DOI Artikel:
White, John Williams: To pelargikon epi Perikleous
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14596#0041
61
ΤΟ ΠΕΛΑΡΓΙΚΟΝ ΕΠΙ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ
62
λεως ώς (φρουρίου θά διηώνιζε τάς πίκρας αναμνή-
σεις των άθλων των Πεισιστρατιδών, Οά άντεστρα-
τεύετο δε παντελώς κατά τοΟ δημοκρατικού πολι-
τεύματος, δπερ τη είσηγήσει τοΟ Κλεισθένους έγ-
καθιδρύθη.Έν μεταγενέστερα έποχή, μετά την έγ-
κατάστασιν της Μακεδόνικης κυριαρχίας και της
κατ' ούσίαν έάν μη κατά τύπους καταλύσεως της
δημοκρατίας, έπόμενον ήτο νά έπέλθη αναδρομή
εις τήν πολιτικήν της παλαιάς τυραννίας, ακριβώς
δέ τοΰτο μαρτυρεί ή ιστορία. Έν Αθήναις τότε
πάλιν έγκαθιδρύθησαν τύραννοι και δή έν τη Άκρο-
πόλει. Ή καταπάτησις του ίεροΟ τούτου τεμένους
άρχεται έντός μιας γενεάς άπό της έν Χαιρώνεια
μάχης, όποτε ό Δημήτριος μετά των παλλακίδων
αυτού έγκατεστάθη έν τω όπισθοδόμω τοΟ Παρθε-
νώνος και εύωχεϊτο έκεΐ, περιστοιχιζόμενος υπό
Αθηναίων κολάκων120. Η δόξα τών Άθη ναιων ως
έλευθέρων πολιτών αγομένων ύπο ύψηλών ιδεών
■ειχε παρέλθει. Ούδέν άρα τό παράοοξον εις έκεϊνο
δπερ αναφέρει ό Πλούταρχος121, ότι έπι της "Ρω-
μαϊκής κυριαρχίας, δτε αί λυσσώδεις λεγεώνες τοΟ
Σύλλα διέσπασαν τά τείχη της πόλεως και ε'ισή-
λασαν άκάθεκτοι εις τό άστυ, δ Αθηναίος δημα-
γωγός και έφήμερος τύραννος Άριστίων έκλείσθη
έν τη Άκροπόλει και έκεΐ ύπέμεινε τήν πολιορκίαν122.
Πόσον εύκολος ήτο ή άνακαίνισις τών όχυρωμά-
των της Ακροπόλεως είναι κατάδηλον τώ θεω-
μένω τους πύργους και τήν πύλην, οίτινες σήμε-
ρον φράσσουσι τήν πρός τά Προπύλαια άνοδον ή
άναπολοΰντι τά μεσαιωνικά όχυρώματα τοΟ ίεροΟ
βράχου. "Οθεν ή πολιορκία του Άριστίωνος δεν εί-
ναι τεκμήριον της υπάρξεως τοΟ ΠελαργικοΟ έν
ταΐς ήμέραις τοΟ Περικλέους.
Τελευταΐον, δέον νά παρατηρήσωμεν δτι αν και
τά έκ της καλαισθητικής έπιχειρήματα άποκλείων-
ται της έρεύνης ζητημάτων άφορώντων εις τήν το-
πογραφίαν τών Αθηνών, δ'μως δέ έν τή παρούση
πραγματεία φαίνονται νά έχωσι τήν θέσιν των.
Άπίστευτον δέ μοι είναι δ'τι πελώριον και άμορ-
φον όχύρωμα ώς τό Πελαργικόν, κτισθέν έν έποχη
απομεμακρυσμένη, καθ1 ήν ή ζωή τών πολιτών διε-
κυβεύετο,μή έ'χον δέ πλέον σκοπόν μετά τά Μηδ ικα,
ύφίστατο ετι έπι Περικλέους, ύψούμενον έμπροσθεν
του περικαλλους ναου της άπτέρου θεάς και τών
μεγαλοπρεπών Προπυλαίων του Μνησικλέους, και
φράσσον τήν άγουσαν πρός τον άθάνατον έκεΐνον
ναόν,δστις άείποτε υπήρξε τό άντικείμενον του θαυ-
μασμού δλοκλήρου τοΟ πεπολιτισμένου κόσμου.
ΆΟήνησιν, τη 5 Μαρτίου, 1894
εν τη Αμερικάνικη σ/_ολη τών κλασικών σπουδών
ΙθΗΝ λΥτίΧΙΑΜδ \¥ηΙΤΕ
120 Πλουτάρν. Δημητρ. 23 έπ. Ή πραξις του Δημητρίου, όστις
εννέα ετη μετά ταΰτα, εκδίωξα; τον Λαχάρην (295 π.Χ.) και περιελ-
Οών εις τήν ανάγκην νά εξασφάλιση τήν συμμαχίαν τών Αθηναίων,
εκτισεν όχυρόν φρούριον επί του Μουσείου λόφου και έκεΐ έκράτει τά
στρατεύματα του, αντικρούει τήν υπόθεσιν δτι κατ' έκείνην τήν έποχήν
ΰφίστατο τό Πελαργικο'ν. Ίδέ Πλουτάρχ. Δημητρ. 34. Παυσαν. α',
25, 8.
<21 Αυτόθι, ΣνΜας, 14.
<22 Ίδέ έν σελ. 25 σημ. 3.
ΤΟ ΠΕΛΑΡΓΙΚΟΝ ΕΠΙ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ
62
λεως ώς (φρουρίου θά διηώνιζε τάς πίκρας αναμνή-
σεις των άθλων των Πεισιστρατιδών, Οά άντεστρα-
τεύετο δε παντελώς κατά τοΟ δημοκρατικού πολι-
τεύματος, δπερ τη είσηγήσει τοΟ Κλεισθένους έγ-
καθιδρύθη.Έν μεταγενέστερα έποχή, μετά την έγ-
κατάστασιν της Μακεδόνικης κυριαρχίας και της
κατ' ούσίαν έάν μη κατά τύπους καταλύσεως της
δημοκρατίας, έπόμενον ήτο νά έπέλθη αναδρομή
εις τήν πολιτικήν της παλαιάς τυραννίας, ακριβώς
δέ τοΰτο μαρτυρεί ή ιστορία. Έν Αθήναις τότε
πάλιν έγκαθιδρύθησαν τύραννοι και δή έν τη Άκρο-
πόλει. Ή καταπάτησις του ίεροΟ τούτου τεμένους
άρχεται έντός μιας γενεάς άπό της έν Χαιρώνεια
μάχης, όποτε ό Δημήτριος μετά των παλλακίδων
αυτού έγκατεστάθη έν τω όπισθοδόμω τοΟ Παρθε-
νώνος και εύωχεϊτο έκεΐ, περιστοιχιζόμενος υπό
Αθηναίων κολάκων120. Η δόξα τών Άθη ναιων ως
έλευθέρων πολιτών αγομένων ύπο ύψηλών ιδεών
■ειχε παρέλθει. Ούδέν άρα τό παράοοξον εις έκεϊνο
δπερ αναφέρει ό Πλούταρχος121, ότι έπι της "Ρω-
μαϊκής κυριαρχίας, δτε αί λυσσώδεις λεγεώνες τοΟ
Σύλλα διέσπασαν τά τείχη της πόλεως και ε'ισή-
λασαν άκάθεκτοι εις τό άστυ, δ Αθηναίος δημα-
γωγός και έφήμερος τύραννος Άριστίων έκλείσθη
έν τη Άκροπόλει και έκεΐ ύπέμεινε τήν πολιορκίαν122.
Πόσον εύκολος ήτο ή άνακαίνισις τών όχυρωμά-
των της Ακροπόλεως είναι κατάδηλον τώ θεω-
μένω τους πύργους και τήν πύλην, οίτινες σήμε-
ρον φράσσουσι τήν πρός τά Προπύλαια άνοδον ή
άναπολοΰντι τά μεσαιωνικά όχυρώματα τοΟ ίεροΟ
βράχου. "Οθεν ή πολιορκία του Άριστίωνος δεν εί-
ναι τεκμήριον της υπάρξεως τοΟ ΠελαργικοΟ έν
ταΐς ήμέραις τοΟ Περικλέους.
Τελευταΐον, δέον νά παρατηρήσωμεν δτι αν και
τά έκ της καλαισθητικής έπιχειρήματα άποκλείων-
ται της έρεύνης ζητημάτων άφορώντων εις τήν το-
πογραφίαν τών Αθηνών, δ'μως δέ έν τή παρούση
πραγματεία φαίνονται νά έχωσι τήν θέσιν των.
Άπίστευτον δέ μοι είναι δ'τι πελώριον και άμορ-
φον όχύρωμα ώς τό Πελαργικόν, κτισθέν έν έποχη
απομεμακρυσμένη, καθ1 ήν ή ζωή τών πολιτών διε-
κυβεύετο,μή έ'χον δέ πλέον σκοπόν μετά τά Μηδ ικα,
ύφίστατο ετι έπι Περικλέους, ύψούμενον έμπροσθεν
του περικαλλους ναου της άπτέρου θεάς και τών
μεγαλοπρεπών Προπυλαίων του Μνησικλέους, και
φράσσον τήν άγουσαν πρός τον άθάνατον έκεΐνον
ναόν,δστις άείποτε υπήρξε τό άντικείμενον του θαυ-
μασμού δλοκλήρου τοΟ πεπολιτισμένου κόσμου.
ΆΟήνησιν, τη 5 Μαρτίου, 1894
εν τη Αμερικάνικη σ/_ολη τών κλασικών σπουδών
ΙθΗΝ λΥτίΧΙΑΜδ \¥ηΙΤΕ
120 Πλουτάρν. Δημητρ. 23 έπ. Ή πραξις του Δημητρίου, όστις
εννέα ετη μετά ταΰτα, εκδίωξα; τον Λαχάρην (295 π.Χ.) και περιελ-
Οών εις τήν ανάγκην νά εξασφάλιση τήν συμμαχίαν τών Αθηναίων,
εκτισεν όχυρόν φρούριον επί του Μουσείου λόφου και έκεΐ έκράτει τά
στρατεύματα του, αντικρούει τήν υπόθεσιν δτι κατ' έκείνην τήν έποχήν
ΰφίστατο τό Πελαργικο'ν. Ίδέ Πλουτάρχ. Δημητρ. 34. Παυσαν. α',
25, 8.
<21 Αυτόθι, ΣνΜας, 14.
<22 Ίδέ έν σελ. 25 σημ. 3.