DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0274
*
/
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XIV.
I I
V. J 8. Άντίθεοι μνηστήρες. ] "Ενάντιοι τοις θεοΐς. Q.
V. 24. Δέρμα βόειον εύχροον. ] Σύχρουν, άπο υγιούς
βοάς- Β.
V. 29· ' Ύλαχόμ,ωροι. ] Οί περί την ύλακην μ.εμ.ωρη-
μεν οι ο εστίν είθισμένοΐ' η χακοπαθούντες, άπο του μ,όρος
η χακοπάθεια' οί ορωντες πάντοτε προς την υλακήν. Β.
Aristarchus. ' Τλακόμωροι. ] 'Ο μεν " Αρίστ άρχος οξύφωνοί* χρεΐσ-
σον δε άποδιδόναι οί το ύλακτεΐν μεμορημένοί ο εστί
Aiiud exem- πεπονημέηοΐ' ίδιον γάξ κυνων το ύλακτεΐν. Έν άλλω οί
ρ ' περί τα ύλακτεΐν εσπουδχκότες , >? υλακτικοί Q.
V. 3ο. Οί μεν χεχληγόντες.] Κεχληγωτες και κεκ-
\ii!urchineS λ^ϊ°ντες δίχως <*ί , Αριστάρχειοι· ο μεν διά του ω πε-
ρισπάτχΐ' ει δε διά του ττ οξύνεται. Q.
V. 3ΐ. Σχηπ^ρον δέ οί έκπεσε χειρός. ] "Αντί του
ϊρριψεν αυτό. Φυσιχον βοήθημα, φασί προς αποτροπών
%υνων το χαθεσθηναι και προέσθαι την ράβδον ως μΜ
έπιτιθέμενον. Ή διά φοβον. Β.
V. 34· Σκύτος. ] ''0 περιέτεμ.νε δέρμα· και σκυτοτό-
μ,ος, και σκυτοδέψης , και σκυτεύσαι· ως έπι πολύ γάξ
δέρμασιν ειλουν την παντευχίχν. Q.
V. 38. Καζ' κεν μ,οι. ] 'Απόλυτος η μοι. Β.
Υ. ^.Ύωπας.^Παράτο ρέπω ρέψω ρεψ· και τροπή του
ε εις ω ρώψ, ρέπει οπού θέλει τις, ίμαντωδες γάξ ioTiv.B.Q.
V. 5ο. Ίονθάδος. ] "Ιόνιους λέγουΰΐ τάς ρίζας των
τριχών σημαίνει ουν την δασεΐαν οί δε την τελείαν
παρά το αοην ίεναΐ' οί δε νεας της ιόνιους φυσάσης ,
οίτινες φυουσι τοις ζωοις· ούκ αν δέ έπηνεγκε μέγα
κα\ δασύ, εί' γε το ίονθάδος έδήλου το δασέος· ιόνιοι
δέ έζ.αν5γιμ,χτχ ακμάζοντος σωμ,ατος. Β.
Ίον3άδος. J 'Έίτοι νέας , n ταχείας, παρα το ίένχι
άδδψ , η δασείας· ίονθοί γάξ αί ρίζαι και αί έκφύσεις
των τριχών , η ιονίους έχούσης' ίονθοί οε εξανθήματα
ακμάζοντος σώματος. Q.
V. 51. Ένευναιον. J Έίς το κοιτάριον άπο του εύνάζω. Β.
V. 59· Ή γαξ δμωων δίκη εστίν. ] "Αντί του αυτή
τμ δούλων εστίν η δικαιοσύνη. Β.
V. 68. 'ζίς ωφελλ" Ελένης, j Πως αν ο Πηνελόπης
πκτηξ Ίκάριος λάκων είη το γένος ; n πως άν η Πηνε-
λόπη τίΐς Ελένης υπάρχει ανεψιά ; ού γάξ άν Ό φι-
λοδεσπότηςΈΖμχιος Τηλεμάχου και ΐίηνελόπη κατηρωτο ,
βουλόμ.ενος διεφ^τάρ^χι το της Ελένης γένος. Q.
V. 8ΐ. Χο/'ρε' J Χοίρων μ,ικρων κρέα· σιτατον γάς
φοβούμαι ^υσαι. Q.
V. 82. "Οπ-ίδα.] "Οπίοατην εις το μέλλον των Βίων
Ιτιΐΰτροφην και κόλασιν. Β. Q.
γ. 85. Καί μεν Ιυσμενέες. \ Κα/ οί φύσει πολέ-
μιοι ληιΰάμΖΜ1 πόλεις υποχωρουσι ha την επιστροφών
TiUV ^εων. Β. Q-
V. 87. Πληίάμενύί ^ε τε νηας. ] cO 8ε πλεονάζει. Q.
V. 89. 0$ε δε καί' τι ίσασι. J Τινωσκουσι τι περι
της "Οδυσσέως φθοράς, ΟΤΙ ούδέν εσται. Q.
Και τι ίσασι. j ' £1ς ^ εμα^τον τον τούτου
ολεΖρον απο χρησμού. Β.
"V. 91· 'Αλλά εκηλοι.] Ή«ί ηαυχάζοντες και μη
περι έργον ασχολούμενοι. Q.
V. 9^· Ζω?7. ] Ή προς το ζην ουσία χα) παρασκευή
χαι κτήσις. Β.
τινι τόσση. ] Οϋ^ενζ των ηρώων ούτε της Ή^ει'-
ρου ουτε των της Ιθάκης εστίν ουσία τοσαυτη. Β. Q.
V. Ι04· Όρονται. J "Αντί του ορουουσιν , ο έστιν
ερρωμένως συνεπονταΐ' η ορωσι, φυλαττουαι. Β. Q.
V. ιο6. Αιγών άριστος. J Ότι άρσενικως τον αίγα
φησί. Q.
V. ιΐ2. Σκυφος. ] Δίχως και το σκυφος καί το
σκυφον. Β.
V. 128. "Εκαστα μ,ετάλλει. ] Φύσεως ανθρωπινής
ίοίωμ.α το περι των αναγκαίων άπιστούντας ημας, όμως
άναπυνθάνεσθαι. Q.
V. 131. Παρατεκτήναιο. ] ΐίαρατεχνησχιο, παρά την
άλήθειαν παρασκενάσειας. Β.
V. ι32. Ει τις τοι. J Αιοκλης αθετεί ουτε γάξ h Diocies.
Πηνελόπη πάντα άμφιέννυσιν ού$ ούτως πάντα σιά
τούτο ψευοεται, άλλα καί δια, μ,όνην πολλάκις τροφτ,ν. Q.
V. 142. Άχνυμενός πες.] Α,είπει καίπες έπιθυμων
αυτούς. Q.
V. 144· "Αλλά μ "Οΰυσσηος πό^ος αΐνυται οιχομέ-
νοιο. J Άλλά μχίλλον ο του "Οουσσέως πόθος μένει άποΐ-
χομένου , διακόπτει , λαμβάνει. Q.
Κείπει η περι καί απο , άλλα μάλλον ο περί του
Οουσσέως άποιχομένου πόθος μένει Β.
V. 147· Άλλά μιν ηθεΐον καλεω. J Ου καλώ αύτον
σσεα η ΰεσπότην , άλλά αδελφού μείζονα , δια,
την προς έμε φιλοατοργίαν το <ϊέ ηθεΐε προσφωνησις
εστίν νεωτέρου προς μ,είζ,ονα· φησι τον ΌΒοσσέα §ίχα
φιλοφρονημχτικης προσηγορίας όνομ,άζ,ειν, αιδούμαι πρεσ-
βυτερον δε και άδελφον καλω. Β. Q.
V. ΐ52. Εΰαγγελιον. J Πρώτύν δε το ευαγγέλιον ,
ήτοι το ίιπο της αγγελίας δωρον ουτι δεχοίμην καίπεξ
ενδεής υπάρχων. Β. Q.
V. 158. Αενίη τε τράπεζα. ] Ό βωμός "Οδυσσέως
εις ον παραγέγονα. Β.
V. ΐ59· Ίστίη τ 'Οδυσσηος.'] ^Ιετένηκται άπο των
ε<$ζ έπί των προς την Πηνελόπην λόγων ουπω γάξ
άφηκται εις την Όδυσσέως οίκίαν. Q.
V. ΐ6ΐ. Του δ" αυτού. ] Τού δ" αυτού τρεις τόνοι· αντί
τούτου δέ τού ένιαυτού· το γάς αυτού ού λέγει "Ομηρος
εί μη επί είρημένοις τισιν αναφορικούς. Q.
Αυχάβαντος. ] "Ένιαυτού , δ"/ά το έζ/ιφθαι πρότερον
τινά τού χρόνου τον χρόνον πεπίστευται τους λύκους
βίαιον διαβαίνοντας ποταμον, εκδακόντας την χέρχον
των αεί προηγουμένων τους επομένους, στιχηδον διανηχο-
μ,ενους διεζιέναι το ρεΊθρον. Q.
Κυκάβας είρηται άπο του λυγαίως βαίνειν ο έστι σκο-
τεινιάς πορεύεσθαι- λεληθότως γάξ Ό χρόνος διέρχεται. Q.
V. 102. Φθίνοντος μηνός. ] Εις την τριακάδχ κα{
νουμηνίαν. Q.
V. ΐ68. Κα/ άλλα ?ταρε^ μεμνωμεθα. ] Αντί τού
χαι άλλων παρεκτος μνημονεύσω μεν. Q.
V. 174· "Αλασί-ον. ] 'Αντί τού άλάστως, άνεπιλή-
στως. Β.
3ο
/
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XIV.
I I
V. J 8. Άντίθεοι μνηστήρες. ] "Ενάντιοι τοις θεοΐς. Q.
V. 24. Δέρμα βόειον εύχροον. ] Σύχρουν, άπο υγιούς
βοάς- Β.
V. 29· ' Ύλαχόμ,ωροι. ] Οί περί την ύλακην μ.εμ.ωρη-
μεν οι ο εστίν είθισμένοΐ' η χακοπαθούντες, άπο του μ,όρος
η χακοπάθεια' οί ορωντες πάντοτε προς την υλακήν. Β.
Aristarchus. ' Τλακόμωροι. ] 'Ο μεν " Αρίστ άρχος οξύφωνοί* χρεΐσ-
σον δε άποδιδόναι οί το ύλακτεΐν μεμορημένοί ο εστί
Aiiud exem- πεπονημέηοΐ' ίδιον γάξ κυνων το ύλακτεΐν. Έν άλλω οί
ρ ' περί τα ύλακτεΐν εσπουδχκότες , >? υλακτικοί Q.
V. 3ο. Οί μεν χεχληγόντες.] Κεχληγωτες και κεκ-
\ii!urchineS λ^ϊ°ντες δίχως <*ί , Αριστάρχειοι· ο μεν διά του ω πε-
ρισπάτχΐ' ει δε διά του ττ οξύνεται. Q.
V. 3ΐ. Σχηπ^ρον δέ οί έκπεσε χειρός. ] "Αντί του
ϊρριψεν αυτό. Φυσιχον βοήθημα, φασί προς αποτροπών
%υνων το χαθεσθηναι και προέσθαι την ράβδον ως μΜ
έπιτιθέμενον. Ή διά φοβον. Β.
V. 34· Σκύτος. ] ''0 περιέτεμ.νε δέρμα· και σκυτοτό-
μ,ος, και σκυτοδέψης , και σκυτεύσαι· ως έπι πολύ γάξ
δέρμασιν ειλουν την παντευχίχν. Q.
V. 38. Καζ' κεν μ,οι. ] 'Απόλυτος η μοι. Β.
Υ. ^.Ύωπας.^Παράτο ρέπω ρέψω ρεψ· και τροπή του
ε εις ω ρώψ, ρέπει οπού θέλει τις, ίμαντωδες γάξ ioTiv.B.Q.
V. 5ο. Ίονθάδος. ] "Ιόνιους λέγουΰΐ τάς ρίζας των
τριχών σημαίνει ουν την δασεΐαν οί δε την τελείαν
παρά το αοην ίεναΐ' οί δε νεας της ιόνιους φυσάσης ,
οίτινες φυουσι τοις ζωοις· ούκ αν δέ έπηνεγκε μέγα
κα\ δασύ, εί' γε το ίονθάδος έδήλου το δασέος· ιόνιοι
δέ έζ.αν5γιμ,χτχ ακμάζοντος σωμ,ατος. Β.
Ίον3άδος. J 'Έίτοι νέας , n ταχείας, παρα το ίένχι
άδδψ , η δασείας· ίονθοί γάξ αί ρίζαι και αί έκφύσεις
των τριχών , η ιονίους έχούσης' ίονθοί οε εξανθήματα
ακμάζοντος σώματος. Q.
V. 51. Ένευναιον. J Έίς το κοιτάριον άπο του εύνάζω. Β.
V. 59· Ή γαξ δμωων δίκη εστίν. ] "Αντί του αυτή
τμ δούλων εστίν η δικαιοσύνη. Β.
V. 68. 'ζίς ωφελλ" Ελένης, j Πως αν ο Πηνελόπης
πκτηξ Ίκάριος λάκων είη το γένος ; n πως άν η Πηνε-
λόπη τίΐς Ελένης υπάρχει ανεψιά ; ού γάξ άν Ό φι-
λοδεσπότηςΈΖμχιος Τηλεμάχου και ΐίηνελόπη κατηρωτο ,
βουλόμ.ενος διεφ^τάρ^χι το της Ελένης γένος. Q.
V. 8ΐ. Χο/'ρε' J Χοίρων μ,ικρων κρέα· σιτατον γάς
φοβούμαι ^υσαι. Q.
V. 82. "Οπ-ίδα.] "Οπίοατην εις το μέλλον των Βίων
Ιτιΐΰτροφην και κόλασιν. Β. Q.
γ. 85. Καί μεν Ιυσμενέες. \ Κα/ οί φύσει πολέ-
μιοι ληιΰάμΖΜ1 πόλεις υποχωρουσι ha την επιστροφών
TiUV ^εων. Β. Q-
V. 87. Πληίάμενύί ^ε τε νηας. ] cO 8ε πλεονάζει. Q.
V. 89. 0$ε δε καί' τι ίσασι. J Τινωσκουσι τι περι
της "Οδυσσέως φθοράς, ΟΤΙ ούδέν εσται. Q.
Και τι ίσασι. j ' £1ς ^ εμα^τον τον τούτου
ολεΖρον απο χρησμού. Β.
"V. 91· 'Αλλά εκηλοι.] Ή«ί ηαυχάζοντες και μη
περι έργον ασχολούμενοι. Q.
V. 9^· Ζω?7. ] Ή προς το ζην ουσία χα) παρασκευή
χαι κτήσις. Β.
τινι τόσση. ] Οϋ^ενζ των ηρώων ούτε της Ή^ει'-
ρου ουτε των της Ιθάκης εστίν ουσία τοσαυτη. Β. Q.
V. Ι04· Όρονται. J "Αντί του ορουουσιν , ο έστιν
ερρωμένως συνεπονταΐ' η ορωσι, φυλαττουαι. Β. Q.
V. ιο6. Αιγών άριστος. J Ότι άρσενικως τον αίγα
φησί. Q.
V. ιΐ2. Σκυφος. ] Δίχως και το σκυφος καί το
σκυφον. Β.
V. 128. "Εκαστα μ,ετάλλει. ] Φύσεως ανθρωπινής
ίοίωμ.α το περι των αναγκαίων άπιστούντας ημας, όμως
άναπυνθάνεσθαι. Q.
V. 131. Παρατεκτήναιο. ] ΐίαρατεχνησχιο, παρά την
άλήθειαν παρασκενάσειας. Β.
V. ι32. Ει τις τοι. J Αιοκλης αθετεί ουτε γάξ h Diocies.
Πηνελόπη πάντα άμφιέννυσιν ού$ ούτως πάντα σιά
τούτο ψευοεται, άλλα καί δια, μ,όνην πολλάκις τροφτ,ν. Q.
V. 142. Άχνυμενός πες.] Α,είπει καίπες έπιθυμων
αυτούς. Q.
V. 144· "Αλλά μ "Οΰυσσηος πό^ος αΐνυται οιχομέ-
νοιο. J Άλλά μχίλλον ο του "Οουσσέως πόθος μένει άποΐ-
χομένου , διακόπτει , λαμβάνει. Q.
Κείπει η περι καί απο , άλλα μάλλον ο περί του
Οουσσέως άποιχομένου πόθος μένει Β.
V. 147· Άλλά μιν ηθεΐον καλεω. J Ου καλώ αύτον
σσεα η ΰεσπότην , άλλά αδελφού μείζονα , δια,
την προς έμε φιλοατοργίαν το <ϊέ ηθεΐε προσφωνησις
εστίν νεωτέρου προς μ,είζ,ονα· φησι τον ΌΒοσσέα §ίχα
φιλοφρονημχτικης προσηγορίας όνομ,άζ,ειν, αιδούμαι πρεσ-
βυτερον δε και άδελφον καλω. Β. Q.
V. ΐ52. Εΰαγγελιον. J Πρώτύν δε το ευαγγέλιον ,
ήτοι το ίιπο της αγγελίας δωρον ουτι δεχοίμην καίπεξ
ενδεής υπάρχων. Β. Q.
V. 158. Αενίη τε τράπεζα. ] Ό βωμός "Οδυσσέως
εις ον παραγέγονα. Β.
V. ΐ59· Ίστίη τ 'Οδυσσηος.'] ^Ιετένηκται άπο των
ε<$ζ έπί των προς την Πηνελόπην λόγων ουπω γάξ
άφηκται εις την Όδυσσέως οίκίαν. Q.
V. ΐ6ΐ. Του δ" αυτού. ] Τού δ" αυτού τρεις τόνοι· αντί
τούτου δέ τού ένιαυτού· το γάς αυτού ού λέγει "Ομηρος
εί μη επί είρημένοις τισιν αναφορικούς. Q.
Αυχάβαντος. ] "Ένιαυτού , δ"/ά το έζ/ιφθαι πρότερον
τινά τού χρόνου τον χρόνον πεπίστευται τους λύκους
βίαιον διαβαίνοντας ποταμον, εκδακόντας την χέρχον
των αεί προηγουμένων τους επομένους, στιχηδον διανηχο-
μ,ενους διεζιέναι το ρεΊθρον. Q.
Κυκάβας είρηται άπο του λυγαίως βαίνειν ο έστι σκο-
τεινιάς πορεύεσθαι- λεληθότως γάξ Ό χρόνος διέρχεται. Q.
V. 102. Φθίνοντος μηνός. ] Εις την τριακάδχ κα{
νουμηνίαν. Q.
V. ΐ68. Κα/ άλλα ?ταρε^ μεμνωμεθα. ] Αντί τού
χαι άλλων παρεκτος μνημονεύσω μεν. Q.
V. 174· "Αλασί-ον. ] 'Αντί τού άλάστως, άνεπιλή-
στως. Β.
3ο