προ τών λόφων Βουνάρβασι ούδέν δέ έπι Ισαρ-
λήκ. Ούτε δέ ή σκοπιά τών Τρώων έκτος τής πό-
λεως (Ίλ. Β. 786-801), ούτε ή δεκαετής πολιορ-
κία εξηγούνται, τοΰ Ίσαρλήκ όντος πλησίον τοΰ
Έλληνικοΰ στρατοπέδου και ραδίως περικυκλου-
μένου ύπό τών Ελλήνων Οαλασσοκρατούντων' ού-
δαμοΰ δέ έν τή Ίλιάδι περιγράφονται ώς έμποροι,
ναΰται ή πειράται οί Τρώες, άλλ' ώς γεωργοί και
κτηνοτρόφοι μόνον ουδεμία άρα των έν Ι,Ιιάδι

12