DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0052
χχχνπΙ PROOEMII PARS ALTERA
ά,πορούσι τίνες, απορεί Ζηνόδοτος. Illa quoque observanda sunt: σημειουται σεσημείωται, σημειωτέον,
σημείωσαι, τίνες ώθησαν, διάφορα, σημαίνει, είς πολλά, λαμβάνεται, λαμβάνεται έπι δυο, παρατηρητέον, καθ άπτεται
Θουκυδίδης Αριστάρχου, αιτιάται'Ηρακλείδης, μέμφονται τίνες, άγνοούσι τίνες, επιλαμβάνονται τίνες, διαβάλλει,
κατελλειφιν, λείπει, περιττεύει, παρέλκει, περισσον, κατ άντιφρασιν, των πεποίημένων h λεζις, τέν άπαζ
είρημενων, άπα£ είρηται h λέζις, άπα£ ενταύθα h φωντ], άπαζ κείται, σχηματίζει την λέ\ιν, δίχως
νοεΐται, κυριωνυμεΐται , άλληγορείται , τίνες άλληγορούντες , ετυμολογείται , γνωμικόν , παροιμία, ίδιοτισμος ,
πρωθυστερον, νοητέον κατά το αιωπωμ,ενον, κανονίζεται ούτως, δια το εύφωνότερον, συγκριτικώς κείται, δαιμόνιας ,
είκότως, άκρως, κατ άκρ ίβειαν, πιθανώς. Figurae grammaticales, rhetoricae et poeticae: δισσολο-
yia, ηθοποιία, μετάθεσις, υπερθεσις, ύπέρβατον, έπεκτασις, άναδιπλασιασμος, σύνδεσμος, μετωνυμια, πλεονασμός,
μετάβασις, είρωνία, υπερβολικές, προτρεπτικές, μετωνυμικές, ειρωνικές , ερωτικές, ποιητικές, καταχρηστικές,
ερωτηματικές, εν ερωτήσει τούτο προσενεκτέον, συλληπτικές, συνεκδοχικές, υπερβολή υπερβολής, προληπτικέ τρόπω
χρηται, το σχημ,α καλείται προδιεζευγμ,ένον, τούτο το σχήμα καλείται άλκμ,ανικον, το σχημ,α. εστί σολοικοφανες,
κατά συγκοπην h κατά συναιρέσω, Ό ποιητής προσωποποιείται, παραβολή κέχρηται. Adde iudicia de versibus,
επαινείται το επος, ο στίχος γνωμικός, ούτος ο στίχος δια. μίσου, ο στίχος σφηκώδης , ο στίχος λαγαρος'
Praeclara illa quoque de diple et de hyphen: h δε διπλή προς το σχήμα (V. 422·)» Ά διπλή
συν παράκειται προς το της ερμηνείας ίδιον (V. 4-53,) υφεν άναγνωστ'εον (χ. 169, ) υφεν πααιμ.ελούαα (XII. 7°)·
Sed nil adeo scholiorum horum bonitatem commendat, ut illa iudicii severitas, qua
in tot poematis versus animadverti videmus. Et in veneto quidem lliadis codice signa
etiam critica versibus apposita erant; verum haec in nostris multo recentioribus Odys-
seae exemplaribus praetermissa fuemnt, linea excepta, quae ad versuum spuriorum
ac veluti circumscriptorum caput plerumque ( in codice praesertim Q ) producitur;
sic tamen, ut in scholiis universa κρίσεως doctrina mirabili felicitate remanserit: cuius
calculis siquidem obtemperemus ducenti prope versus ex Odyssea pellendi videntur.
Sed enim non uno sententiae genere feriuntur hi versus, nec in eadem oranes dam-
natione sunt. Notantur enim delendi, nothi, obelo vel asterisco signati, circumscripti
seu repudiati, obtrusi, novelli, superflui, dubii, suspecti, translati ex aliis Homeri locis
nunc recte nunc secus, desiderati in nonnullis codicibus; denique et aliquot versus contra
nimiam criticorum audaciam ambrosianus scholiastes tuetur. Sunt autem hae locutiones:
αθετούνται στίχοι, νοθεύονται, οβελίζονται, αστερίσκος πρόκειται άχρι στίχων τριέν, Άρίσταρχος αθετεί,
"Άρίσταρχος ουκ οι δε τον στίχον ο δε Καλλίστρατος αντ αυτού γράφει, εν απασι ηθετεΊτο, αθετείται τΌ ετος,
προηθετείτο παξ ενίαις , άθετονσιν στίχους, περιγραφόμενοι στίχοι, ο Αριστοφάνης ένθάδε σημ,ειονται τόίς
άστερίσκοις, κα\ οβελίσκους τοις άστερίσκοις παρατίθησιν, Ό δε Άρίσταρχος οικειότερον αυτούς τετάχθαι φησί,
στίχος προσθεμένος , προσεθηκέ τις τον στίχον, στίχος νεωτερίκος, αθετείται ως περιττός, περιττοί οι
στίχοι, εδιστάχθησαν οι στίχοι, Άρίσταρχος διστάζει περι του στίχου, εν πολλοίς εδιστάχθησαν οι στίχοι,
υποπτεύονται, Αριστοφάνης υπωπτευε τον στίχον νεωτερικον, πιθανόν δε συναθετείν αύτω και τον προ αυτού και
τον μ.ετ αυτού, μετενηχθησαν οι στίχοι δεόντως vel ου δεόντως, μετένηκται απο τέν ε%ης, εκ τέν ύστερον
είρημενων, στίχοι μ,ετενηγμένοι, εν τισι ουκ νσαν, εν ένίοις ού φέρεται στίχος, εν πολλοίς ουκ εφέρετο , ουκ
άναγκαίον άθετείν, ού καλές ηθέτησεν Άρίσταρχος, ού συνιδέν ο Ζηνόδοτος το φιλότεχνον τον ποιητού τους δύο
στίχους περιέγραψεν.
Tnterpietes ΠΙ. Age vero consideranti mihi has homericorum scholiastarum locutiones et cha-
Homeri quam ™
eimiie. sint racteres ^ mirabilem quemdam cum iis Virgilii interpretibus consensum videbam, quo-
rum ego paucas reliquias e veronensi palimpsesto superiore anno corrasi; ita ut hi latini
interpretes tantum graecis debere videantur, quantum fere ipse Virgilius ab Homero
mutuatus est. Quamquam vero curiosi lectores hanc frequentem lmitationem per se
facile agnoscent; quaedam heic tamen praenotare atque inter se comparare non piget.
inr.eri'retibu8
ά,πορούσι τίνες, απορεί Ζηνόδοτος. Illa quoque observanda sunt: σημειουται σεσημείωται, σημειωτέον,
σημείωσαι, τίνες ώθησαν, διάφορα, σημαίνει, είς πολλά, λαμβάνεται, λαμβάνεται έπι δυο, παρατηρητέον, καθ άπτεται
Θουκυδίδης Αριστάρχου, αιτιάται'Ηρακλείδης, μέμφονται τίνες, άγνοούσι τίνες, επιλαμβάνονται τίνες, διαβάλλει,
κατελλειφιν, λείπει, περιττεύει, παρέλκει, περισσον, κατ άντιφρασιν, των πεποίημένων h λεζις, τέν άπαζ
είρημενων, άπα£ είρηται h λέζις, άπα£ ενταύθα h φωντ], άπαζ κείται, σχηματίζει την λέ\ιν, δίχως
νοεΐται, κυριωνυμεΐται , άλληγορείται , τίνες άλληγορούντες , ετυμολογείται , γνωμικόν , παροιμία, ίδιοτισμος ,
πρωθυστερον, νοητέον κατά το αιωπωμ,ενον, κανονίζεται ούτως, δια το εύφωνότερον, συγκριτικώς κείται, δαιμόνιας ,
είκότως, άκρως, κατ άκρ ίβειαν, πιθανώς. Figurae grammaticales, rhetoricae et poeticae: δισσολο-
yia, ηθοποιία, μετάθεσις, υπερθεσις, ύπέρβατον, έπεκτασις, άναδιπλασιασμος, σύνδεσμος, μετωνυμια, πλεονασμός,
μετάβασις, είρωνία, υπερβολικές, προτρεπτικές, μετωνυμικές, ειρωνικές , ερωτικές, ποιητικές, καταχρηστικές,
ερωτηματικές, εν ερωτήσει τούτο προσενεκτέον, συλληπτικές, συνεκδοχικές, υπερβολή υπερβολής, προληπτικέ τρόπω
χρηται, το σχημ,α καλείται προδιεζευγμ,ένον, τούτο το σχήμα καλείται άλκμ,ανικον, το σχημ,α. εστί σολοικοφανες,
κατά συγκοπην h κατά συναιρέσω, Ό ποιητής προσωποποιείται, παραβολή κέχρηται. Adde iudicia de versibus,
επαινείται το επος, ο στίχος γνωμικός, ούτος ο στίχος δια. μίσου, ο στίχος σφηκώδης , ο στίχος λαγαρος'
Praeclara illa quoque de diple et de hyphen: h δε διπλή προς το σχήμα (V. 422·)» Ά διπλή
συν παράκειται προς το της ερμηνείας ίδιον (V. 4-53,) υφεν άναγνωστ'εον (χ. 169, ) υφεν πααιμ.ελούαα (XII. 7°)·
Sed nil adeo scholiorum horum bonitatem commendat, ut illa iudicii severitas, qua
in tot poematis versus animadverti videmus. Et in veneto quidem lliadis codice signa
etiam critica versibus apposita erant; verum haec in nostris multo recentioribus Odys-
seae exemplaribus praetermissa fuemnt, linea excepta, quae ad versuum spuriorum
ac veluti circumscriptorum caput plerumque ( in codice praesertim Q ) producitur;
sic tamen, ut in scholiis universa κρίσεως doctrina mirabili felicitate remanserit: cuius
calculis siquidem obtemperemus ducenti prope versus ex Odyssea pellendi videntur.
Sed enim non uno sententiae genere feriuntur hi versus, nec in eadem oranes dam-
natione sunt. Notantur enim delendi, nothi, obelo vel asterisco signati, circumscripti
seu repudiati, obtrusi, novelli, superflui, dubii, suspecti, translati ex aliis Homeri locis
nunc recte nunc secus, desiderati in nonnullis codicibus; denique et aliquot versus contra
nimiam criticorum audaciam ambrosianus scholiastes tuetur. Sunt autem hae locutiones:
αθετούνται στίχοι, νοθεύονται, οβελίζονται, αστερίσκος πρόκειται άχρι στίχων τριέν, Άρίσταρχος αθετεί,
"Άρίσταρχος ουκ οι δε τον στίχον ο δε Καλλίστρατος αντ αυτού γράφει, εν απασι ηθετεΊτο, αθετείται τΌ ετος,
προηθετείτο παξ ενίαις , άθετονσιν στίχους, περιγραφόμενοι στίχοι, ο Αριστοφάνης ένθάδε σημ,ειονται τόίς
άστερίσκοις, κα\ οβελίσκους τοις άστερίσκοις παρατίθησιν, Ό δε Άρίσταρχος οικειότερον αυτούς τετάχθαι φησί,
στίχος προσθεμένος , προσεθηκέ τις τον στίχον, στίχος νεωτερίκος, αθετείται ως περιττός, περιττοί οι
στίχοι, εδιστάχθησαν οι στίχοι, Άρίσταρχος διστάζει περι του στίχου, εν πολλοίς εδιστάχθησαν οι στίχοι,
υποπτεύονται, Αριστοφάνης υπωπτευε τον στίχον νεωτερικον, πιθανόν δε συναθετείν αύτω και τον προ αυτού και
τον μ.ετ αυτού, μετενηχθησαν οι στίχοι δεόντως vel ου δεόντως, μετένηκται απο τέν ε%ης, εκ τέν ύστερον
είρημενων, στίχοι μ,ετενηγμένοι, εν τισι ουκ νσαν, εν ένίοις ού φέρεται στίχος, εν πολλοίς ουκ εφέρετο , ουκ
άναγκαίον άθετείν, ού καλές ηθέτησεν Άρίσταρχος, ού συνιδέν ο Ζηνόδοτος το φιλότεχνον τον ποιητού τους δύο
στίχους περιέγραψεν.
Tnterpietes ΠΙ. Age vero consideranti mihi has homericorum scholiastarum locutiones et cha-
Homeri quam ™
eimiie. sint racteres ^ mirabilem quemdam cum iis Virgilii interpretibus consensum videbam, quo-
rum ego paucas reliquias e veronensi palimpsesto superiore anno corrasi; ita ut hi latini
interpretes tantum graecis debere videantur, quantum fere ipse Virgilius ab Homero
mutuatus est. Quamquam vero curiosi lectores hanc frequentem lmitationem per se
facile agnoscent; quaedam heic tamen praenotare atque inter se comparare non piget.
inr.eri'retibu8