DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26242#0279
Anhang I.
259
ουδέ μεν άφράκτοις ιερών επί χείλεοι βαθμών
7° τάρβος εχει κοιτώντας, έπήραρε <3’ ε'ρκεα τέχνη
λάϊνα παμφανόωντα' τόσον δ’ ύπερέσχεθε βάθρων
δσσον άπιθύνειν βροτέην χέρα, ταΰτα μεμαρπώς
μόχθον έλαφρίζει τις ές δρθιον οίμον άνέρπων.
λοξοτενεΐ <5’ έκάτερθεν έφιδρυθέντα κελεύθοο,
75 βαθμοίς μεσσατίοις συναέξεται ήδ απολήγει.
ναι μην ονδ’ δγε λ&ας έτώσιος■ ουδέ γάρ αντως
άγριον ήλι.βάτου κορυφής τμήξαντο κολώνην,
μηκεδανής τανύμεπρον άπιθυντήρα κελεύθον'
αλλά και εϋτέχνοισιν δλος φαιδρύνεται έργοις,
So και φναιν αίολόμορφον εχων ποικίλλεται αίγλη,
του μεν επί τροχάονσι διαμπερές οΐά τε δϊναι,
πή μέν ΐσαι κύκλοισιν άτέρμοσι, πή δέ γε κύκλων
βαιόν άποπλαγχθέντας ϋπεκτανύουσιν ελιγμούς,
έ'στι δέ πή μέν έρενθος ίδειν κεκερασμένον ώχρω,
«5 πή δέ καλών βροτέοισι σέλας στονύχεσοιν όμοΊον.
άλλοθι δρμηθεϊσα προς άργεννδν σέλας αίγλη,
ήρέμα μιμνάζονσα, χάριν μιμήσατο πύξου
ήέ μελισσήεντος έπήρατον εικόνα κηρόν,
ον καθαράϊς προγ^οήσι βροτοί νίζοντες ερίπναις
90 πολ,λάκι τερσαίνουσιν im ήελιώτιδας αύγάς,
δς δέ μεταΐσσει μέν ές αργυφον. είαέτι δ' οϋπω
τρέψει1 δλην χροιήν, έτι λείψανα χρύσεα φαίνων.
τοϊος καί δολίχων έτέων κεχρωσμένος όλ,κοϊς
χροιήν άργυφέην έλέφας επί μήλον ελαύνει.
95 πή δέ πελιδνοσθέϊοαν εχει χάριν ουδέ γάρ αντως
δία φύσις προλέλωιπε πελαδνήεσσαν άλάσθαι
χροιήν, άλλλ έπέμιξεν ένγραφα δαίδαλα πέτρη.
άργεννή <5’ επί τόϊσι πολύτροπος ανθεος αυγή
άμφιθέει' πή μέν γάρ επέρχεται ενρέϊ χώρω
ιοο άκροβαφής κροκέοιο πελιδνήεντος άώτω,
πή δ’ νπολεπτννθεϊσα φαείνεται, οΐά τε μήνη
άρτιγενέϊ περί λεπτά κεράατα φέγγος έλίσσει.
αγχι δέ πετραίης Ιερέ] πόλις έστίν έρΐπνης,
ή τις έόν περίπνατον έφήρμοσεν οννομα πέτρω.
V. 6g—75· Geländer aus glänzendem Stein, von der Höhe, daß fie bequem zum
Aufftützen der Hand dienten, faßten die Treppen auf beiden Seiten ein.
V. 76—104. Befchreibung der Farben und bandartigen Ornamentirung des Steim
geländers.
259
ουδέ μεν άφράκτοις ιερών επί χείλεοι βαθμών
7° τάρβος εχει κοιτώντας, έπήραρε <3’ ε'ρκεα τέχνη
λάϊνα παμφανόωντα' τόσον δ’ ύπερέσχεθε βάθρων
δσσον άπιθύνειν βροτέην χέρα, ταΰτα μεμαρπώς
μόχθον έλαφρίζει τις ές δρθιον οίμον άνέρπων.
λοξοτενεΐ <5’ έκάτερθεν έφιδρυθέντα κελεύθοο,
75 βαθμοίς μεσσατίοις συναέξεται ήδ απολήγει.
ναι μην ονδ’ δγε λ&ας έτώσιος■ ουδέ γάρ αντως
άγριον ήλι.βάτου κορυφής τμήξαντο κολώνην,
μηκεδανής τανύμεπρον άπιθυντήρα κελεύθον'
αλλά και εϋτέχνοισιν δλος φαιδρύνεται έργοις,
So και φναιν αίολόμορφον εχων ποικίλλεται αίγλη,
του μεν επί τροχάονσι διαμπερές οΐά τε δϊναι,
πή μέν ΐσαι κύκλοισιν άτέρμοσι, πή δέ γε κύκλων
βαιόν άποπλαγχθέντας ϋπεκτανύουσιν ελιγμούς,
έ'στι δέ πή μέν έρενθος ίδειν κεκερασμένον ώχρω,
«5 πή δέ καλών βροτέοισι σέλας στονύχεσοιν όμοΊον.
άλλοθι δρμηθεϊσα προς άργεννδν σέλας αίγλη,
ήρέμα μιμνάζονσα, χάριν μιμήσατο πύξου
ήέ μελισσήεντος έπήρατον εικόνα κηρόν,
ον καθαράϊς προγ^οήσι βροτοί νίζοντες ερίπναις
90 πολ,λάκι τερσαίνουσιν im ήελιώτιδας αύγάς,
δς δέ μεταΐσσει μέν ές αργυφον. είαέτι δ' οϋπω
τρέψει1 δλην χροιήν, έτι λείψανα χρύσεα φαίνων.
τοϊος καί δολίχων έτέων κεχρωσμένος όλ,κοϊς
χροιήν άργυφέην έλέφας επί μήλον ελαύνει.
95 πή δέ πελιδνοσθέϊοαν εχει χάριν ουδέ γάρ αντως
δία φύσις προλέλωιπε πελαδνήεσσαν άλάσθαι
χροιήν, άλλλ έπέμιξεν ένγραφα δαίδαλα πέτρη.
άργεννή <5’ επί τόϊσι πολύτροπος ανθεος αυγή
άμφιθέει' πή μέν γάρ επέρχεται ενρέϊ χώρω
ιοο άκροβαφής κροκέοιο πελιδνήεντος άώτω,
πή δ’ νπολεπτννθεϊσα φαείνεται, οΐά τε μήνη
άρτιγενέϊ περί λεπτά κεράατα φέγγος έλίσσει.
αγχι δέ πετραίης Ιερέ] πόλις έστίν έρΐπνης,
ή τις έόν περίπνατον έφήρμοσεν οννομα πέτρω.
V. 6g—75· Geländer aus glänzendem Stein, von der Höhe, daß fie bequem zum
Aufftützen der Hand dienten, faßten die Treppen auf beiden Seiten ein.
V. 76—104. Befchreibung der Farben und bandartigen Ornamentirung des Steim
geländers.