DOI Heft:
Czebreszuk, Janusz; Kryvalcevič, Mikola: Miedziana siekiera z miejscowości Azierszczyna, rejon Rieczyca, obwód Homel, na Białorusi. Z badań nad początkami metalurgii nad górnym Dnieprem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26514#0227
Miedziana siekiera z miejscowości Azierszczina, rejon Rieczyca, obwód Homel, na Białorusi.
Z badań nad początkami metalurgii nad górnym Dnieprem
223
Ryc. 2. Siekiera tulejkowata z Azierszczyny. Zaznaczono miejsce pobrania próbki metaloznawczej
Pozostałości innego stanowiska, oznaczone-
go jako Rieczyca 3, znalazł w latach 1925-1927
K.M. Polikarpowicz na uroczysku Gruszewiec
(rłaniKapnoBin 1928: 265). W 1981 roku także i
ono było badane przez N.W. Byczkowa (Bmukob
1982: 16). Wówczas to oceniono, że stanowisko
zostało już praktycznie zniszczone. W materia-
łach zebranych z powierzchni N.W. Byczków wy-
dzielił fragmenty naczyń z późnego okresu epoki
brązu oraz ceramikę kultury miłogradzkiej, da-
towanej na wczesną epokę żelaza (Bmhkob 1981:
18-19). Omawiane stanowisko położone było na
północno-zachodnim skraju Rieczycy, na jednym
z wysokich cyplowatych wyniesień w obrębie pra-
wej terasy rzeki Wiedricz, ok. 300 m na południe
od miejsca znalezienia siekiery.
Materiały z późnego okresu epoki brązu na sta-
nowiskach Rieczyca 2 i 3 były związane zapewne
z tą samą ludnością, która pozostawiła po sobie
kurhany w Priborie i osadę na stanowisku Zaspa 2.
Ich absolutną chronologię określa się aktualnie w
przedziale od 1200-1000 do 800-600 lat przed Chr.
(KpbiBa/ibpoBin, BbiMKoy 1996; KpbiBa/ibu,3BiH
2006: 46). Najprawdopodobniej z tym samym pod-
łożem kulturowym należy wiązać znalezioną w
Azierszczynie siekierę tulejkowatą.
Z badań nad początkami metalurgii nad górnym Dnieprem
223
Ryc. 2. Siekiera tulejkowata z Azierszczyny. Zaznaczono miejsce pobrania próbki metaloznawczej
Pozostałości innego stanowiska, oznaczone-
go jako Rieczyca 3, znalazł w latach 1925-1927
K.M. Polikarpowicz na uroczysku Gruszewiec
(rłaniKapnoBin 1928: 265). W 1981 roku także i
ono było badane przez N.W. Byczkowa (Bmukob
1982: 16). Wówczas to oceniono, że stanowisko
zostało już praktycznie zniszczone. W materia-
łach zebranych z powierzchni N.W. Byczków wy-
dzielił fragmenty naczyń z późnego okresu epoki
brązu oraz ceramikę kultury miłogradzkiej, da-
towanej na wczesną epokę żelaza (Bmhkob 1981:
18-19). Omawiane stanowisko położone było na
północno-zachodnim skraju Rieczycy, na jednym
z wysokich cyplowatych wyniesień w obrębie pra-
wej terasy rzeki Wiedricz, ok. 300 m na południe
od miejsca znalezienia siekiery.
Materiały z późnego okresu epoki brązu na sta-
nowiskach Rieczyca 2 i 3 były związane zapewne
z tą samą ludnością, która pozostawiła po sobie
kurhany w Priborie i osadę na stanowisku Zaspa 2.
Ich absolutną chronologię określa się aktualnie w
przedziale od 1200-1000 do 800-600 lat przed Chr.
(KpbiBa/ibpoBin, BbiMKoy 1996; KpbiBa/ibu,3BiH
2006: 46). Najprawdopodobniej z tym samym pod-
łożem kulturowym należy wiązać znalezioną w
Azierszczynie siekierę tulejkowatą.