14. Portret Jana III, Warszawa, Muzeum Narodowe, Pałac w Wilanowie (foŁ S. Michta)
wieintia tpairy niewielkich konnych portretów Jana
III i Marii Kazimiery ze obiorów wilanowskich.
Poszukiwanie ich twórców wśród malarzy dworu
elektora Maksa Emanuela wydaje się przesadą.
Dostrzegając zasadnicze różnice pomiędzy oby-
dwoma przedstawieniami i przekonywająco wy-
kazując odmienną genezę ich kompozycji, M.
Morka nie bierze pod uwagę możliwości ich nie-
zależnego od siebie powstania, za czym przema-
wia szereg szczegółów 51. Wyraźna jest mianowicie
odmienność stylu i poziomu wykonania obydwu
portretów, a ślady obcięć dowodzą wtórności ich
zestawienia w parę. Nie ma powodów, by dato-
wanie portretu króla (ryc. 14) przesuwać na czas
zbyt odległy od bitwy choeimskiej, ukazanej w
tle, a brak aluzji do królewskiej godności modela
51 Por. Petrus, Nad „Portretami Sobieskich”
s. 303.
wieintia tpairy niewielkich konnych portretów Jana
III i Marii Kazimiery ze obiorów wilanowskich.
Poszukiwanie ich twórców wśród malarzy dworu
elektora Maksa Emanuela wydaje się przesadą.
Dostrzegając zasadnicze różnice pomiędzy oby-
dwoma przedstawieniami i przekonywająco wy-
kazując odmienną genezę ich kompozycji, M.
Morka nie bierze pod uwagę możliwości ich nie-
zależnego od siebie powstania, za czym przema-
wia szereg szczegółów 51. Wyraźna jest mianowicie
odmienność stylu i poziomu wykonania obydwu
portretów, a ślady obcięć dowodzą wtórności ich
zestawienia w parę. Nie ma powodów, by dato-
wanie portretu króla (ryc. 14) przesuwać na czas
zbyt odległy od bitwy choeimskiej, ukazanej w
tle, a brak aluzji do królewskiej godności modela
51 Por. Petrus, Nad „Portretami Sobieskich”
s. 303.