DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0190
I
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM IV.
33
Alexion
Poeta qui
καί Αλεξάνδρου Κόρυδον η "Ελενον, έκ δε Μενελάου
Νικόστρατον γενεαλογονσι. Ε. Q.
Μεγαπένθης· ] Έκ τον ονόματος δηλοΐ Ότι μετά την
άρπαγην τούτον έσχεν. Q.
V. 12. Έκ δούλης· j Οί μεν κυριον το δούλης, οι δε
Ύοριδάης' Τοριδάη γάξ το κυριον αυτής όνομα. Q.
Έκ δούλης. ] Αυτή, ως μεν Άλεξίων, Γΐρ/' §έ
re_ εν/ΰί θυγάτηξ τίνος Αευξίππου' ως δε ο των νόστων ποιη-
dUw «rip.it. τ^ς . r3 r~? ^λ?]ς. κίρ/<3ν όνομα* (ρ«« δέ μ-ηδέποτε
λέγειν τον ποιητην δουλην την θεράπαιναν διο και το,
είσόκεν η άλοχον ποιήσεται η Όγε δουλην άδετου-
σιν. Q.
Ελένη δε Sreoi γόνον ουκ έτ έφαιναν. ] Πιθανώς , ίνα
επί πλείστον άκμάση· η ίνα εξ Αλεξάνδρου Κόρυθον
η "Ελενον, εκ δε Μενέλαου Νικόστρατον γενεαλογωσι. Q.
V. ι6. Γείτονες. ] Οί άστυγείτονες , οί έκτος μεν
οντες της πόλεως πλησίον εται δε οι εκ της αυτής πό-
λεως , οί συνήθεις· έκ του έθος έθης και ετης- εται
■φίλως, ΐν η οί πολΐται. Ε. Q.
V. Ι7· '&μέλπετο θείος αοιδός. ] Ούτω γάς έστι
μεγαλοπρεπής Ό γάμος. Q.
V. I δ. Φορμΰζων ] Προοιμίζω, και τροπή του π
εις φ φροιμοίζω , και μεταθέσει του ρ και εκβολή
τον Τ φορμίζω. Ε.
"Οτι ού την ωδην άλλα, την παιγνίαν λέγει, ούτω ,
προς το μέλποντες Έκάεργον και γάς κυνων μέλπε^ρα
φησϊ. Q.
V. 19· Έδυνευον. ] Συνεστρέφοντο, ήτοι έχόρευον ,
άρχονντο. Β. Q.
V. 22. Κρείων Έτεωνευς. ] Ό υπερέχων έν θεράπουσν
τοιούτον έστι και το έπι συβώτου, ουβωτης ο'ρχα,μος άντρων.
Pherecydes. Φερεκύδης δε ίστορεΐ ούτως· Άργειος δε ό Πέλοπος έρ-
χεται παρ Άμύκλαν εις 'Αμυκλάς , και γαμει Αμύκ-
λαν θυγατέρα Ήγησάνδρας- τούδε γράφεται Γελανίων και
'Ηλεκτρυων και βοηθός τούτου Έτεωνευς- συγγενής ούν
Μενελάου Έτεωνευς και θεράπων αυτόν, ως Αχιλ-
λέας Πάτροκλος· κρείων δε ο άλλων μεν βασιλεύς, Με-
νελάου δέ δεύτερος. Β. Q.
V. 25. Ώς το υψζ υψου, καί αγχι άγχον. Ε.
V. 26. Αείνω δή τινε. ] Μόνω τω Μενελάω περί
ξένων είσαγγέλλεται διά το ηδικησθαι. Q.
Τωδε. J Το τωδε δεικτικόν έστι και δηλοΐ την έγγυ-
τητα αυτών. Β.
V. 27· 'Εικτην. ] Εοίκασι, Όμοιοννταΐ' όπισθεν δε
είπε πνρι λαμπετοωντι έίκτην, ητοι ωμοΐονντο- γίνεται
δε έκ τον ε«Μ9 τ* ομοιω, και κατά διάλυσιν και προ-
σδέσει τον 5 έϊο-Μ, ο υπερσυντέλικος έίσκειν , το δυικον
έίσκειτον, έϊσκείτην' και εκβολή τον 5 και έν συγκοπή,
έίκτην. Ε.
V. 29· ?Η άλλον. ] ΪΙερί^αστέον τΐ η ως έρωτη-
ματικίν τΐ δε φιληση έπι τού ζενίζειν ένταύϊα. Αεί-
πει h Έΐς & % εις άλλον. Β.
V. 3ο. Th δε μέγ όχδήσας. ] 'Ύ^σ-ας τίν δυμίν
έκ μεταφοράς της Ι^ς- η λυπβείς, εκ τον άχδος
τροπή τον α εις ο. Ε.
Το ίζτίς ούτως- εί μλν δε ημείς πολλών άγαμων έμ·
πλησδέντες παρά αλλοδαπών ανδρών , ένταυδα. παρεγε-
νόμεΖα, όφείλομεν πάντως τοις ζένοις ομοίως ποιεί'ν-
άλλά δάττον λύε τους ίππους, αυτούς δ' είσάγαγε
εύωχηδηναι, Όπως διά τούτου ο Ζευς της μελλούσης
ταλαιπωρίας ημας έκλυτρωσηται, και μη τοις παρελη-
λυ^όσιν ίσα παϊσεΐν συγχωρήσειεν. Q.
V. 3ΐ. Βοη^οίδη, και κατά συναίρεσα Βοηδοίδη. Ε.
V. 35. Έζοπίσω πεξ παύση. ] Δ/ά την πλάνην, εις
το μετά ταύτα ημάς έκλυτρωσηται της μελλούσης
ταλαιπωρίας. Q.
V. 36. Γίροτέρω. ] Ύοπικως αντί του εις τουμπροσ-
5εν η προτέρους των ίππων. Β. Q.
V. 37· Ο δ' έκ μεγάροιο. J Άρίσταρχος έξω της Ύκ Ariitarchu».
προθέσεως Ό δ' έκ μεγάροιο, βουλετα,ι γάξ λέγειν διά
μ,εγάρου. Q.
Κέκλετο δ' άλλους. ] Έπει υπερέχων των άλλων
θεραπόντων ην, προστάσσει τους λοιπούς συνελϊσειν προς
το λυσαι τους ίππους. Ε.
V. 38. Έο/ αύτω. J Αύτω αύτω' το δε ε πλονασμος
αττικός. Β.
V. 4°· Κάπησ/. ] Άττο τον κάπω ρήματος τον ση-
μαίνοντος το πνέω γίνεται Όνομα κάπη h φάτνη έν τ)
άναπνέουσι καί αναπαύονται τα ζώα. Β.
Παρά το έν αύταις ϊστασθαι τους ίππους και κά-
πειν ητοι έσϊσίειν' η παρά το χάπτειν Ό έστι λάπτειν,
χάπη καί κάπη. Ε.
V. 41· Ζε/af. J Δει νοησαι ζ,είαν έντανΐσα το καλου-
μ.ενον άχυλον. Q.
V. 42· -Προς- ένωπια παμφανόωντα. J Τους· αντί-
κρυ τόπους της εισόδου , ένωπια, καλεί Ό ποιητής"
τους φωτιζόμενους υφ ηλίου τόπους , η της σελή-
νης. Β. Ε. Q.
Τους αντίκρυ τόπους της εισόδου, ένωπια καλεί ο
ποιητής- διά τοντο καί τίνες διχλελυμένην γράφουσι
την λεξ/ν τιδέντες εις το προς βαρεϊαν. Ε.
V. 44· Θαό/χαζαν. ] 'Έοαεν ως δείκνυσιν αυτούς
απαίδευτους εντανδα άπο τον ϊστασδαι και βλέ-
πειν τα της οικίας καλλωπίσματα- καί τη άληδεία
άπειροι ησαν, αλλά τέως πριν φανηναι τω Μενελάω'
ώστε εί προ τον φανηναι άνέβλεπον το κάλλος
τον δόμου , και ησχολούντο έκεινα θαυμαζοντες , ού
καινον. Ε.
Δ/οΓρε£εως· βασιλέως. ] Ού παρέλκει το έπίδετον,
έπει απόγονος Διος Ό Μενέλαος. Ε.
V. 4^· "Ο,στε γάζ ηελίου αίγλη. ] "Εδει γάς άπο
της σελήνης άναβιβάσαι επί τον ηλιον, ίνα αν εις τον
ηλιον άποτυχη, εις την σελήνην ούκέτΐ- Ε.
'Απο μ,είζονος το έπιχείρημα' τούτο δε ποιεί δια την
άποτυχίαν. Ε.
V. 47· Όρωμενοι. ] Όρωντες, το παθητικον άντί
τον ένεργητικού. Β. Ε.
V. 5 ο Άμφί δ' άρα χλαίνας ουλας. ] Άπαλάς κε-
χροκισμένας η τριχωτάς, τά λεγόμενα χάσδια- η και-
νούργιας, άπο τον ούλον το σάον και υγιές. Ε.
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM IV.
33
Alexion
Poeta qui
καί Αλεξάνδρου Κόρυδον η "Ελενον, έκ δε Μενελάου
Νικόστρατον γενεαλογονσι. Ε. Q.
Μεγαπένθης· ] Έκ τον ονόματος δηλοΐ Ότι μετά την
άρπαγην τούτον έσχεν. Q.
V. 12. Έκ δούλης· j Οί μεν κυριον το δούλης, οι δε
Ύοριδάης' Τοριδάη γάξ το κυριον αυτής όνομα. Q.
Έκ δούλης. ] Αυτή, ως μεν Άλεξίων, Γΐρ/' §έ
re_ εν/ΰί θυγάτηξ τίνος Αευξίππου' ως δε ο των νόστων ποιη-
dUw «rip.it. τ^ς . r3 r~? ^λ?]ς. κίρ/<3ν όνομα* (ρ«« δέ μ-ηδέποτε
λέγειν τον ποιητην δουλην την θεράπαιναν διο και το,
είσόκεν η άλοχον ποιήσεται η Όγε δουλην άδετου-
σιν. Q.
Ελένη δε Sreoi γόνον ουκ έτ έφαιναν. ] Πιθανώς , ίνα
επί πλείστον άκμάση· η ίνα εξ Αλεξάνδρου Κόρυθον
η "Ελενον, εκ δε Μενέλαου Νικόστρατον γενεαλογωσι. Q.
V. ι6. Γείτονες. ] Οί άστυγείτονες , οί έκτος μεν
οντες της πόλεως πλησίον εται δε οι εκ της αυτής πό-
λεως , οί συνήθεις· έκ του έθος έθης και ετης- εται
■φίλως, ΐν η οί πολΐται. Ε. Q.
V. Ι7· '&μέλπετο θείος αοιδός. ] Ούτω γάς έστι
μεγαλοπρεπής Ό γάμος. Q.
V. I δ. Φορμΰζων ] Προοιμίζω, και τροπή του π
εις φ φροιμοίζω , και μεταθέσει του ρ και εκβολή
τον Τ φορμίζω. Ε.
"Οτι ού την ωδην άλλα, την παιγνίαν λέγει, ούτω ,
προς το μέλποντες Έκάεργον και γάς κυνων μέλπε^ρα
φησϊ. Q.
V. 19· Έδυνευον. ] Συνεστρέφοντο, ήτοι έχόρευον ,
άρχονντο. Β. Q.
V. 22. Κρείων Έτεωνευς. ] Ό υπερέχων έν θεράπουσν
τοιούτον έστι και το έπι συβώτου, ουβωτης ο'ρχα,μος άντρων.
Pherecydes. Φερεκύδης δε ίστορεΐ ούτως· Άργειος δε ό Πέλοπος έρ-
χεται παρ Άμύκλαν εις 'Αμυκλάς , και γαμει Αμύκ-
λαν θυγατέρα Ήγησάνδρας- τούδε γράφεται Γελανίων και
'Ηλεκτρυων και βοηθός τούτου Έτεωνευς- συγγενής ούν
Μενελάου Έτεωνευς και θεράπων αυτόν, ως Αχιλ-
λέας Πάτροκλος· κρείων δε ο άλλων μεν βασιλεύς, Με-
νελάου δέ δεύτερος. Β. Q.
V. 25. Ώς το υψζ υψου, καί αγχι άγχον. Ε.
V. 26. Αείνω δή τινε. ] Μόνω τω Μενελάω περί
ξένων είσαγγέλλεται διά το ηδικησθαι. Q.
Τωδε. J Το τωδε δεικτικόν έστι και δηλοΐ την έγγυ-
τητα αυτών. Β.
V. 27· 'Εικτην. ] Εοίκασι, Όμοιοννταΐ' όπισθεν δε
είπε πνρι λαμπετοωντι έίκτην, ητοι ωμοΐονντο- γίνεται
δε έκ τον ε«Μ9 τ* ομοιω, και κατά διάλυσιν και προ-
σδέσει τον 5 έϊο-Μ, ο υπερσυντέλικος έίσκειν , το δυικον
έίσκειτον, έϊσκείτην' και εκβολή τον 5 και έν συγκοπή,
έίκτην. Ε.
V. 29· ?Η άλλον. ] ΪΙερί^αστέον τΐ η ως έρωτη-
ματικίν τΐ δε φιληση έπι τού ζενίζειν ένταύϊα. Αεί-
πει h Έΐς & % εις άλλον. Β.
V. 3ο. Th δε μέγ όχδήσας. ] 'Ύ^σ-ας τίν δυμίν
έκ μεταφοράς της Ι^ς- η λυπβείς, εκ τον άχδος
τροπή τον α εις ο. Ε.
Το ίζτίς ούτως- εί μλν δε ημείς πολλών άγαμων έμ·
πλησδέντες παρά αλλοδαπών ανδρών , ένταυδα. παρεγε-
νόμεΖα, όφείλομεν πάντως τοις ζένοις ομοίως ποιεί'ν-
άλλά δάττον λύε τους ίππους, αυτούς δ' είσάγαγε
εύωχηδηναι, Όπως διά τούτου ο Ζευς της μελλούσης
ταλαιπωρίας ημας έκλυτρωσηται, και μη τοις παρελη-
λυ^όσιν ίσα παϊσεΐν συγχωρήσειεν. Q.
V. 3ΐ. Βοη^οίδη, και κατά συναίρεσα Βοηδοίδη. Ε.
V. 35. Έζοπίσω πεξ παύση. ] Δ/ά την πλάνην, εις
το μετά ταύτα ημάς έκλυτρωσηται της μελλούσης
ταλαιπωρίας. Q.
V. 36. Γίροτέρω. ] Ύοπικως αντί του εις τουμπροσ-
5εν η προτέρους των ίππων. Β. Q.
V. 37· Ο δ' έκ μεγάροιο. J Άρίσταρχος έξω της Ύκ Ariitarchu».
προθέσεως Ό δ' έκ μεγάροιο, βουλετα,ι γάξ λέγειν διά
μ,εγάρου. Q.
Κέκλετο δ' άλλους. ] Έπει υπερέχων των άλλων
θεραπόντων ην, προστάσσει τους λοιπούς συνελϊσειν προς
το λυσαι τους ίππους. Ε.
V. 38. Έο/ αύτω. J Αύτω αύτω' το δε ε πλονασμος
αττικός. Β.
V. 4°· Κάπησ/. ] Άττο τον κάπω ρήματος τον ση-
μαίνοντος το πνέω γίνεται Όνομα κάπη h φάτνη έν τ)
άναπνέουσι καί αναπαύονται τα ζώα. Β.
Παρά το έν αύταις ϊστασθαι τους ίππους και κά-
πειν ητοι έσϊσίειν' η παρά το χάπτειν Ό έστι λάπτειν,
χάπη καί κάπη. Ε.
V. 41· Ζε/af. J Δει νοησαι ζ,είαν έντανΐσα το καλου-
μ.ενον άχυλον. Q.
V. 42· -Προς- ένωπια παμφανόωντα. J Τους· αντί-
κρυ τόπους της εισόδου , ένωπια, καλεί Ό ποιητής"
τους φωτιζόμενους υφ ηλίου τόπους , η της σελή-
νης. Β. Ε. Q.
Τους αντίκρυ τόπους της εισόδου, ένωπια καλεί ο
ποιητής- διά τοντο καί τίνες διχλελυμένην γράφουσι
την λεξ/ν τιδέντες εις το προς βαρεϊαν. Ε.
V. 44· Θαό/χαζαν. ] 'Έοαεν ως δείκνυσιν αυτούς
απαίδευτους εντανδα άπο τον ϊστασδαι και βλέ-
πειν τα της οικίας καλλωπίσματα- καί τη άληδεία
άπειροι ησαν, αλλά τέως πριν φανηναι τω Μενελάω'
ώστε εί προ τον φανηναι άνέβλεπον το κάλλος
τον δόμου , και ησχολούντο έκεινα θαυμαζοντες , ού
καινον. Ε.
Δ/οΓρε£εως· βασιλέως. ] Ού παρέλκει το έπίδετον,
έπει απόγονος Διος Ό Μενέλαος. Ε.
V. 4^· "Ο,στε γάζ ηελίου αίγλη. ] "Εδει γάς άπο
της σελήνης άναβιβάσαι επί τον ηλιον, ίνα αν εις τον
ηλιον άποτυχη, εις την σελήνην ούκέτΐ- Ε.
'Απο μ,είζονος το έπιχείρημα' τούτο δε ποιεί δια την
άποτυχίαν. Ε.
V. 47· Όρωμενοι. ] Όρωντες, το παθητικον άντί
τον ένεργητικού. Β. Ε.
V. 5 ο Άμφί δ' άρα χλαίνας ουλας. ] Άπαλάς κε-
χροκισμένας η τριχωτάς, τά λεγόμενα χάσδια- η και-
νούργιας, άπο τον ούλον το σάον και υγιές. Ε.