DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0241
84
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΟΔΎΣΣΕΙΑ Ν. Θ.
V. 539· °v ^ορπέομεν. ] "Αντι τού εξ ού δεδορ·
πηκαμεν. Β.
V. 542. °0 μεν σχεθέτω. ] Σχε^ετω , φησιν , Ό
τραγωδεύς , ητοι κωλυθεΐτο της τραγωδίας , ΐνα μη
τον ξεινον "Οδυσσέα και τους ξεινοδόκους ητοι τους
υποδεχόμενους τιμάς τους γένους έπέλθη θλιβεροις
ασμασιν ένεκα γάξ του ξένου ταύτα κεκρίνεται, 'ή τε
ευωχία κα) η λύρα. Q.
ΤερπώμεΖα πάντες. ] Δημοτικής άγαν και τους άλ-
λους ξενοδόχους καλεί. Ε.
Υ. 546. "Αντί κασιγνητου ξεΐνος.] Ό ξένος καΐ ικέ-
της άντϊ αδελφού τυγχάνει εκείνω τω άνδρί, ος κατ
ολίγον άγχιστευει ταΐς διανοίαις. Β. Q.
V. 547· Όλίγον πεξ έπι^αυει. ] "Ολίγον φησιν επι-
ψαύε/ και πλησιάζει ταις πραπίδεσσιν και ταΐς φρεσίν,
$ιά το σχεδόν εκ τούτων ταΐς άδημονίαις και θλίφεσι
πόρρω είναι. Q.
"Απτεται ταΐς φρεσιν, άντι του φρόνιμος εστίν. Q.
V. 555. Είπε δέ μοι γαΐαν. ] Είπε μοι την σην
πόλιν ίνα προς τον ημ/ετερον νουν δουλεύσωσι και τα
πλοια' ισασι γάξ τά ενθυμήματα των ιδίων ανδρών. Β. Q.
V. 556. Ύιτυσκόμεναι. ] Καταστοχαζόμ,εναι. Q.
V. 557- Ού γαξ Φαιηκεσσι. ] Ταύτα ο Αλκίνοος
περί των αυτόν νηων καυχάται λέγων οτι οά έμαϊ νηες
κυβερνητου ού δέονται οΰτε μ,ην πηδαλίων , ούτε ούσαι
εύκατασκεύ αστοί, και περι τον πλουν εύστροφοι , και
ταΐς δυσχερείαις των κυμάτων ολως απη μονές , νοή-
ματα ούσαι και φρένες ανδρών, ήτοι καλώς τοΐς πλω-
τηρσι και ετοίμως ύπείκουσαι, γινωσκουσαί τε πόλεις
πάντων ανδρών και αγρούς πίονας, ως αεί διαπλέουσαι
και εν τούτοις παραγενόμ,εναι. Q.
V. 563. "Επι δέος. ] Το γάξ έπι δέος από κοινού. Β. Q.
V. 565. ΕΙοσειδάων άγάσασθαι ημΐν. J Όργισθηναι
μέλλει· άντι τού φθονησαι. Β.
V. 507- Φ>7 ποτε. ] "Οτι ο ΐίοσειδων ε'ίπέ ποτε ,
οτι φθείρω την εύεργέα των Φαιηκων νηα , οργίζόμενος
δια το πλεΐν τούτων τάς νηας άπή μονάς , φθόνω πάν-
τως βαλλόμενος. Q.
"Άλογον δοκεΐ πως άκουσας ο "Οδυσσεύς την ΐίοσεΐ-
δωνος γνωμην οτι εν προσκρούσει γέγονε τω θεω' δια
και ύποπτεύειν τους στίχους τούτους" φαμεν ουν 'ότΐ
υποσχόμενος ηδη 'Αλκινους την πομπην, οι δε αγαθοί
τάς υποσχέσεις ούκ άναπαλαίουσιν ούδ' άτελεύτητόν ο τι
κεν κεφαλή κατανεύαω' έτι δε και h φιλοξενία έποίει
καταφρονεΐσθαι την πρόρρηαιν μ.η δε πάνυ πιστευομέ-
νην παρά τού Αλκινόου" διό φησι , τα δέ κεν θεος η
τελέσειεν, η κ άτέλεστ" είη. Νυν δε εν τη διηγήσει'Οδυσ-
σεύς ού μόνον την έ'χθραν τού θεού λέγει, αλλα και
την μ,αντείαν την παρά τού Κυκλωπος' οψέ ποτ ελθη
(οψε κακώς έλθοι) όλέσας από πάντας εταίρους. Q.
V. 570. '&ς άγόρευ . ] Ταύτα, φησιν , άπεξ είπεν,
ο Υίοσειδων η τελέσειε και πράξει, η καταλείπει άτέ-
λεστα, καθώς αύτω δόξη. Q.
'Τπό της κατά την διηγησιν ηδονής ο Άλκίνους της
προρρησεως έπελάθετο' άλλα πως "Οδυσσεύς ταύτα
άκουσας την ΐίοσειδωνος μηνύειν όργην, ηθέλησε τάληθη
ειπείν; Ε.
V. 581. Ή τις τοι και πηός.~\ Αίμα οί παΐδες, γέ-
νος άδελφοϊ και άνεψίοΐ- οι πηοι γοΰν φίλτατοι τυγ—
■χ&,νουσι μετά. το α,ίμ.α και το γένος. Β. Q.
V. 583. Αίμά τε και γένος. ] Αίμα μ.εν λέγειν
άκουστέον τά τέκνα· και γάξ το αίματος εις άγαθοΐο
δηλοΐ το εκ σπέρματος είναι αγαθού , οτι και τό σπέρ-
μα εν ουσία, επι τω αϊματί' το δε κατά γένος αύτων
τ)τοι των τέκνων λέγει, ϊν η τά εκγονα , ϊν η το αυ-
τού γένος, ίνα τους αδελφούς αύτων και τους εκ γε-
νέσεως ονομ,άζ,η, μ<εθ' ους κηδίστους είναι τους κατ επι-
γάμ,ου συγγενείς , οιπερ είσι γαμβροί και πενθεροί ,
ους πηούς ονομάζει, δια τά επιδιδόμενα επι ταΐς γα-
μ,ουμ,έναις πάμμα,τχ καϊ πωεα. Q.
V. 586. Ώεπνυμενα είδη. ] "Οταν τις των αύτων
επιτηδευμάτων ζηλωτής τυγχάνη. Β.
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΟΔΎΣΣΕΙΑ Ν. Θ.
V. 539· °v ^ορπέομεν. ] "Αντι τού εξ ού δεδορ·
πηκαμεν. Β.
V. 542. °0 μεν σχεθέτω. ] Σχε^ετω , φησιν , Ό
τραγωδεύς , ητοι κωλυθεΐτο της τραγωδίας , ΐνα μη
τον ξεινον "Οδυσσέα και τους ξεινοδόκους ητοι τους
υποδεχόμενους τιμάς τους γένους έπέλθη θλιβεροις
ασμασιν ένεκα γάξ του ξένου ταύτα κεκρίνεται, 'ή τε
ευωχία κα) η λύρα. Q.
ΤερπώμεΖα πάντες. ] Δημοτικής άγαν και τους άλ-
λους ξενοδόχους καλεί. Ε.
Υ. 546. "Αντί κασιγνητου ξεΐνος.] Ό ξένος καΐ ικέ-
της άντϊ αδελφού τυγχάνει εκείνω τω άνδρί, ος κατ
ολίγον άγχιστευει ταΐς διανοίαις. Β. Q.
V. 547· Όλίγον πεξ έπι^αυει. ] "Ολίγον φησιν επι-
ψαύε/ και πλησιάζει ταις πραπίδεσσιν και ταΐς φρεσίν,
$ιά το σχεδόν εκ τούτων ταΐς άδημονίαις και θλίφεσι
πόρρω είναι. Q.
"Απτεται ταΐς φρεσιν, άντι του φρόνιμος εστίν. Q.
V. 555. Είπε δέ μοι γαΐαν. ] Είπε μοι την σην
πόλιν ίνα προς τον ημ/ετερον νουν δουλεύσωσι και τα
πλοια' ισασι γάξ τά ενθυμήματα των ιδίων ανδρών. Β. Q.
V. 556. Ύιτυσκόμεναι. ] Καταστοχαζόμ,εναι. Q.
V. 557- Ού γαξ Φαιηκεσσι. ] Ταύτα ο Αλκίνοος
περί των αυτόν νηων καυχάται λέγων οτι οά έμαϊ νηες
κυβερνητου ού δέονται οΰτε μ,ην πηδαλίων , ούτε ούσαι
εύκατασκεύ αστοί, και περι τον πλουν εύστροφοι , και
ταΐς δυσχερείαις των κυμάτων ολως απη μονές , νοή-
ματα ούσαι και φρένες ανδρών, ήτοι καλώς τοΐς πλω-
τηρσι και ετοίμως ύπείκουσαι, γινωσκουσαί τε πόλεις
πάντων ανδρών και αγρούς πίονας, ως αεί διαπλέουσαι
και εν τούτοις παραγενόμ,εναι. Q.
V. 563. "Επι δέος. ] Το γάξ έπι δέος από κοινού. Β. Q.
V. 565. ΕΙοσειδάων άγάσασθαι ημΐν. J Όργισθηναι
μέλλει· άντι τού φθονησαι. Β.
V. 507- Φ>7 ποτε. ] "Οτι ο ΐίοσειδων ε'ίπέ ποτε ,
οτι φθείρω την εύεργέα των Φαιηκων νηα , οργίζόμενος
δια το πλεΐν τούτων τάς νηας άπή μονάς , φθόνω πάν-
τως βαλλόμενος. Q.
"Άλογον δοκεΐ πως άκουσας ο "Οδυσσεύς την ΐίοσεΐ-
δωνος γνωμην οτι εν προσκρούσει γέγονε τω θεω' δια
και ύποπτεύειν τους στίχους τούτους" φαμεν ουν 'ότΐ
υποσχόμενος ηδη 'Αλκινους την πομπην, οι δε αγαθοί
τάς υποσχέσεις ούκ άναπαλαίουσιν ούδ' άτελεύτητόν ο τι
κεν κεφαλή κατανεύαω' έτι δε και h φιλοξενία έποίει
καταφρονεΐσθαι την πρόρρηαιν μ.η δε πάνυ πιστευομέ-
νην παρά τού Αλκινόου" διό φησι , τα δέ κεν θεος η
τελέσειεν, η κ άτέλεστ" είη. Νυν δε εν τη διηγήσει'Οδυσ-
σεύς ού μόνον την έ'χθραν τού θεού λέγει, αλλα και
την μ,αντείαν την παρά τού Κυκλωπος' οψέ ποτ ελθη
(οψε κακώς έλθοι) όλέσας από πάντας εταίρους. Q.
V. 570. '&ς άγόρευ . ] Ταύτα, φησιν , άπεξ είπεν,
ο Υίοσειδων η τελέσειε και πράξει, η καταλείπει άτέ-
λεστα, καθώς αύτω δόξη. Q.
'Τπό της κατά την διηγησιν ηδονής ο Άλκίνους της
προρρησεως έπελάθετο' άλλα πως "Οδυσσεύς ταύτα
άκουσας την ΐίοσειδωνος μηνύειν όργην, ηθέλησε τάληθη
ειπείν; Ε.
V. 581. Ή τις τοι και πηός.~\ Αίμα οί παΐδες, γέ-
νος άδελφοϊ και άνεψίοΐ- οι πηοι γοΰν φίλτατοι τυγ—
■χ&,νουσι μετά. το α,ίμ.α και το γένος. Β. Q.
V. 583. Αίμά τε και γένος. ] Αίμα μ.εν λέγειν
άκουστέον τά τέκνα· και γάξ το αίματος εις άγαθοΐο
δηλοΐ το εκ σπέρματος είναι αγαθού , οτι και τό σπέρ-
μα εν ουσία, επι τω αϊματί' το δε κατά γένος αύτων
τ)τοι των τέκνων λέγει, ϊν η τά εκγονα , ϊν η το αυ-
τού γένος, ίνα τους αδελφούς αύτων και τους εκ γε-
νέσεως ονομ,άζ,η, μ<εθ' ους κηδίστους είναι τους κατ επι-
γάμ,ου συγγενείς , οιπερ είσι γαμβροί και πενθεροί ,
ους πηούς ονομάζει, δια τά επιδιδόμενα επι ταΐς γα-
μ,ουμ,έναις πάμμα,τχ καϊ πωεα. Q.
V. 586. Ώεπνυμενα είδη. ] "Οταν τις των αύτων
επιτηδευμάτων ζηλωτής τυγχάνη. Β.