Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1894)

59

ΤΟ ΠΕΛΑΡΓΙΚΟΝ ΕΠΙ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

μενού περι τής αύτής εισόδου μεταχειρίζεται τρις προς έπιτέλεσιν των άφορώντων εις τον καθαρισμόν·

πάλιν τήν λέξιν πνίη 113. αύτής.

Τελευταϊον, ή ύπόθεσις δτι ή σκηνή υπόκειται Οθεν έκ της Λνοιοτράτης τοΟ Αριστοφάνους

παρά τήν έξωτερικήν πύλην τοΟ ΠελαργικοΟ, δη- δεν αποδεικνύεται ή ΰπαρξις τοΟ ΠελαργικοΟ ώς

μιουργεΐ δραματικήν θέσιν δλως αδύνατον: όχυρώματος κατ' έκείνην τήν έποχήν. Άπ' εναν-
τίας ή ελευθέρα κίνησις έμπροσθεν της σκηνής,ήτοι

, Στ'Χ· 910-913. ^ ^ τών Προπυλαίων, άγει εις τό συμπέρασμα δτι ού-

Μυο. που γαρ αν τις και τάλαν λ, , , « β, , „

1 \ Γ οεν κωΛυμα εις τήν ελευθεραν κινησιν υπήρνεν-

δράσειε τοΰθ' ; , „ . „ β, , ,-, , ~. π -> „

1 „ „ , . . εκεί,οποίον ΰα απετελουν τατεινη του Ιίελαργικου.

Κιν. οπου ; το τοΰ Πάνος καλόν. , *· · γι

,τ , »λ> « > ι » »> -ι ^αν η«η απεοειςαμεν απιθανον την θεωριαν οτι

Μυρ. και πως εί) αγνη όητ αν ελ9οΐ|α ες πολιν ; >α ττ

Κιν. κάλλια δηπου λουσαμέννι τ? Κλεψύδρα. οίλ Αθηναίος της έποχής^ τοΟ Περικλέους έθεώρουν

τήν εαυτών Άκρόπολιν ώς φρούριον και δτι τό Πε-

Ό Κινησίας και ή Μυρρίνη ας ύποθέσωμεν δτι λαργικόν ύφίστατο άκόμη τότε ώς ογκώδες οχύρωμα

εύρίσκονται έ'ξωθι του ΠελαργικοΟ" τό άντρον δμως έμπροσθεν τών Προπυλαίων, άπόρθητον τω τυχόν

του Πάνος εκείτο έντός του ΠελαργικοΟ 114. Κατ' διασπάσαντι τά εξωτερικά τείχη της πόλεως, άπο-

άκολουθίαν δε ήτο άπρόσιτον εις τον άνδρα και τήν μένουσιν όλίγαι γενικαι παρατηρήσεις, συναφείς τω

γυναίκα αύτου 115. Ή έ'κθεσις αύτου του ϋδιφίοΐά παρόντι θέματι.

περ'ι της θέσεως τοΟ Πυθίου και τοΟ ίεροΟ του Διός Εν πρώτοις, κατά τήν Ε' π.Χ. εκατονταετηρίδα

του Όλυμπίου ύπό τήν βορειοδυτικήν γωνίαν της ουδεμία ύπήρχεν ανάγκη ψρουρίου, όποιον δήθεν

Ακροπόλεως116 άποκλείει τήν ΰπόθεσιν δτι κατά τήν ή Ακρόπολις. Τό μέγα τείχος του Θεμιστοκλέους.

Ε' έκατονταετηρίδα ή βορεία άκρα τοΟ έξωτερικοΟ παρείχε τήν καταλληλοτάτην άμυναν 118.

τείχους τοΟ ΠελαργικοΟ μετετοπίσθη προς δυσμάς Άλλά και άνεπαρκές δλως οχύρωμα θά ήτο ή

σχεδόν μέχρι της Κλεψύδρας. Άλλά και έκτος της Ακρόπολις έν ώρα έκτάκτου άνάγκης, καθ' ήν οί

δυσχέρειας ταύτης, πάλιν άπομένει άνοικονόμητος Εχθροί ε'χ°ν εισδύσει έντός τοΟ θεμιστοκλείου τεί-

ή έξήγησις αύτη της δραματικής θέσεως, καθότι χουζ· Κατά τον Πελοποννησιακον πόλεμον τούλά-

ή Κλεψύδρα πάντως εκείτο έντός τοΟ τείχους, έπο- χιστον 200,000 ψυχαι ήσαν συγκεντρωμέναι έν-

μένως έντός της πόΛεως, ώς ερμηνεύει ταύτην ό τός τών τειχών της πόλεως και τών τοΟ Πειραιώς.

ϋοΓρί'βΙί! 117' άρα ήτο άπρόσιτος εις τήν Μυρρίνην και τών Μακρών τειχών 119.

ΤοΟτο δίδει άφορμήν είς έτέραν σκέψιν; ήτις τά.

1,3 Λυσισζρ. 250, 423, 428. μέγιστα συντελεί εις διαφωτισμόν διαφόρων γεγονό-

««* Τήν προσοχήν μου έπέστησεν είς τό άδιέ?οδον τοΰτο της θέσεως των τ^ς μεταγενεστέρας ιστορίας τών Αθηνών. Τό-

τοΰ άντρου του Πανάς ό Όΐ. 8^1 νϊα§ ΒίαοΙ), υφηγητής του Πανεπι- ,. < > α / -> , τ ι

δημίου τής ΒΡ«ισλα6ί.ς. παλαι> Ά Ακρόπολις αναμφιοολως ητο φρουριον,

'18 Ί8έ 1ν σελ. 25, 26 τήν περιγραφήν του εξωτερικού τείχους τοΟ δπως αί άκροπόλειςτης Τίρυνθοςκαι τών Μυκηνών.

πΓ^ϋ0"" , „ , π,. , Κατά τήν (7'εκατονταετηρίδα, δτεαί'Αθηναι είνον·

Ιίιν περιληψει α.>ς εςης- Ιο παρα (ϊίουκυο. 6 , 15 αναφερομενον 1 " ι /ν,

ΠΰΟιον είναι τό άρχαιότατον ΠύΟιον του Απόλλωνος παρά τά σπή- ήδη λάβεΐ μεγάλην άνάπτυξίν, παρέμενεν ύπό τήν

λαιον τό έπί^τής ΒΔ κλιτύος τής 'Λκροπόλεως. 'Αφοΰ αί Πύθιαι ά- αυτήν ιδιότητα. Έν αυτή οί τύραννοι έγκατεστά-

στραπαί (Ευριπ. "Ιων, 285) δέν ήσαν όραταί άπό τοΰ παριλισσίου , , 5>' >
Πυθίου, άτε τοΰ "Αρματος κειμένου ΒΔ τής Ακροπόλεως, είς τοΰτο θγ]σαν> άσφαλεΐς άπθ τών έπίθεσεων των ΐόΐων αυ-
τό υπό τήν άκρόπολιν Πΰθιον άνενεκτέον τό τοΰ Στράβωνος (Θ'. σελ. χών υπηκόων.Μετά τάςπολιτικάς δμως μεταρρυθ—

401). Ούτος ό'μως λέγει ότι ή έσνάρα τοΰ 'Αστραπαίου Διός ήτο έν ι ^ τ7λ λ' » 5" ' ~ 'Λ

~ - V, :,../,, , γπ- .™* « μισείς του Κλεισθένους, η όιατηρησις της Ακροπο-

τφ τειχει μεταξύ του Πυθίου και του Ολυμπίου. Το Ολύμπιον ε- ~ ' ' ,Γ 1 ' '
κειτο πράς ανατολάς τοΰ Πυθίου, τό δε τείχος τοΰτο εΐναι τό έξωτερι-

κόν τοΰ Πελαργικοΰ, έλαΰνον πρός ανατολάς τοΰ Πυθίου, επομένως Η8 Ίδέ \ναθΗϋΓηαΐ!ΐ, ΝβΠβ ΒβίΙ)·. ζ. ΤορορΓ νοη ΑΐΙιβη, ΒβΓ.

πρός ανατολάς τών τριών άντρων τής ΒΔ κλιτύος τής Ακροπόλεως. ά. $άΰΙΐί. 6β8. ά. Μβ. 1887, σελ. 399.

Οϋΐ'ρΓβΙιΙ, έν τή έπιτοπίω όμιλία αϋτοΰ τής 13 Ιανουαρίου, 1894. "9 Περί ΰπολογιζομένου πληθυσμοΰ 'ΑΟηνών και Αττικής εκείνης·

Ίδέ και τήν ήμερησίαν Εφημερίδα τής 30 Δεκεμβρίου, 1891, και ,1. τής έποχής ίδέ "\ν&θΙΐ5Π11ΐ11ΐ, 8ίαάί ΑΙίιβη, 1874, I, σελ. 563 επ.

ΡϊοΙ^αΓά, ϋίοηΐ)ίο$ «V Λίμγαις, Αιη. 3οηηι. ΑνοΙι. 1893, VIII, καί ΒΙϋιπηβΓ, βτίβεΙι. ΡιΗναΙαίΙβΠΐίΗτηβτ, ΗβΓΠίαηη'β ΙεΗνΜ^Ιι

λ· 60 έπ. α. βηβΰΗ. Αηίίη. 1882, IV, σελ. 4, σημ. 1, και οδς εκείνος άπα-

1,7 Ιδέ έν σελ. 51 σημ. 86. ριΟμεϊ συγγραφείς.

σε