DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0226
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM VII.
Το γάξ ενθύμημα και τά πόρρω φαντάζεται· εντεύ-
θεν το παροιμιώδες διέπτατο δ' ας τε νόημα. Ε.
V. 39- Ναυσίκλυτοι. ] 'Ως άγάκλυτοι έν συνθέσει
Xai κατόξείαν τάση" ή γάξ ναυσϊ δοτική παρά τω ποι-
ητή όταν κατ ιδίαν λέγηται , δια, του ή γράφεται, ως
οι μεν παρα νηυσί' νηυσϊ θοψι τοί γε πεποιθότες- δια,
του ά οτε έν συνθέσει , Ναυσίκάα, Ναυσίθοος. Q.
V. 49· Β&ο-ιΚηας. | Βασιλείς τους κατά μέρος άρ-
χοντας. Β. Q.
V. 5ο. Δαίτφ δαιννυμένους. ] Ιδίωμα, των Αττικών,
ως το λόγον λέγει, γραφην γράφει. Ε.
V. 5ΐ. Θαρσηλέος. ] Ούχ ο θρασυς, εκείνος γάξ
αναιδής· και εστίν οίκειον τη 'Αθήνα το της γνώμης,
ααι εξ ανδρείας και λογισμού ορθού το θαρσειν περιγί-
νεται· τούτο γαξ δοκει παραιτεϊαθαι την παρρησίαν
"Οδυσσέως, οτι ξένος ετύγχανε- υποβάλλει ουν οτι καϊ'
τον τοιούτον θαρρεϊν δεϊ, ει μέλλει σωτηρίας τεύξε-
σθαι. Q.
V. 52. Et κέ πόθεν. ] Γράφεται ει κα\ μάλα. Q.
V. 53. Δεσποιναν μεν πρώτον κιχήσεαι. J Και πως
αν h Ναυονκάα φησι, τον παραμειψάμενος μητρός ποτϊ
γούνασι χείρας βάλλειν ; κιχήσεαι ούν , ικετεύσεις' η
έκεϊ το παραμειψάμενος άντι τού παρελθών έασας
άπαράκλητον. Β. Q.
V. 5 φ 'Αρήτη δ* σνομ εστίν έπωνυμον. ] Επωνυμόν
έστι το απο γενέσεως μεν αυτομάτως τεθεν , ύστερον
δε κατά τΰχην δοκούν τεθεισθαι· ως ο Δημοσθένης,
Heslodus. οίον το τού δήμ,ου σθένος. Ησίοδος δέ άδελφήν Αλκί-
νοου την Άρήτην ύπέλαβεν. Β. Q.
Εκ δε τοκήων. J Δοκει οτι και αδελφή έστι τού
Αλκινόου ν ''Άρήτη' οι δε τοκήων ένόησαν των προγόνων,
ϊν ωσι συγγενείς και μη ά,δελφοι· ούτοι δέ είσι θειος
%α\ ανεψιά. Β.
V. 56. Ναυσίθοον. ] ΐΐόρρωθεν αναλαμβάνει την
διαδοχήν τού γένους· έν συντόμω δε και σαφώς έκτίθε-
ται, 'όπέξ έστι δυσχερέστατα», ούχ 'άπως έν μέτροις
άλλα και έν πεζ,ω λόγω. Q.
V. δγ- Τείνατο και ΐίερίβοια. ] Ύούτο μάχεται τοις
έξης· την μεν γάξ λέγει "Ρηξήνορος , την δε Ναυσι-
θοου· λύοιτο δ, αν έκ της λέξεως" το γάξ τοκήων δήλοι
και των προγόνων , καϊ γάξ τους πατέρας έπι των προ-
γόνων τάττουσι. Ε, Q.
Ταύτα πάντα χρήσιμ,α μ.ανθάνειν εις τον Ίκέτην,
Ινα κα\ έκ πάτερων την προσφώνησα ποιήσηται, Άρήτη
θυγατεξ 'Έί&,ήνορος άντιθέοιο. Q.
V. 59· ' Ίπερθύμοισι γιγάντεσσι. ] Του έθνους τίνος
τΖν γιγάντων μ'εμνφΜ γενναίου και υπερηφάνου" τά δε
παρά τοίς νεωτέροις ουκ οίδεν, οψ ως '^σαν έκτράπε-
λοι τίνες και Όφιόπΰδες οίους ^ αυτούς άναϊ,ωγάφουσι ,
ούτε ως Φλέγραν ωΚΠ^ν , ούτε οτι θεοΐς έμαχέσαν-
το. Q.
V. 64. Τον μεν άκουρον εόντα. ] Ύούτο εναντίον των
έηιφερομένων μίαν οϊφ παιδα λινόντα. Αύοιτο δ'άν
έκ της λέξεως- το γάξ άκουρον ουκ έκδεκτέον «,παιδα
άλλα, ουκ έχοντα κούρον οπέξ εστίν άρρενα, πα,ιδα; Το
69
δε νυμφίον άντι τού νέον, ου πολύν χρόνον άπο τον
γάμου βιωσαντα' άπαξ δε είρηται η λέξις. Β. Ε. Q.
V. 74· Γ' £" φρονέψι. ] Οαυμαστικον οις δε
φρονεί ουδέ γυναικών, άλλα και ανδρών νείκεα λύει.
Γράφεται δέ και ψι τ εύ φρονίη^ΐ- Ε.
Οίσι τ ευ φρονεη^· ] Τοσαυτη φησι αυνέσει κεχρησθαι
την ^Αρήτψ Ό ποιητής ωστε και στάσεις άνδρων δύ-
νασθαι αυτήν διαλύειν το δέ και ανδράσιν ως έν έπι-
τάσει παρέλαβε· τό γάξ γυναικών νείκεα λύειν άρμόζει
γυναιξιν. Β. Q.
Αί χαριέστεραι ηαϊ τ εύ φρονέησί' πρεπωδες γαξ αυ- Edkiones
- ν \ ■ »■ λ ν I \ > Υ\ mehores.
τη τας προς τους ανόρας ερώας όιαλυειν ταις γυναιζι
ύπερβιβαστέον δέ τον και, ήσΐ τ εύ φρονέψι τας
προς τους άνδρας νείκεα λύει. Β. Q.
V. 79· Σχερίψ. J Τίν Φαιακίαν τά λεγόμενα νύν
Κέρκυρα, αύτη έστιν η Φαιακία. Β.
V. 8ο. Μαραθώνα, j Τόπος της Αττικής ενθα άνε-
τράφη η Άθφα. Ε.
V. 8ι. Δυνε δ' Ερεχθηος. ] Το εαυτής τέμ,ενος·
έν γάξ τούτω έτράφη ο Έρεχθεύς· το δέ πυκινον δό-
μον , καλώς κατεσκευασμ,ένον και υπο τεχνικής συνέ-
σεως. Ε.
V. 83. "ζίρμαιν ίσταμένω. ] Ή^ορε/ γάξ τί βούλε-
ται h τοιαύτη κατασκευή" και γαξ καϊ απο οικίας και
έσθητος και θεραπόντων έστι τεκμήρασ^αι το εθος των
δεσποτών. Ε. Q.
V. 85. Δωμα καθ' ύψερεφές.~\ 'Ράδιον μεν ην χρυ-
σήν πάσαν φάναι τήν δημιουργίαν της οίκήσεως , αλλά
το πιθανόν προς έ'καστον της παρασκευής επιλέγεται·
χαλκούς μεν τοίχους προς ααφάλειαν τον δέ θριγγον,
κυάνεον, τουτέστι την στεφανφ' πρέπον γάξ το με-
τέωρον , άεροειδές φαίνεσθαι· τάς δέ θύρας χρυσείας,
ΐνα το πρώτον όψει πρόσπιπταν , εκ της πολυτελεστά-
της ολης εΐη' οι δε σταθμοί προς έξαλλαγήν άργύρεον
χάλκεος δε ούδος , δια το πατεΐσθαι* το δέ ύπέρθυρον
άργύρεον ομοίως και αί σταθμοί, ϊν έκ της όμοιας ΰλης
h των θυρών περιγραφή τυγχάνγ καΐ φύλακας τοις
τοιουτοις οίκοις έπέστψε κύνας άύπνους, εκ πολυτελούς
ΰ'λης ί ^αί ταύτης ούχ όμοιας αλλά διαφόρου , Ϊνα ο
μίεν φιλόπλουτος τήν ΰλφ θαυμ.άζ,η , ό δέ φιλόκαλος
τήν τέχνφ, ό δέ σπουδαιότερος τήν χρείαν. Ουδέν ούν
μειρακιωδες πάσχει Όδυσσεύς καταπληττόμένος τά
ούτω παράδοξα. Ε. Q.
V. 86. Έληλάδατ. ] Ίωνίκως, άντι τού έληλασμένοι
ησαν και παρατεταμένοι. Β. Ε.
Έρηρέδατ. ] Γράφεται έληλέδατο. Ε.
V. 87. Ές μ,υχον έξ ουδού. ] "Αντί τού μέχρι τού
μυχού ήτοι όλου τού οίκου" ολος γάξ ο οίκος χαλκός. Β.
Απο φλοιας μέχρι της εσω γωνίας. Ε.
Θριγκός κυάνοιο. ] Ό θριγκος άπο γενικής εις εύθεΐαν
μετηκται· θρϊξ, τριχος, θριγκος, των στοιχείων άπο-
λαβόντων την οίκείαν μετάθεσιν μετά πλεονασμού
τού γ· δήλοι δέ την στεφάνφ , και πάν το ύπέξ
των τοίχων και τού στέγους τάξιν έχει τριχώσεως και
κόσμ,ου. Β. Q.
ι8
Το γάξ ενθύμημα και τά πόρρω φαντάζεται· εντεύ-
θεν το παροιμιώδες διέπτατο δ' ας τε νόημα. Ε.
V. 39- Ναυσίκλυτοι. ] 'Ως άγάκλυτοι έν συνθέσει
Xai κατόξείαν τάση" ή γάξ ναυσϊ δοτική παρά τω ποι-
ητή όταν κατ ιδίαν λέγηται , δια, του ή γράφεται, ως
οι μεν παρα νηυσί' νηυσϊ θοψι τοί γε πεποιθότες- δια,
του ά οτε έν συνθέσει , Ναυσίκάα, Ναυσίθοος. Q.
V. 49· Β&ο-ιΚηας. | Βασιλείς τους κατά μέρος άρ-
χοντας. Β. Q.
V. 5ο. Δαίτφ δαιννυμένους. ] Ιδίωμα, των Αττικών,
ως το λόγον λέγει, γραφην γράφει. Ε.
V. 5ΐ. Θαρσηλέος. ] Ούχ ο θρασυς, εκείνος γάξ
αναιδής· και εστίν οίκειον τη 'Αθήνα το της γνώμης,
ααι εξ ανδρείας και λογισμού ορθού το θαρσειν περιγί-
νεται· τούτο γαξ δοκει παραιτεϊαθαι την παρρησίαν
"Οδυσσέως, οτι ξένος ετύγχανε- υποβάλλει ουν οτι καϊ'
τον τοιούτον θαρρεϊν δεϊ, ει μέλλει σωτηρίας τεύξε-
σθαι. Q.
V. 52. Et κέ πόθεν. ] Γράφεται ει κα\ μάλα. Q.
V. 53. Δεσποιναν μεν πρώτον κιχήσεαι. J Και πως
αν h Ναυονκάα φησι, τον παραμειψάμενος μητρός ποτϊ
γούνασι χείρας βάλλειν ; κιχήσεαι ούν , ικετεύσεις' η
έκεϊ το παραμειψάμενος άντι τού παρελθών έασας
άπαράκλητον. Β. Q.
V. 5 φ 'Αρήτη δ* σνομ εστίν έπωνυμον. ] Επωνυμόν
έστι το απο γενέσεως μεν αυτομάτως τεθεν , ύστερον
δε κατά τΰχην δοκούν τεθεισθαι· ως ο Δημοσθένης,
Heslodus. οίον το τού δήμ,ου σθένος. Ησίοδος δέ άδελφήν Αλκί-
νοου την Άρήτην ύπέλαβεν. Β. Q.
Εκ δε τοκήων. J Δοκει οτι και αδελφή έστι τού
Αλκινόου ν ''Άρήτη' οι δε τοκήων ένόησαν των προγόνων,
ϊν ωσι συγγενείς και μη ά,δελφοι· ούτοι δέ είσι θειος
%α\ ανεψιά. Β.
V. 56. Ναυσίθοον. ] ΐΐόρρωθεν αναλαμβάνει την
διαδοχήν τού γένους· έν συντόμω δε και σαφώς έκτίθε-
ται, 'όπέξ έστι δυσχερέστατα», ούχ 'άπως έν μέτροις
άλλα και έν πεζ,ω λόγω. Q.
V. δγ- Τείνατο και ΐίερίβοια. ] Ύούτο μάχεται τοις
έξης· την μεν γάξ λέγει "Ρηξήνορος , την δε Ναυσι-
θοου· λύοιτο δ, αν έκ της λέξεως" το γάξ τοκήων δήλοι
και των προγόνων , καϊ γάξ τους πατέρας έπι των προ-
γόνων τάττουσι. Ε, Q.
Ταύτα πάντα χρήσιμ,α μ.ανθάνειν εις τον Ίκέτην,
Ινα κα\ έκ πάτερων την προσφώνησα ποιήσηται, Άρήτη
θυγατεξ 'Έί&,ήνορος άντιθέοιο. Q.
V. 59· ' Ίπερθύμοισι γιγάντεσσι. ] Του έθνους τίνος
τΖν γιγάντων μ'εμνφΜ γενναίου και υπερηφάνου" τά δε
παρά τοίς νεωτέροις ουκ οίδεν, οψ ως '^σαν έκτράπε-
λοι τίνες και Όφιόπΰδες οίους ^ αυτούς άναϊ,ωγάφουσι ,
ούτε ως Φλέγραν ωΚΠ^ν , ούτε οτι θεοΐς έμαχέσαν-
το. Q.
V. 64. Τον μεν άκουρον εόντα. ] Ύούτο εναντίον των
έηιφερομένων μίαν οϊφ παιδα λινόντα. Αύοιτο δ'άν
έκ της λέξεως- το γάξ άκουρον ουκ έκδεκτέον «,παιδα
άλλα, ουκ έχοντα κούρον οπέξ εστίν άρρενα, πα,ιδα; Το
69
δε νυμφίον άντι τού νέον, ου πολύν χρόνον άπο τον
γάμου βιωσαντα' άπαξ δε είρηται η λέξις. Β. Ε. Q.
V. 74· Γ' £" φρονέψι. ] Οαυμαστικον οις δε
φρονεί ουδέ γυναικών, άλλα και ανδρών νείκεα λύει.
Γράφεται δέ και ψι τ εύ φρονίη^ΐ- Ε.
Οίσι τ ευ φρονεη^· ] Τοσαυτη φησι αυνέσει κεχρησθαι
την ^Αρήτψ Ό ποιητής ωστε και στάσεις άνδρων δύ-
νασθαι αυτήν διαλύειν το δέ και ανδράσιν ως έν έπι-
τάσει παρέλαβε· τό γάξ γυναικών νείκεα λύειν άρμόζει
γυναιξιν. Β. Q.
Αί χαριέστεραι ηαϊ τ εύ φρονέησί' πρεπωδες γαξ αυ- Edkiones
- ν \ ■ »■ λ ν I \ > Υ\ mehores.
τη τας προς τους ανόρας ερώας όιαλυειν ταις γυναιζι
ύπερβιβαστέον δέ τον και, ήσΐ τ εύ φρονέψι τας
προς τους άνδρας νείκεα λύει. Β. Q.
V. 79· Σχερίψ. J Τίν Φαιακίαν τά λεγόμενα νύν
Κέρκυρα, αύτη έστιν η Φαιακία. Β.
V. 8ο. Μαραθώνα, j Τόπος της Αττικής ενθα άνε-
τράφη η Άθφα. Ε.
V. 8ι. Δυνε δ' Ερεχθηος. ] Το εαυτής τέμ,ενος·
έν γάξ τούτω έτράφη ο Έρεχθεύς· το δέ πυκινον δό-
μον , καλώς κατεσκευασμ,ένον και υπο τεχνικής συνέ-
σεως. Ε.
V. 83. "ζίρμαιν ίσταμένω. ] Ή^ορε/ γάξ τί βούλε-
ται h τοιαύτη κατασκευή" και γαξ καϊ απο οικίας και
έσθητος και θεραπόντων έστι τεκμήρασ^αι το εθος των
δεσποτών. Ε. Q.
V. 85. Δωμα καθ' ύψερεφές.~\ 'Ράδιον μεν ην χρυ-
σήν πάσαν φάναι τήν δημιουργίαν της οίκήσεως , αλλά
το πιθανόν προς έ'καστον της παρασκευής επιλέγεται·
χαλκούς μεν τοίχους προς ααφάλειαν τον δέ θριγγον,
κυάνεον, τουτέστι την στεφανφ' πρέπον γάξ το με-
τέωρον , άεροειδές φαίνεσθαι· τάς δέ θύρας χρυσείας,
ΐνα το πρώτον όψει πρόσπιπταν , εκ της πολυτελεστά-
της ολης εΐη' οι δε σταθμοί προς έξαλλαγήν άργύρεον
χάλκεος δε ούδος , δια το πατεΐσθαι* το δέ ύπέρθυρον
άργύρεον ομοίως και αί σταθμοί, ϊν έκ της όμοιας ΰλης
h των θυρών περιγραφή τυγχάνγ καΐ φύλακας τοις
τοιουτοις οίκοις έπέστψε κύνας άύπνους, εκ πολυτελούς
ΰ'λης ί ^αί ταύτης ούχ όμοιας αλλά διαφόρου , Ϊνα ο
μίεν φιλόπλουτος τήν ΰλφ θαυμ.άζ,η , ό δέ φιλόκαλος
τήν τέχνφ, ό δέ σπουδαιότερος τήν χρείαν. Ουδέν ούν
μειρακιωδες πάσχει Όδυσσεύς καταπληττόμένος τά
ούτω παράδοξα. Ε. Q.
V. 86. Έληλάδατ. ] Ίωνίκως, άντι τού έληλασμένοι
ησαν και παρατεταμένοι. Β. Ε.
Έρηρέδατ. ] Γράφεται έληλέδατο. Ε.
V. 87. Ές μ,υχον έξ ουδού. ] "Αντί τού μέχρι τού
μυχού ήτοι όλου τού οίκου" ολος γάξ ο οίκος χαλκός. Β.
Απο φλοιας μέχρι της εσω γωνίας. Ε.
Θριγκός κυάνοιο. ] Ό θριγκος άπο γενικής εις εύθεΐαν
μετηκται· θρϊξ, τριχος, θριγκος, των στοιχείων άπο-
λαβόντων την οίκείαν μετάθεσιν μετά πλεονασμού
τού γ· δήλοι δέ την στεφάνφ , και πάν το ύπέξ
των τοίχων και τού στέγους τάξιν έχει τριχώσεως και
κόσμ,ου. Β. Q.
ι8