DOI article:
Małkiewicz, Adam: Trevano czy Castello autorem ostatniej fazy budowy kościoła ŚŚ. Piotra i Pawła w Krakowie?
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20616#0107
15. Kościół ŚŚ. Piotra i Pawła w Krakowie - środkowa część dolnej kondygnacji fasady
(fot. W. Gumuła)
tywami o rzymskiej proweniencji, skodyfikowanymi je-
szcze w XVI wieku, lecz nadal aktualnymi.
Brak korelacji motywów poziomych - na co nie zwra-
cano dotychczas uwagi - jeszcze silniej zaznacza się w
górnej kondygnacji fasady (ryc. 19). Jedynie gzyms sta-
nowiący podstawę nisz w bocznych polach znajduje się
na tym samym mniej więcej poziomie co gzyms parape-
tu środkowego okna. Następny gzyms, wydzielający skle-
pionka nisz, a biegnący przez całą szerokość pól bocz-
nych i tworzący silny akcent horyzontalny, nie znajduje
kontynuacji w polu środkowym, gdzie imposty arkady
okna przypadają znacznie niżej. Z kolei gzymsy tworzą-
ce lawy przyczółków nad niszami są umieszczone nie-
co niżej niż nad oknem, a przyczółek środkowej aedi-
culi częściowo wdziera się w strefę kapiteli, brutalnie
przerywając wydzielającą ją profilowaną listwę. W re-
zultacie elementy poziome tworzą dynamiczny, ale nie-
co przypadkowy układ (ryc. 20).
Obramienie okna w formie aediculi zalicza się do
licznego grona naśladownictw obramień użytych przez
103
(fot. W. Gumuła)
tywami o rzymskiej proweniencji, skodyfikowanymi je-
szcze w XVI wieku, lecz nadal aktualnymi.
Brak korelacji motywów poziomych - na co nie zwra-
cano dotychczas uwagi - jeszcze silniej zaznacza się w
górnej kondygnacji fasady (ryc. 19). Jedynie gzyms sta-
nowiący podstawę nisz w bocznych polach znajduje się
na tym samym mniej więcej poziomie co gzyms parape-
tu środkowego okna. Następny gzyms, wydzielający skle-
pionka nisz, a biegnący przez całą szerokość pól bocz-
nych i tworzący silny akcent horyzontalny, nie znajduje
kontynuacji w polu środkowym, gdzie imposty arkady
okna przypadają znacznie niżej. Z kolei gzymsy tworzą-
ce lawy przyczółków nad niszami są umieszczone nie-
co niżej niż nad oknem, a przyczółek środkowej aedi-
culi częściowo wdziera się w strefę kapiteli, brutalnie
przerywając wydzielającą ją profilowaną listwę. W re-
zultacie elementy poziome tworzą dynamiczny, ale nie-
co przypadkowy układ (ryc. 20).
Obramienie okna w formie aediculi zalicza się do
licznego grona naśladownictw obramień użytych przez
103