DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12761#0348
326
skim widać, że dominują tradycje antyczne. A gdy zabytki stają się
znowu liczniejsze, wchodzą do nich poza miiijaturami w póź-
nych kopjach klasycznych autorów łacińskich stylistyczne
pierwiastki nowe, północne. Ale geneza i rozwój tej sztuki należą
już do historji sztuki wczesnego średniowiecza. W Bizancjum zaś
VI w. wyrasta z dawnych tradycyj pod wpływem ustosunkowa-
nia się ideowego do tematów i stylistycznych prądów wschod-
nich barwny, dekoracyjny, monumentalny styl bizantyński. Ale
także jogo podstawy są przedewszystkiem hellenistyczne.
Literatura
1) Opracowani!! Ogólne:
KONDAKOKK, llistoirc de 1'art byzantin eonsidere prinoipalement dans
lew miniatures, Paryż, 1886—91. — BAYET, Reoherehes pour servir a 1'his-
toire de la pelnture et de ha sculpture chrótiennes on Orient avant la que-
relle des Iconoclastes, Paryż, 1879. — AfłlTAJ10in>, Ocmohh, str. 7—87. —
MILLET O., Roohcrehes sur 1'ioonographie de l'Evnngilc anx XIVe, XVe ot
XVIo sieole d'nprcH les monuments de Mistra, de la Macedonie ot du Mont-
Athos, Paryż, 1910 (mnóstwo matorjalu porównawczego). — GERSTINUER,
Die grieeh. Buohmalcrei, Wiedeń, 1926. — EBERSOLT J., La miniaturę by-
zantinc, Paryż—Bruksela, 1926. — GĄSIOROWSKI ST., Malarstwo minjatu-
rowo greoko-rzymskio i jego tradycje w średniowieczu, Kraków, 1928 (ininjn-
tury świeckie). ,
2) Poszczególne rękopisy:
8TRZYOOW8KI, Die Kalenderbilder des Chronographeii vom Jahre
354, Berlin, 1888. - DE NOLHAC P., Le Virgile du Vatican, Paryż, 1897. -
1'HK.M KHSTKIN, WENKKLY, MANTUANI, Do codicis Dioseuridei Anioiaa
Julianao \'indol)onensis historia, forma, soriptura, picturis, Lcodjum, 1900.--
PREMERSTEIN, Anicia .Juliana im Wiener I)iosourides-Oodex. Jahrb. d.
Kunsthist. S&ffltnlungen d. allerh. Kaiserhauses, XXIV, Wiedeń, 1903. —
DIETZ, Die Miniaturon des Wiener Dioskuridos. Byzant. Denkmaler, III,
Wiedeń, 1903. — CERIANI ANT. M. et RATTI ACH. Homcri Iliadis pietae
fragmenta ambrosianao, Medjolan, 1905. - IIASELOKK, Codex purpureus
Rossanonsis, Berlin, 1898. MUNOZ A., II eodioe purpiireo di Rossano,
Rzym, 1907. — Tenże, Codex purpureus Sinopensis. Holi N. d'areheol.
crist. XII. — SOHULTZE V., Dio Quedlinburger Itala-Miniaturen, Monachjum,
1898. Bi bija Cottona: datalogue of Anciont Manuscripts in the British
Museum, [, Oreek, Londyn, 1881. — TIKKANEN, Die Oenesismosaiken in Vo-
nedig, llolsingfors, 1889. — HARTELL-WICKHOFK, Die Wiener Genesis,
Wiedeń, 1895, 2 wyd. p. t. Die róm. Kunst. - STKZYGOWSKI, Eine alexan-
drinischo Woltoh ronik, Wiedeń, 1905. — STORNAJOLO, Le miniaturo delia
Topografia cristiana di Cosina [ndicopleuste, Kfedjolan, 1900, (Por, tśkie
KOHAAKOlHi, HyTemecTiiie aa Cwiafi, Oflecca, 1882). — MOLE V., Miniaturo
jodnog srpskog rukopisa iz god. 1619 sa Sestodneyom bug. eksarha Joann
i Topografijom Kozino Indikoplova. Spomonik Krpsko Kr. Akademijo, XI.IV,
Belgrad, li)22). Codic.es e Vaticanicis selecti, V: II rotulo di Giosue, Medjo-
tan, 1905. - Rabulas : AII11 A.IOISb, Ocjiom.i, str. 47 nu. ..... STRZYGOWSKI,
Das Etscliiiiindzin-Evnngclinr. Byzant. Donkni. I, Wiedeń, 1892.
skim widać, że dominują tradycje antyczne. A gdy zabytki stają się
znowu liczniejsze, wchodzą do nich poza miiijaturami w póź-
nych kopjach klasycznych autorów łacińskich stylistyczne
pierwiastki nowe, północne. Ale geneza i rozwój tej sztuki należą
już do historji sztuki wczesnego średniowiecza. W Bizancjum zaś
VI w. wyrasta z dawnych tradycyj pod wpływem ustosunkowa-
nia się ideowego do tematów i stylistycznych prądów wschod-
nich barwny, dekoracyjny, monumentalny styl bizantyński. Ale
także jogo podstawy są przedewszystkiem hellenistyczne.
Literatura
1) Opracowani!! Ogólne:
KONDAKOKK, llistoirc de 1'art byzantin eonsidere prinoipalement dans
lew miniatures, Paryż, 1886—91. — BAYET, Reoherehes pour servir a 1'his-
toire de la pelnture et de ha sculpture chrótiennes on Orient avant la que-
relle des Iconoclastes, Paryż, 1879. — AfłlTAJ10in>, Ocmohh, str. 7—87. —
MILLET O., Roohcrehes sur 1'ioonographie de l'Evnngilc anx XIVe, XVe ot
XVIo sieole d'nprcH les monuments de Mistra, de la Macedonie ot du Mont-
Athos, Paryż, 1910 (mnóstwo matorjalu porównawczego). — GERSTINUER,
Die grieeh. Buohmalcrei, Wiedeń, 1926. — EBERSOLT J., La miniaturę by-
zantinc, Paryż—Bruksela, 1926. — GĄSIOROWSKI ST., Malarstwo minjatu-
rowo greoko-rzymskio i jego tradycje w średniowieczu, Kraków, 1928 (ininjn-
tury świeckie). ,
2) Poszczególne rękopisy:
8TRZYOOW8KI, Die Kalenderbilder des Chronographeii vom Jahre
354, Berlin, 1888. - DE NOLHAC P., Le Virgile du Vatican, Paryż, 1897. -
1'HK.M KHSTKIN, WENKKLY, MANTUANI, Do codicis Dioseuridei Anioiaa
Julianao \'indol)onensis historia, forma, soriptura, picturis, Lcodjum, 1900.--
PREMERSTEIN, Anicia .Juliana im Wiener I)iosourides-Oodex. Jahrb. d.
Kunsthist. S&ffltnlungen d. allerh. Kaiserhauses, XXIV, Wiedeń, 1903. —
DIETZ, Die Miniaturon des Wiener Dioskuridos. Byzant. Denkmaler, III,
Wiedeń, 1903. — CERIANI ANT. M. et RATTI ACH. Homcri Iliadis pietae
fragmenta ambrosianao, Medjolan, 1905. - IIASELOKK, Codex purpureus
Rossanonsis, Berlin, 1898. MUNOZ A., II eodioe purpiireo di Rossano,
Rzym, 1907. — Tenże, Codex purpureus Sinopensis. Holi N. d'areheol.
crist. XII. — SOHULTZE V., Dio Quedlinburger Itala-Miniaturen, Monachjum,
1898. Bi bija Cottona: datalogue of Anciont Manuscripts in the British
Museum, [, Oreek, Londyn, 1881. — TIKKANEN, Die Oenesismosaiken in Vo-
nedig, llolsingfors, 1889. — HARTELL-WICKHOFK, Die Wiener Genesis,
Wiedeń, 1895, 2 wyd. p. t. Die róm. Kunst. - STKZYGOWSKI, Eine alexan-
drinischo Woltoh ronik, Wiedeń, 1905. — STORNAJOLO, Le miniaturo delia
Topografia cristiana di Cosina [ndicopleuste, Kfedjolan, 1900, (Por, tśkie
KOHAAKOlHi, HyTemecTiiie aa Cwiafi, Oflecca, 1882). — MOLE V., Miniaturo
jodnog srpskog rukopisa iz god. 1619 sa Sestodneyom bug. eksarha Joann
i Topografijom Kozino Indikoplova. Spomonik Krpsko Kr. Akademijo, XI.IV,
Belgrad, li)22). Codic.es e Vaticanicis selecti, V: II rotulo di Giosue, Medjo-
tan, 1905. - Rabulas : AII11 A.IOISb, Ocjiom.i, str. 47 nu. ..... STRZYGOWSKI,
Das Etscliiiiindzin-Evnngclinr. Byzant. Donkni. I, Wiedeń, 1892.