DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26242#0278
Anhang I.
Zu Seite 174.
Paulus Silentiarius, Descriptio ambonis S. Sophiae.
50 'Έστι τις ενρυπόροιο κατ' ένδια μέσσα μέλαθρον
αβρός ίδείν και μάλλον ές άντολίην τι νενευκώς
πύργος, άκηρασίοισιν απόκριτος ηχέαι βίβλων,
όρϋάδιος βάϋροις, διδνμάοοιν άμβατός οϊμοις,
ών μία μεν ποτϊ νύκτα τιταίνεται, η δε προς ηώ.
5 5 είοι γάρ άλλήλησιν έναντίαι, άμφότεραι δε
εις ένα χώρον άγονσιν ίσον περιηγεί κύκλω,
ένϋάδε γάρ κύκλω μεν έοικότα χώρον έλίσσει
λάας έείς · ον μην περιηγέϊ πάντοσε τόρνο)
ίσος έφυ, βαιόν δε συνέρχεται, είσόκε πέτρον
6ο αντνγα μηκύνειε. προς έσπερίην δε κα'ι ήώ
έκπρούλέων κύκλοιο λύ&ου μηκύνεται ανχήν,
έμβεβαώς βαϋμοϊσιν. ύπ' άργυρέοις δε μετάλλοις
αχρις έπ'ι ζα)στηρα καλούς ιδρναατο τοίχους
ύλεως άναξ, κεράεσσιν εοικότας. ον γάρ έλίσσει
6 5 άργυρον εν λάϊγγι περίδρομον, άλλ' ivi μέσσω
κύκλον άναπτύξασα πανόλβιον άργνρέη πλάξ
τοίχον άπιϋννει' δύο δ' αρκια κνκλα πετάσσας
ΐδρις άνηρ έκάτερ&ε πόρους βαίλμΐδος ανοίγει.
V. 52. τ\χέαι nach dem Vorfchlag von Kreutzer (in feiner Ueberfetzung des Paulus
Silent., Leipzig 1875) ftatt des fmnlofen rßtai.
V. 53 — 56. Von Often und Weften führt je eine Treppe auf den Ambon hinauf.
V. 57—60. Die Grundfläche des Podiums war oval und aus einem einzigen Steine
gebildet.
V. 60—62. Die Podefte (αυχην έμβεβαώς ßad-μοΐαιν) an der Oft- und Weftfeite er-
weiterten diefe Fläche noch um ein Weniges „halsartig“.
V. 62—68. Befchreibung der Brüftung des Podiums, welche die gewöhnliche, „bis
zum Gürtel“ reichende Höhe einer Bailuftrade befaß und mit Albernen Platten incruftirt war.
Sie folgte (v. 64 ff.) genau dem Rande des Ovals und der Ausbuchtungen deflelben an der
Oft- und Weftfeite.
Zu Seite 174.
Paulus Silentiarius, Descriptio ambonis S. Sophiae.
50 'Έστι τις ενρυπόροιο κατ' ένδια μέσσα μέλαθρον
αβρός ίδείν και μάλλον ές άντολίην τι νενευκώς
πύργος, άκηρασίοισιν απόκριτος ηχέαι βίβλων,
όρϋάδιος βάϋροις, διδνμάοοιν άμβατός οϊμοις,
ών μία μεν ποτϊ νύκτα τιταίνεται, η δε προς ηώ.
5 5 είοι γάρ άλλήλησιν έναντίαι, άμφότεραι δε
εις ένα χώρον άγονσιν ίσον περιηγεί κύκλω,
ένϋάδε γάρ κύκλω μεν έοικότα χώρον έλίσσει
λάας έείς · ον μην περιηγέϊ πάντοσε τόρνο)
ίσος έφυ, βαιόν δε συνέρχεται, είσόκε πέτρον
6ο αντνγα μηκύνειε. προς έσπερίην δε κα'ι ήώ
έκπρούλέων κύκλοιο λύ&ου μηκύνεται ανχήν,
έμβεβαώς βαϋμοϊσιν. ύπ' άργυρέοις δε μετάλλοις
αχρις έπ'ι ζα)στηρα καλούς ιδρναατο τοίχους
ύλεως άναξ, κεράεσσιν εοικότας. ον γάρ έλίσσει
6 5 άργυρον εν λάϊγγι περίδρομον, άλλ' ivi μέσσω
κύκλον άναπτύξασα πανόλβιον άργνρέη πλάξ
τοίχον άπιϋννει' δύο δ' αρκια κνκλα πετάσσας
ΐδρις άνηρ έκάτερ&ε πόρους βαίλμΐδος ανοίγει.
V. 52. τ\χέαι nach dem Vorfchlag von Kreutzer (in feiner Ueberfetzung des Paulus
Silent., Leipzig 1875) ftatt des fmnlofen rßtai.
V. 53 — 56. Von Often und Weften führt je eine Treppe auf den Ambon hinauf.
V. 57—60. Die Grundfläche des Podiums war oval und aus einem einzigen Steine
gebildet.
V. 60—62. Die Podefte (αυχην έμβεβαώς ßad-μοΐαιν) an der Oft- und Weftfeite er-
weiterten diefe Fläche noch um ein Weniges „halsartig“.
V. 62—68. Befchreibung der Brüftung des Podiums, welche die gewöhnliche, „bis
zum Gürtel“ reichende Höhe einer Bailuftrade befaß und mit Albernen Platten incruftirt war.
Sie folgte (v. 64 ff.) genau dem Rande des Ovals und der Ausbuchtungen deflelben an der
Oft- und Weftfeite.