DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0230
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM VII.
Antisthenes.
λακ έπιτψ.ησαι τον l Αλώνουν, οτι μη και ηγαγεν αυτόν
φανερως άμα τα'ίς θεραπαίναις h θυγάτηξ. Ε. Q.
Αιψεχ,εως. ] Αϊ όλον άπ άρχης και εως τέλους. Ε.
V. 243. Μεταλλα,ς. ] Πολυπραγμονεις , έρευνας , ασ-;
πεξ οι την γην μ,εταλλεύοντες και τά ταύτης ύπεζα-
γόντες ψήγματα. Q.
V. 249· O?ov *W Η-01 Μχ Sofa. ] Το μεν ναυαγέ
σαι, ανθρωπινής τύχης' το δέ περιαωθηναι, απο της
των θεων εννοίας σημείον τω άποτελέσμ.ατι ούν θαρρειν,,
εκ τ^ς τύχης συμβεβηκος, «V τους θεούς αναφέρει,
εις έλεον έπισπω μένος τους Φαίακας. Q.
Άργητι κεραυνοί. ] Ταχέως διακόνου μ£νω δια λεπτό-
τητα- έστι δέ κατ άντίφρασιν. Ε.
V. 25a. Τρόπιν άγκας ελων νέος. ] Το κατωτατον
μέρος της νηος περί ο σχίζεται το νάμα. Q.
V. 256. Ένδυκέως-Υ Επιμελώς, άπο του κηδος η φρον-
τ\ς· και ωφειλεν είναι ένκηδέως, άλλ' εν μεταθέσει των
γραμμάτων και τροπή του η εις Τι, γίνεται ένδυκέως. Β.
V. 257· ®ή<τειν άθάνατον. J Και διατί μη βεβούλη-
ται; εοικε διά το ούποτ έπειθεν δηλον ούν ού μη θέλειν
γενέσθαι αθάνατος, αλλά τα μη πιστεύσαι αύτη τοιαύτα
λεγούσγ h μεν γάξ έφασκε ποιήσειν, ο δε ουκ έπίστευεν
άλλ'ουχί πιστευων παρητειτο, ηδει γάξ ως σοφός οτι αθα-
νασίαν ούχ αϊ τοιαύται δαίμονες χαρίσαιντ άν, αλλα τον
Αιος άν ε«3 καζ των έργων ά πέφυκεν άπαθανατίζειν.
^Αντισθένης δέ Φησι οτι τους έρωντας ειδως ψευδόμενους
τάς υποσχέσεις" τούτο γάξ ποιεϊν ουκ έδύνατο δίχα Διός. Q.
V. 203. Ζηνος ύπ^ άγγελίης- J 'Ayvowy την έπιδημ<ίαν
του 'Έρμου τούτο φηοί. Β.
'Ή και νόος. ] Αιαστατικως άναγνωστέον τον στίχον
ου γάς ηδει εί ο Ζευς επεμ,ψεν αυτόν Έρμ.ην. Q.
V. 279· Άτέρπει χωρώ. ] "Οθεν ουκ ην τραπηναι
και έκφυγείν, η έκτροπάς μη εχοντι και Όδους. Β. Q.
V. 283. Θυμηγερέων. J Έμαυτον έπεγείρων και την
ψυχην ανλλέγων και έμαυτον άνακτωμενος. Β.
®υμ,ηγερέων. ] Αυποψυχων, η συλλαμβάνων και ΰυν-
άγων και άνακτωμ,ενος την ψυχην- Ε. Q.
^Αμβροσίη νυ£. J Έν η ού φέρονται βροτοί. Q.
V. 284· Αίϊπετέος ποταμοιο. ] Του άπο Αιος ήτοι
αέρος άρδευομένου. Ε.
V. 285. 'Έ,χβάς έν θάμ,νοισι. ] Τρία είδη των φυ-
τών , βοτάναι, θάμ.νοι, και δένδρα· αί μϊεν επί εδάφους
της 7*ί$ άπομ<ένουσαι, βοτάναι λέγονται· αί δε μέσαι ,
θάμνοι" τά δε εις υφός, δένδρα" οίον άγρωστις και η λοι-
πή πόα, βοτάνη' βάτοι δε και τά έν τοις υγροΐς γινόμενα,
θάμνοι· δένδρα δε, οίον σικη, έλαία και τά όμοια. Ε. Q.
V. 286. Ήφϋίτά/Αην. ] Kupwif περιεβαλόμην, άλλ'
έπήντλησα. Q. (Ι
V. 289. Δύοΐτό τ Μλιος. ] Ο έστιν εις δείλψ
έκλίνεται- πρίς δυ^ yk ΰυύτυ^ τ] Nay™^a ο
Όδυσσεός τού ηλίου μ* ψάααντος εις τίν δυτκΐν
ορίζοντα άλλ' έπέχοντος $ °τε Ύ*ξ ϊδυ b
Υ,λιος , τότε ε[ς τ1 άλσος εφθαΰαν της Αθηνάς ούτοι-
ως και ο ποιητής, δυσετό τ ηελιος ααι τοί κλυτον
άλαος ΐκοντο' καϊ τά λοιπά. Ε.
73
V. 290. Άμφιπολους δ' έπι θινι. ] Το γάξ λέγειν οτι
έκ της βοης της έπι σφαιραν άνέστην, ού χάριεν τ'ι γάξ'
άναγκαϊον ην καταγορεύειν της παιδος οτι επαιζον , ως
δήλοι και το έπιφερόμ,ενον. Q.
V. 292. "Ημβροτεν. ] Άπέτυχεν εξ ου καϊ άμφί-
βροτος η ασπίς η άμ,φοτέρωθεν τον βροτον περιέπουαα. Ε.
V. 293. 'Ω,ς ούκ άν έλποΐο. ] Κοσμιως άγαν ως γάξ.
πατηξ περί νέας διαλέγεται αποδεχόμενος το σπουδαΐ-
ον τού τρόπου- ούτω φψί Ναυσ/κάα προς με διετέθη'
καλώς, ως ούκ άν έλπισης νεωτερον τινά πράζαι έπι
τινι άλλω καθ* ημάς πάσχοντι. Q.
V. 3ο3. νείκεε κουρψ. J την άψογον σην
θυγατέρα την Ναυσικάαν φιλονεικήσης έμού ένεκεν
αύτη μ·εν γάξ έκέλευσε συνακολουθηααΐ μ.οι δουλίδα ,
έγω δε αύτην ούκ έθέλησα. Q.
V. 3θ5. Αείσας αίσχυνόμενος τε. ] Ψεύδεται μΧν
άλλ αναγκαίως ύπεξ τού μη θλίφαι ( Q. βλάφαι) τινά·
ίδων δέ την γνωμών τού βασιλέως επί το φιλανθρωπότερον
ρέπουσχν, άμ,φότερα πρά,ττει· την μεν γαξ πρόνοιαν της
παρθένου έζιδιοποιειται, την δε φιλανθρωπίαν έκείνης
ούκ άφαιρειται. Ε. Q.
V. 3ίο. Άμείνω δ' αϊσιμα, πάντα. ] Τα αϊσιμα πάντα,
άμείνονα, είσί' δει δε μήτε άνάλγητον είναι, ώστε μηδέ
έφ' εν\ κινείσθαι μήτε ματαίως κεχολωο-θαι- έφ' εκάστου
γαξ αμεινον το αυμ,μετρον και καθήκον. Τνωμικον, τά Adagium.
καθήκοντα καλά είσιν. Ε. Q.
V. 312. Τοιος έων. J Οίος ει την γνό>μην , και μ.η·
δεν της προαιρέσεως της Ναυσικάας παρούσης παρα-
τρέπων. Q.
V. 3ι3. Πα,ΐδα τ έμην έχέμεν. ] Ταύτα φγ\σϊ πει-
ρώμ,ενος εί ταϊς άληθείαις άπείπατο τον της Καλυψώς
γάμον η τούτο μέν κακόηθες και ού βασιλικον , ούδέ
κατα το Αλκινόου ηθος" απλοϊκός γαρ μάλιστα εισά-
γεται, οπως συμβαίνει περί τους έκ γενετής εύτυχούν-
τας. Εκείνο δε 'ρψέον οτι παλαιών έθος το προκρίνειν
τους αρίστους των ξένων , και δΐ άρετήν αύτοΐς έκδι-
δοναι τας θυγατέρας· ως και επί τού Βελλεροφόντου ,
Τυδέως , ΪΙολυνείκους· ού γαξ εις τον πλούτον άφεώρων
οι παλαιοί, άλλ' εις την άρετήν, ην άπο της όψεως·,
βχσιλικω γάξ άνδρί έοικας , γενεη δέ Αιος μ,εγάλοιο
έίκτην οΐ τε άνάκτων παίδες έασιν , έπεί ού κε κακοί
τοιουσδε τέκοιεν. Q.
V. 3ΐ7· Τίομ,πήν δ' ές τόδ' έγω. ] "Εως τάδε έγω
τεκμαίρομαι , και νοω την σι)ν προπομ.πήν , εως άν σύ
εύ είδως θελήσεις άπελθεΐν οίκάδε. Q.
V. 318. Σύ μεν δεδμημένος ΰπνω. ] Τίνος ένεκεν
ύπνωττοντα ^Οδυσσέα άγουσι Φαίηκες ; φαμίεν ούν ως
είδότες το άβροδίαιτον εαυτών και το περί τους πολέ-
μιους ασθενές- φησϊ γούν , ού γάξ Φχιήκεσσι μέλει βιος
ουδέ φαρέτρη' ούδένα θέλουαιν άκριβως μαθειν ποίοις
οίκούσι τόποις, έπανάστασιν πολεμ-ίων δεδοικότες- τούτου
χάριν και μισόζενοι , και τους άφικομενους άποστέλ-
λουσΐ τάχιστα και κοιμωμένους, ίνα μη T^y c^»
μάθωσι- δια και κοιμωμενον άποτίθενται τον Όδυσσέα
δια το μη ίδειν εις ποιον, και άμα άναπλέουσιν. Ε. Q.
!9
Antisthenes.
λακ έπιτψ.ησαι τον l Αλώνουν, οτι μη και ηγαγεν αυτόν
φανερως άμα τα'ίς θεραπαίναις h θυγάτηξ. Ε. Q.
Αιψεχ,εως. ] Αϊ όλον άπ άρχης και εως τέλους. Ε.
V. 243. Μεταλλα,ς. ] Πολυπραγμονεις , έρευνας , ασ-;
πεξ οι την γην μ,εταλλεύοντες και τά ταύτης ύπεζα-
γόντες ψήγματα. Q.
V. 249· O?ov *W Η-01 Μχ Sofa. ] Το μεν ναυαγέ
σαι, ανθρωπινής τύχης' το δέ περιαωθηναι, απο της
των θεων εννοίας σημείον τω άποτελέσμ.ατι ούν θαρρειν,,
εκ τ^ς τύχης συμβεβηκος, «V τους θεούς αναφέρει,
εις έλεον έπισπω μένος τους Φαίακας. Q.
Άργητι κεραυνοί. ] Ταχέως διακόνου μ£νω δια λεπτό-
τητα- έστι δέ κατ άντίφρασιν. Ε.
V. 25a. Τρόπιν άγκας ελων νέος. ] Το κατωτατον
μέρος της νηος περί ο σχίζεται το νάμα. Q.
V. 256. Ένδυκέως-Υ Επιμελώς, άπο του κηδος η φρον-
τ\ς· και ωφειλεν είναι ένκηδέως, άλλ' εν μεταθέσει των
γραμμάτων και τροπή του η εις Τι, γίνεται ένδυκέως. Β.
V. 257· ®ή<τειν άθάνατον. J Και διατί μη βεβούλη-
ται; εοικε διά το ούποτ έπειθεν δηλον ούν ού μη θέλειν
γενέσθαι αθάνατος, αλλά τα μη πιστεύσαι αύτη τοιαύτα
λεγούσγ h μεν γάξ έφασκε ποιήσειν, ο δε ουκ έπίστευεν
άλλ'ουχί πιστευων παρητειτο, ηδει γάξ ως σοφός οτι αθα-
νασίαν ούχ αϊ τοιαύται δαίμονες χαρίσαιντ άν, αλλα τον
Αιος άν ε«3 καζ των έργων ά πέφυκεν άπαθανατίζειν.
^Αντισθένης δέ Φησι οτι τους έρωντας ειδως ψευδόμενους
τάς υποσχέσεις" τούτο γάξ ποιεϊν ουκ έδύνατο δίχα Διός. Q.
V. 203. Ζηνος ύπ^ άγγελίης- J 'Ayvowy την έπιδημ<ίαν
του 'Έρμου τούτο φηοί. Β.
'Ή και νόος. ] Αιαστατικως άναγνωστέον τον στίχον
ου γάς ηδει εί ο Ζευς επεμ,ψεν αυτόν Έρμ.ην. Q.
V. 279· Άτέρπει χωρώ. ] "Οθεν ουκ ην τραπηναι
και έκφυγείν, η έκτροπάς μη εχοντι και Όδους. Β. Q.
V. 283. Θυμηγερέων. J Έμαυτον έπεγείρων και την
ψυχην ανλλέγων και έμαυτον άνακτωμενος. Β.
®υμ,ηγερέων. ] Αυποψυχων, η συλλαμβάνων και ΰυν-
άγων και άνακτωμ,ενος την ψυχην- Ε. Q.
^Αμβροσίη νυ£. J Έν η ού φέρονται βροτοί. Q.
V. 284· Αίϊπετέος ποταμοιο. ] Του άπο Αιος ήτοι
αέρος άρδευομένου. Ε.
V. 285. 'Έ,χβάς έν θάμ,νοισι. ] Τρία είδη των φυ-
τών , βοτάναι, θάμ.νοι, και δένδρα· αί μϊεν επί εδάφους
της 7*ί$ άπομ<ένουσαι, βοτάναι λέγονται· αί δε μέσαι ,
θάμνοι" τά δε εις υφός, δένδρα" οίον άγρωστις και η λοι-
πή πόα, βοτάνη' βάτοι δε και τά έν τοις υγροΐς γινόμενα,
θάμνοι· δένδρα δε, οίον σικη, έλαία και τά όμοια. Ε. Q.
V. 286. Ήφϋίτά/Αην. ] Kupwif περιεβαλόμην, άλλ'
έπήντλησα. Q. (Ι
V. 289. Δύοΐτό τ Μλιος. ] Ο έστιν εις δείλψ
έκλίνεται- πρίς δυ^ yk ΰυύτυ^ τ] Nay™^a ο
Όδυσσεός τού ηλίου μ* ψάααντος εις τίν δυτκΐν
ορίζοντα άλλ' έπέχοντος $ °τε Ύ*ξ ϊδυ b
Υ,λιος , τότε ε[ς τ1 άλσος εφθαΰαν της Αθηνάς ούτοι-
ως και ο ποιητής, δυσετό τ ηελιος ααι τοί κλυτον
άλαος ΐκοντο' καϊ τά λοιπά. Ε.
73
V. 290. Άμφιπολους δ' έπι θινι. ] Το γάξ λέγειν οτι
έκ της βοης της έπι σφαιραν άνέστην, ού χάριεν τ'ι γάξ'
άναγκαϊον ην καταγορεύειν της παιδος οτι επαιζον , ως
δήλοι και το έπιφερόμ,ενον. Q.
V. 292. "Ημβροτεν. ] Άπέτυχεν εξ ου καϊ άμφί-
βροτος η ασπίς η άμ,φοτέρωθεν τον βροτον περιέπουαα. Ε.
V. 293. 'Ω,ς ούκ άν έλποΐο. ] Κοσμιως άγαν ως γάξ.
πατηξ περί νέας διαλέγεται αποδεχόμενος το σπουδαΐ-
ον τού τρόπου- ούτω φψί Ναυσ/κάα προς με διετέθη'
καλώς, ως ούκ άν έλπισης νεωτερον τινά πράζαι έπι
τινι άλλω καθ* ημάς πάσχοντι. Q.
V. 3ο3. νείκεε κουρψ. J την άψογον σην
θυγατέρα την Ναυσικάαν φιλονεικήσης έμού ένεκεν
αύτη μ·εν γάξ έκέλευσε συνακολουθηααΐ μ.οι δουλίδα ,
έγω δε αύτην ούκ έθέλησα. Q.
V. 3θ5. Αείσας αίσχυνόμενος τε. ] Ψεύδεται μΧν
άλλ αναγκαίως ύπεξ τού μη θλίφαι ( Q. βλάφαι) τινά·
ίδων δέ την γνωμών τού βασιλέως επί το φιλανθρωπότερον
ρέπουσχν, άμ,φότερα πρά,ττει· την μεν γαξ πρόνοιαν της
παρθένου έζιδιοποιειται, την δε φιλανθρωπίαν έκείνης
ούκ άφαιρειται. Ε. Q.
V. 3ίο. Άμείνω δ' αϊσιμα, πάντα. ] Τα αϊσιμα πάντα,
άμείνονα, είσί' δει δε μήτε άνάλγητον είναι, ώστε μηδέ
έφ' εν\ κινείσθαι μήτε ματαίως κεχολωο-θαι- έφ' εκάστου
γαξ αμεινον το αυμ,μετρον και καθήκον. Τνωμικον, τά Adagium.
καθήκοντα καλά είσιν. Ε. Q.
V. 312. Τοιος έων. J Οίος ει την γνό>μην , και μ.η·
δεν της προαιρέσεως της Ναυσικάας παρούσης παρα-
τρέπων. Q.
V. 3ι3. Πα,ΐδα τ έμην έχέμεν. ] Ταύτα φγ\σϊ πει-
ρώμ,ενος εί ταϊς άληθείαις άπείπατο τον της Καλυψώς
γάμον η τούτο μέν κακόηθες και ού βασιλικον , ούδέ
κατα το Αλκινόου ηθος" απλοϊκός γαρ μάλιστα εισά-
γεται, οπως συμβαίνει περί τους έκ γενετής εύτυχούν-
τας. Εκείνο δε 'ρψέον οτι παλαιών έθος το προκρίνειν
τους αρίστους των ξένων , και δΐ άρετήν αύτοΐς έκδι-
δοναι τας θυγατέρας· ως και επί τού Βελλεροφόντου ,
Τυδέως , ΪΙολυνείκους· ού γαξ εις τον πλούτον άφεώρων
οι παλαιοί, άλλ' εις την άρετήν, ην άπο της όψεως·,
βχσιλικω γάξ άνδρί έοικας , γενεη δέ Αιος μ,εγάλοιο
έίκτην οΐ τε άνάκτων παίδες έασιν , έπεί ού κε κακοί
τοιουσδε τέκοιεν. Q.
V. 3ΐ7· Τίομ,πήν δ' ές τόδ' έγω. ] "Εως τάδε έγω
τεκμαίρομαι , και νοω την σι)ν προπομ.πήν , εως άν σύ
εύ είδως θελήσεις άπελθεΐν οίκάδε. Q.
V. 318. Σύ μεν δεδμημένος ΰπνω. ] Τίνος ένεκεν
ύπνωττοντα ^Οδυσσέα άγουσι Φαίηκες ; φαμίεν ούν ως
είδότες το άβροδίαιτον εαυτών και το περί τους πολέ-
μιους ασθενές- φησϊ γούν , ού γάξ Φχιήκεσσι μέλει βιος
ουδέ φαρέτρη' ούδένα θέλουαιν άκριβως μαθειν ποίοις
οίκούσι τόποις, έπανάστασιν πολεμ-ίων δεδοικότες- τούτου
χάριν και μισόζενοι , και τους άφικομενους άποστέλ-
λουσΐ τάχιστα και κοιμωμένους, ίνα μη T^y c^»
μάθωσι- δια και κοιμωμενον άποτίθενται τον Όδυσσέα
δια το μη ίδειν εις ποιον, και άμα άναπλέουσιν. Ε. Q.
!9