DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.43825#0268
243
consensum deosque consociatos laudare mire Servius inter
proceres Latinorum, cum quibus publice privatimque hospitia
amicitiasque de industria iunxerat. saepe iterando eadem
perpulit tandem, ut Romae fanum Dianae populi Latini cum
populo Romano facerent.
51· Dionysius Halicarnassensis IV 25: s. unter 256.
52. Aurelius Victor de vir. ill. 7:
<Servius Tullius> Latinorum populis persuasit, uti exem-
plo eorum, qui Dianae Ephesiae aedem fecissent, et ipsi
aedem Dianae in Aventino aedificarent.
53. Xenophon Anab. V 3, 2: s. unter 327.
54. Pausanias V 6, 5:
κατοικήσας δέ [Ξενοφών] έν Σκιλλοΰντι τέμενος τε καί Εερόν
καί ναόν Αρτέμιδι φκοδομήσατο Έφεσίφ. παρέχεται δε δ Σκιλλοδς
καί άγρας θηρίων, ύών τε αγρίων καί έλάφων· καί την γην την
Σκιλλουντίαν Σελινοΰς ποταμός διέξεισιν.
55· Strabo 387: s. unter 80.
56. Diogenes Laertius II 6, 7: s. unter 328.
57. Acta Apostolorum XIX 23: s. unter 432.
e) Literatur.
58. Vitruvius 158, 11:
postea Silenus de symmetriis doricorum edidit volumen
. . . . , de <aede)> ionica Ephesi quae est Dianae Chersiphron
et Metagenes.
59. Tzetz. Schol. Lycophron. Alex. 688:
μέμνηται ούν αύτών (d. i. der Pithekusen) καί Αίσχρίων έν ζ'
Έφεσίδων 4).
όο. Diogenes Laertius Democritus 49 (FHG IV 383):
.... τέταρτος [sc. Δημόκριτος] περί του ίεροΰ του έν Έφέσφ
γεγραφώς καί της πόλεως Σαμοθράκης ....
όι. Athenaeus XII 525 c: s· unter 268.
62. Athenaeus XIII 573 a (FHG IV 406):
Εύάλκης δέ έν τοΐς Έφεσιακοΐς καί έν Έφέσφ φησίν ίερά
ίδρυσθαι έταίρφ Αφροδίτη (s. auch Stelle 65).
63. Strabo 640, 22: s. Capitel I.
64. Suidas:
Ξενοφών Έφέσιος ιστορικός Έφεσιακά· έστι δέ έρωτικά βιβλία
ί(?)> περί Αβροκόμου καί ’Ανθίας. καί περί της πόλεως Έφεσίων καί άλλα.
III. Über Lage, Umgebung, Nebengebäude des Tempels:
Häfen (s. Benndorf oben S. 46 ff.), Tempelhain, Wege, Quellen, Seen, Flüsse (s. Benndorf S. 65 ff.), Alluvium, Grotten,
Berge (s. Benndorf S. 50 ff.), Steinbrüche, Rednerbühne, Stoa u. dgl.
65. Athenaeus Vlll 361 e (FHG IV 371):
Κρεώφυλος δ’ έν τοΐς Έφεσίων "Ωροις2)· 'οί την Έφεσον, φησί,
κτίζοντες καί πολλά ταλαιπωρηθέντες άπορίφ τόπου τό τελευταΐον
πέμψαντες εις θεοδ ήρώτων δπου τό πόλισμα θώνται. 3 δ’ αύτοΐς
έχρησεν ένταΰθα οίκίζειν πόλιν ή αν ιχθύς δείξη καί υς άγριος ύφη-
γήσηται. λέγεται οδν δπου νυν ή κρήνη έστίν Ύπέλαιος καλουμένη
καί δ ιερός λιμήν άλιέας άριστοποιεΐσθαι, καί τών ιχθύων τινά άπο-
θορόντα συν άνθρακιφ είσπεσεΐν εις φορυτόν, καί άφθήναι ύπ’ αύτοδ
λόχμην, έν ή ’έτυχε σδς άγριος ών· δς υπό του πυρός θορυβηθείς
έπέδραμε τοδ δρους έπί πολύ, δ δη καλείται Τρηχεΐα, καί πίπτει
ακοντιστείς δπου νυν έστιν δ τής Αθηνάς ναός, καί διαβάντες οί
Έφέσιοι έκ τής νήσου, έτεα ε’ίκοσιν οϊκήσαντες, τό δεύτερον [ε’ίκοσι]
κτίζουσι Τρηχεΐαν καί τά έπί Κορησσόν, καί ιερόν Αρτέμιδος έπί τή
άγορή Εδρύσαντο Απόλλωνός τε τοδ Πυθίου έπί τφ λιμένι.’
66. Strabo 639, 20: s. Capitel I.
67. Strabo 641, 24: s. Capitel I.
68. Herodotus II 10:
τών γάρ δρέων τών είρημένων τών υπέρ Μέμφιος πόλιος κειμένων
τό μεταξύ έφαίνετό μοι έΓναί κοτε κόλπος θαλάσσης, ώσπερ γε τά
περί Ίλιον καί Τευθρανίην καί Έφεσον τε καί Μαιάνδρου πεδίον, ώς
γε είναι σμικρά ταΰτα μεγάλοισι συμβαλεΐν.3).
6g. Plinius maior II 201:
Ephesi [mare] quondam aedem Dianae adluebat.
70. Plinius maior II 204:
Syrien [insulam] Ephesus in mediterraneo habet.
71. Tacitus Ann. XVI 23:
At Baream Soranus iam sibi Ostorius Sabinus eques
Romanus poposcerat reum ex proconsulatu Asiae, in qua
oflfensiones principis auxit iustitia atque industria, et quia
portui Ephesiorum aperiendo curam insumpserat vimque
civitatis Pergamenae, prohibentis Acratum Caesaris libertum
statuas et picturas evehere, inultam omiserat.
72. Strabo 640, 21: s. Capitel I.
73. Pausanias Vll 2, 8:
Ανδροκλος δέ δ Κόδρου, ούτος γάρ δή άπεδέδεικτο Ίώνων
τών ές Έφεσον πλευσάντων βασιλεύς4), Λέλεγας μέν καί Αυδούς
την άνω πόλιν έχοντας έξέβαλεν έκ τής χώρας· τοΐς δέ περί τό Εερόν
οίκοδσι δεΐμα ήν ούδέν, αλλά Ίωσιν δρκους δόντες καί άνά μέρος παρ’
αυτών λαβόντες έκτος ήσαν πολέμου, άφείλετο δέ καί Σάμον Ανδρο-
κλος Σαμίους, καί έσχον Έφέσιοι χρόνον τινά Σάμον καί τάς προσ-
εχείς νήσους. Σαμίων δέ ήδη κατεληλυθότων έπί τά οικεία Πριηνευσι
ήμυνεν έπί τούς Κάρας δ Ανδροκλος, καί νικώντος τοδ Ελληνικού
ΐ) S. Bergk, PLG ed. IV vol. II ρ. 518 sq.
2) S. Stiehle im Philol. Vlll (1853) S. 405 f.
3) Vgl. Arrian, anab. V 6, 4 f.; Aristot. meteor. I 14;
Nearch. fr. 3 Dübner bei Strabon 691; s. Benndorf oben
S. 15 f.
4) Vgl. Eusebius Chron. Can. Schoene II p.61 (und Siegfr.-
Gelz. Eus. Epit. ex Dionys. Telmah. p. 14) ad ann. Abr. 972:
Έφεσος έκτίσθη έν ’Ασίφ ύπό Ανδρονίκου. Sync. 34°, Ι2· Efesus
condita ab Androclo vel ab Andronico (Efesus urbs ab
Androcono condita est).
consensum deosque consociatos laudare mire Servius inter
proceres Latinorum, cum quibus publice privatimque hospitia
amicitiasque de industria iunxerat. saepe iterando eadem
perpulit tandem, ut Romae fanum Dianae populi Latini cum
populo Romano facerent.
51· Dionysius Halicarnassensis IV 25: s. unter 256.
52. Aurelius Victor de vir. ill. 7:
<Servius Tullius> Latinorum populis persuasit, uti exem-
plo eorum, qui Dianae Ephesiae aedem fecissent, et ipsi
aedem Dianae in Aventino aedificarent.
53. Xenophon Anab. V 3, 2: s. unter 327.
54. Pausanias V 6, 5:
κατοικήσας δέ [Ξενοφών] έν Σκιλλοΰντι τέμενος τε καί Εερόν
καί ναόν Αρτέμιδι φκοδομήσατο Έφεσίφ. παρέχεται δε δ Σκιλλοδς
καί άγρας θηρίων, ύών τε αγρίων καί έλάφων· καί την γην την
Σκιλλουντίαν Σελινοΰς ποταμός διέξεισιν.
55· Strabo 387: s. unter 80.
56. Diogenes Laertius II 6, 7: s. unter 328.
57. Acta Apostolorum XIX 23: s. unter 432.
e) Literatur.
58. Vitruvius 158, 11:
postea Silenus de symmetriis doricorum edidit volumen
. . . . , de <aede)> ionica Ephesi quae est Dianae Chersiphron
et Metagenes.
59. Tzetz. Schol. Lycophron. Alex. 688:
μέμνηται ούν αύτών (d. i. der Pithekusen) καί Αίσχρίων έν ζ'
Έφεσίδων 4).
όο. Diogenes Laertius Democritus 49 (FHG IV 383):
.... τέταρτος [sc. Δημόκριτος] περί του ίεροΰ του έν Έφέσφ
γεγραφώς καί της πόλεως Σαμοθράκης ....
όι. Athenaeus XII 525 c: s· unter 268.
62. Athenaeus XIII 573 a (FHG IV 406):
Εύάλκης δέ έν τοΐς Έφεσιακοΐς καί έν Έφέσφ φησίν ίερά
ίδρυσθαι έταίρφ Αφροδίτη (s. auch Stelle 65).
63. Strabo 640, 22: s. Capitel I.
64. Suidas:
Ξενοφών Έφέσιος ιστορικός Έφεσιακά· έστι δέ έρωτικά βιβλία
ί(?)> περί Αβροκόμου καί ’Ανθίας. καί περί της πόλεως Έφεσίων καί άλλα.
III. Über Lage, Umgebung, Nebengebäude des Tempels:
Häfen (s. Benndorf oben S. 46 ff.), Tempelhain, Wege, Quellen, Seen, Flüsse (s. Benndorf S. 65 ff.), Alluvium, Grotten,
Berge (s. Benndorf S. 50 ff.), Steinbrüche, Rednerbühne, Stoa u. dgl.
65. Athenaeus Vlll 361 e (FHG IV 371):
Κρεώφυλος δ’ έν τοΐς Έφεσίων "Ωροις2)· 'οί την Έφεσον, φησί,
κτίζοντες καί πολλά ταλαιπωρηθέντες άπορίφ τόπου τό τελευταΐον
πέμψαντες εις θεοδ ήρώτων δπου τό πόλισμα θώνται. 3 δ’ αύτοΐς
έχρησεν ένταΰθα οίκίζειν πόλιν ή αν ιχθύς δείξη καί υς άγριος ύφη-
γήσηται. λέγεται οδν δπου νυν ή κρήνη έστίν Ύπέλαιος καλουμένη
καί δ ιερός λιμήν άλιέας άριστοποιεΐσθαι, καί τών ιχθύων τινά άπο-
θορόντα συν άνθρακιφ είσπεσεΐν εις φορυτόν, καί άφθήναι ύπ’ αύτοδ
λόχμην, έν ή ’έτυχε σδς άγριος ών· δς υπό του πυρός θορυβηθείς
έπέδραμε τοδ δρους έπί πολύ, δ δη καλείται Τρηχεΐα, καί πίπτει
ακοντιστείς δπου νυν έστιν δ τής Αθηνάς ναός, καί διαβάντες οί
Έφέσιοι έκ τής νήσου, έτεα ε’ίκοσιν οϊκήσαντες, τό δεύτερον [ε’ίκοσι]
κτίζουσι Τρηχεΐαν καί τά έπί Κορησσόν, καί ιερόν Αρτέμιδος έπί τή
άγορή Εδρύσαντο Απόλλωνός τε τοδ Πυθίου έπί τφ λιμένι.’
66. Strabo 639, 20: s. Capitel I.
67. Strabo 641, 24: s. Capitel I.
68. Herodotus II 10:
τών γάρ δρέων τών είρημένων τών υπέρ Μέμφιος πόλιος κειμένων
τό μεταξύ έφαίνετό μοι έΓναί κοτε κόλπος θαλάσσης, ώσπερ γε τά
περί Ίλιον καί Τευθρανίην καί Έφεσον τε καί Μαιάνδρου πεδίον, ώς
γε είναι σμικρά ταΰτα μεγάλοισι συμβαλεΐν.3).
6g. Plinius maior II 201:
Ephesi [mare] quondam aedem Dianae adluebat.
70. Plinius maior II 204:
Syrien [insulam] Ephesus in mediterraneo habet.
71. Tacitus Ann. XVI 23:
At Baream Soranus iam sibi Ostorius Sabinus eques
Romanus poposcerat reum ex proconsulatu Asiae, in qua
oflfensiones principis auxit iustitia atque industria, et quia
portui Ephesiorum aperiendo curam insumpserat vimque
civitatis Pergamenae, prohibentis Acratum Caesaris libertum
statuas et picturas evehere, inultam omiserat.
72. Strabo 640, 21: s. Capitel I.
73. Pausanias Vll 2, 8:
Ανδροκλος δέ δ Κόδρου, ούτος γάρ δή άπεδέδεικτο Ίώνων
τών ές Έφεσον πλευσάντων βασιλεύς4), Λέλεγας μέν καί Αυδούς
την άνω πόλιν έχοντας έξέβαλεν έκ τής χώρας· τοΐς δέ περί τό Εερόν
οίκοδσι δεΐμα ήν ούδέν, αλλά Ίωσιν δρκους δόντες καί άνά μέρος παρ’
αυτών λαβόντες έκτος ήσαν πολέμου, άφείλετο δέ καί Σάμον Ανδρο-
κλος Σαμίους, καί έσχον Έφέσιοι χρόνον τινά Σάμον καί τάς προσ-
εχείς νήσους. Σαμίων δέ ήδη κατεληλυθότων έπί τά οικεία Πριηνευσι
ήμυνεν έπί τούς Κάρας δ Ανδροκλος, καί νικώντος τοδ Ελληνικού
ΐ) S. Bergk, PLG ed. IV vol. II ρ. 518 sq.
2) S. Stiehle im Philol. Vlll (1853) S. 405 f.
3) Vgl. Arrian, anab. V 6, 4 f.; Aristot. meteor. I 14;
Nearch. fr. 3 Dübner bei Strabon 691; s. Benndorf oben
S. 15 f.
4) Vgl. Eusebius Chron. Can. Schoene II p.61 (und Siegfr.-
Gelz. Eus. Epit. ex Dionys. Telmah. p. 14) ad ann. Abr. 972:
Έφεσος έκτίσθη έν ’Ασίφ ύπό Ανδρονίκου. Sync. 34°, Ι2· Efesus
condita ab Androclo vel ab Andronico (Efesus urbs ab
Androcono condita est).
