DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0268
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XII.
I I I
V. 413. ΙΙάντ άμυδις κεφαλής.] 'Ίΐτοι επί κεφα-
λής νηχομίνω κολυμβητή , παρόσον το άρνίον πάντοτε
επι κεφαλές περιπατεί και πηδά. Β.
V. 41^· ^ε^£ ^ άμυδις βρόντησε. ] 'Άμχ τω ταύτα
γενέσθαι έβρόντησε. Q.
V. 4ι7· Θεείου. J Θείου πυρός· εί γε άπο του θείου
διαίρεσα, διατί το θείου ; δια διφθόγγου φαμεν, οτι
πλεονασμός έστι του ε, ως εις, εεις. Q-
Ένεπλητο δε θείου, έτοι τεσφίου. Β.
Πεσόν $ εκ νηος εταΊροι. ] Έραψαν εαυτούς εις την
θάλασσαν. Β.
V. 422· CI<""^V «Ρα&· ] Συνέρρηξε αυτόν προς την
τρόπιν το κύμα. Β.
V. 423· Έπιτονος. ] Ο ϊμλς, 'ός ηρτηται μεν του
Ιστού , δια δε αυτού ελκόμ,ενον το κέρας ανάγεται προς
τον ίστον άλλα ο συνεχών το κέρας καλώς. Q.
Ό άνελκων το κέρας Ίμας προς το ΰψος του ιστού. Β.
V. 427· Ήλθΐ δ επι νότος. ] Ούχ ώς ενάντιος τω
ϊ^εφυρω , άλλ ως χειμάσαι δυνάμενος. Q.
V. 42^· ' ^ίρ' έτι τνν ολοην. J "Οπως και ταυτην
την ολοην "Κάρυβδιν αναμετρήσω και διέλθοιμι και εις
νουν λάβοιμι και άναθεωρήσαιμί. Β. Q.
V. 432. ΐίοτί μακρόν έρινεον. ] Προς την μακράν
συκην ην εϊδον πρ\ν εις το της Σκυλλης σπήλαιον επάρ-
σεις καΐ κρατησας ταύτης, όπως μη καταπνίγω υπο
του θαλασσίου ύδατος. Q.
V. 435. Άπηωροι. ] Άπηωρημ.ένοι, άπηρτισμένοι έξω
του σκοπέλου" έδειξε δε εναργως τον κρεμ,αμένον η
πολύ αλλήλων διεστηκότες, η άποθεν. Β. Q.
V. 4^6. Μακρό/ τε. ] Το μ,ακροι πρόκειται ίνα ση-
μαίνη το άπήωροΓ ως γάς μ,ακροι οντες, πόρρωθεν είσι
του σκοπέλου· το δε μεγάλοι, προς πίστιν του δύνασθαι
βχστάξαι τον ηρωα' τα γάς μακρά των ξύλων ραδίως
κάμπτεται εί μη ωσΐ παχεα. Q.
V. 4^9- ?Η/Λθζ· δ' επι δόρπον.] 'Ω,ς δε δικασπόλος
άνης κρίνον πολλά νείκεα νέων δικαζομένων , όψέ άπο
της αγοράς ανέστη επι δεϊπνον ελθων , τημος εν τόσου-
τω δη τά ξύλα της νηος, ήτοι η τροπίς και ο Ίστος ,
ζφάνησαν έξεμηθέντα της Χαρύβδεως. Q.
Έν πολλοίς έδιστάχθησαν οϊ στίχοι, δια το τρις μεν Exempl
γάς τ άνίησιν επ ηματι , και έδείχθη έαυτω τά έναν- multa"
τ'ια λέγων ο ποιητής , νυν γάς άπαξ μόνον και ανα-
βάλλει και αναρροφεί"· ημεΊς φαμεν ημας το νυχθη- Anonym
μερον , ώστε δι οκτώ ωρών τρεις γενέσθαι τάς άνα-
δόσεις. Q.
'Ητο/ άπο της πρωίας εκρατουντο ένδον τά δουρα
εως του γεύματος" και άλλως , έν τόσω εφάνησαν τα.
δονρα άπο της Χ,αρυβδεως , ως 'όταν εστράφη τις άνης
επι δόρπον κρίνων κατά την άγοράν, τουτέστιν εν τω
καιρώ του γευμ,ατος. Β.
V. 443· Μέσσω ^ έδούπησα. ] Το ολον περί τά
μακρά ξύλα πεσων -φόφον απετέλεσα. Β.
Παρεξ. ] Άντι του όλίγω άπωθεν των ξύλων είωθε
γάς ο ποιητής το παρεξ επίρρημα αιτιατική συντάττειν,
παρεξ άλα φυκος εχευεν ( Β. εχευον ) άντι του ολί-
γον έ£ω τή~ς άλος' και η μεν παρα σημ,αίνει, οτι πλη-
σίον των ξύλων και πας* αυτά επεσεν , η δε "εξ οτι ουκ
επάνω των ξύλων, επει καν έπληγη το σωμ.α, άλλ'
οτι μικρόν έξω αυτών εστίν ούν άντι του έπεσον πλησίον
μεν των ξύλων , έκτος δε αυτών, είτα έπινηξάμενος
έγγυς αυτών έγενόμην και κατέσχον. Β. Q.
V. 44-5· Σκυλλην δ' ουκ ετ εασε. ] Νοθεύονται δυο·
τί γάς εί ειδεν οπού ου δύναται Όρμαν η Σκύλλα, άλλ'
ένίδρυται τω σπηλαίω, ως εκ των λόγων της Κίρκης
εστί μα^τεΐν; εί γάξ ίβουΚετο $ιά της Χαρύβδεως πλεΐον
ο "Οδυσσεύς, ουκ άν εδίκήθη υπο της Σκύλλης; ως ουν
ημψΛνης τω σπηλαίω , η ταχα ε με ουκ είασεν εις
αύτην ίδεϊν, άλλα διεξεπέρασα. Q.
V. 4^3. 'Αριζηλως. j Άριδηλως· ού γάς εκτεταται
Ό ζήλος· δηλον ούν οτι αί πας Όμηρω δισσολογίαι
κατά τ'εχνην και χρείαν προέρχονται. Q.
I I I
V. 413. ΙΙάντ άμυδις κεφαλής.] 'Ίΐτοι επί κεφα-
λής νηχομίνω κολυμβητή , παρόσον το άρνίον πάντοτε
επι κεφαλές περιπατεί και πηδά. Β.
V. 41^· ^ε^£ ^ άμυδις βρόντησε. ] 'Άμχ τω ταύτα
γενέσθαι έβρόντησε. Q.
V. 4ι7· Θεείου. J Θείου πυρός· εί γε άπο του θείου
διαίρεσα, διατί το θείου ; δια διφθόγγου φαμεν, οτι
πλεονασμός έστι του ε, ως εις, εεις. Q-
Ένεπλητο δε θείου, έτοι τεσφίου. Β.
Πεσόν $ εκ νηος εταΊροι. ] Έραψαν εαυτούς εις την
θάλασσαν. Β.
V. 422· CI<""^V «Ρα&· ] Συνέρρηξε αυτόν προς την
τρόπιν το κύμα. Β.
V. 423· Έπιτονος. ] Ο ϊμλς, 'ός ηρτηται μεν του
Ιστού , δια δε αυτού ελκόμ,ενον το κέρας ανάγεται προς
τον ίστον άλλα ο συνεχών το κέρας καλώς. Q.
Ό άνελκων το κέρας Ίμας προς το ΰψος του ιστού. Β.
V. 427· Ήλθΐ δ επι νότος. ] Ούχ ώς ενάντιος τω
ϊ^εφυρω , άλλ ως χειμάσαι δυνάμενος. Q.
V. 42^· ' ^ίρ' έτι τνν ολοην. J "Οπως και ταυτην
την ολοην "Κάρυβδιν αναμετρήσω και διέλθοιμι και εις
νουν λάβοιμι και άναθεωρήσαιμί. Β. Q.
V. 432. ΐίοτί μακρόν έρινεον. ] Προς την μακράν
συκην ην εϊδον πρ\ν εις το της Σκυλλης σπήλαιον επάρ-
σεις καΐ κρατησας ταύτης, όπως μη καταπνίγω υπο
του θαλασσίου ύδατος. Q.
V. 435. Άπηωροι. ] Άπηωρημ.ένοι, άπηρτισμένοι έξω
του σκοπέλου" έδειξε δε εναργως τον κρεμ,αμένον η
πολύ αλλήλων διεστηκότες, η άποθεν. Β. Q.
V. 4^6. Μακρό/ τε. ] Το μ,ακροι πρόκειται ίνα ση-
μαίνη το άπήωροΓ ως γάς μ,ακροι οντες, πόρρωθεν είσι
του σκοπέλου· το δε μεγάλοι, προς πίστιν του δύνασθαι
βχστάξαι τον ηρωα' τα γάς μακρά των ξύλων ραδίως
κάμπτεται εί μη ωσΐ παχεα. Q.
V. 4^9- ?Η/Λθζ· δ' επι δόρπον.] 'Ω,ς δε δικασπόλος
άνης κρίνον πολλά νείκεα νέων δικαζομένων , όψέ άπο
της αγοράς ανέστη επι δεϊπνον ελθων , τημος εν τόσου-
τω δη τά ξύλα της νηος, ήτοι η τροπίς και ο Ίστος ,
ζφάνησαν έξεμηθέντα της Χαρύβδεως. Q.
Έν πολλοίς έδιστάχθησαν οϊ στίχοι, δια το τρις μεν Exempl
γάς τ άνίησιν επ ηματι , και έδείχθη έαυτω τά έναν- multa"
τ'ια λέγων ο ποιητής , νυν γάς άπαξ μόνον και ανα-
βάλλει και αναρροφεί"· ημεΊς φαμεν ημας το νυχθη- Anonym
μερον , ώστε δι οκτώ ωρών τρεις γενέσθαι τάς άνα-
δόσεις. Q.
'Ητο/ άπο της πρωίας εκρατουντο ένδον τά δουρα
εως του γεύματος" και άλλως , έν τόσω εφάνησαν τα.
δονρα άπο της Χ,αρυβδεως , ως 'όταν εστράφη τις άνης
επι δόρπον κρίνων κατά την άγοράν, τουτέστιν εν τω
καιρώ του γευμ,ατος. Β.
V. 443· Μέσσω ^ έδούπησα. ] Το ολον περί τά
μακρά ξύλα πεσων -φόφον απετέλεσα. Β.
Παρεξ. ] Άντι του όλίγω άπωθεν των ξύλων είωθε
γάς ο ποιητής το παρεξ επίρρημα αιτιατική συντάττειν,
παρεξ άλα φυκος εχευεν ( Β. εχευον ) άντι του ολί-
γον έ£ω τή~ς άλος' και η μεν παρα σημ,αίνει, οτι πλη-
σίον των ξύλων και πας* αυτά επεσεν , η δε "εξ οτι ουκ
επάνω των ξύλων, επει καν έπληγη το σωμ.α, άλλ'
οτι μικρόν έξω αυτών εστίν ούν άντι του έπεσον πλησίον
μεν των ξύλων , έκτος δε αυτών, είτα έπινηξάμενος
έγγυς αυτών έγενόμην και κατέσχον. Β. Q.
V. 44-5· Σκυλλην δ' ουκ ετ εασε. ] Νοθεύονται δυο·
τί γάς εί ειδεν οπού ου δύναται Όρμαν η Σκύλλα, άλλ'
ένίδρυται τω σπηλαίω, ως εκ των λόγων της Κίρκης
εστί μα^τεΐν; εί γάξ ίβουΚετο $ιά της Χαρύβδεως πλεΐον
ο "Οδυσσεύς, ουκ άν εδίκήθη υπο της Σκύλλης; ως ουν
ημψΛνης τω σπηλαίω , η ταχα ε με ουκ είασεν εις
αύτην ίδεϊν, άλλα διεξεπέρασα. Q.
V. 4^3. 'Αριζηλως. j Άριδηλως· ού γάς εκτεταται
Ό ζήλος· δηλον ούν οτι αί πας Όμηρω δισσολογίαι
κατά τ'εχνην και χρείαν προέρχονται. Q.