DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12761#0414
TKANINY
W całokształcie sztuki starochrześcijańskiej i wczesnobizan
lyńskiej zajmowały ważne miejsce tkaniny jako samodzielna ga-
łąź twórczości artystycznej, a także jako czynnik, który w znacz-
nej mierze wpłynął na kształtowanie i rozpowszechnianie się.
ikonografji, motywów dekoracyjnych i ornamentaeyjnych, a na-
wet na styl malarstwa monumentalnego. Teksty źródłowe, zwła-
szcza rzymski Liber ponlificalis, wyliczają ogromne ilości tka-
nin, stanowiących ozdobę kościołów, a opisy różnych autorów
współczesnych pozwalają przyjść do wniosku, że tkaniny nale-
żały do niezbędnych dekoracyj świątyń, uzupełniając swoją
•Ztuką architekturę wnętrz w niemniejszym stopniu, jak rzeźba
dekoracyjna, polichromja i malowidła ścienne. M. i. opisuje P.\r-
lus SiLKNTiAintrs tkaninę, która wisiała nad ołtarzem między
kolumnami cyborjum w kościele św. Zofji w Konstantynopolu;
był na niej przedstawiony Chrystus między św. Piotrem i Paw-
łem zupełnie analogicznie, jak w malarstwie monumentalnem1).
Że sztuka ta współzawodniczyła z malarstwem, świadczy
o tern u Asterjosa z Amasji opis tkaniny w Chalcedonji przy
grobie św. Eufemji, na której były przedstawione sceny męczeń-
stwa tej świętej i to z największym realizmem]2). Tenże Asterjos,
jak o tom była już mowa na innem miejscu, wspomina także
o tkanych kompozycjach figuralnych, religijnych i rodzajowych,
jakiemi ozdabiali mężczyźni i kobiety swoje szaty, tak, iż wy-
glądali jak „pomalowane ściany chodzące". Takie sceny można
Odnaleźć, lip. Pokłofl Trzech Króli na płaszczu Teodory na mo-
zaice w S. Vitale w Rawennie; takie u innych osób i na innych
zabytkach tej epoki, np. na dyptyehach konsularnych, są szaty
ozdobione najbogatszemi tkanemi wzorami. Jest to dowodem
') Przykład częstego użycia tkanin jako zasłon (vela) w architekturze
daje mozaika w S. Apollinare Nuovo w Rawennie, przedstawiająca fasadę
pałacu Teodoryka Wielkiego.
2) Strzycowski, Orient oder Rom, str. 119 n.
W całokształcie sztuki starochrześcijańskiej i wczesnobizan
lyńskiej zajmowały ważne miejsce tkaniny jako samodzielna ga-
łąź twórczości artystycznej, a także jako czynnik, który w znacz-
nej mierze wpłynął na kształtowanie i rozpowszechnianie się.
ikonografji, motywów dekoracyjnych i ornamentaeyjnych, a na-
wet na styl malarstwa monumentalnego. Teksty źródłowe, zwła-
szcza rzymski Liber ponlificalis, wyliczają ogromne ilości tka-
nin, stanowiących ozdobę kościołów, a opisy różnych autorów
współczesnych pozwalają przyjść do wniosku, że tkaniny nale-
żały do niezbędnych dekoracyj świątyń, uzupełniając swoją
•Ztuką architekturę wnętrz w niemniejszym stopniu, jak rzeźba
dekoracyjna, polichromja i malowidła ścienne. M. i. opisuje P.\r-
lus SiLKNTiAintrs tkaninę, która wisiała nad ołtarzem między
kolumnami cyborjum w kościele św. Zofji w Konstantynopolu;
był na niej przedstawiony Chrystus między św. Piotrem i Paw-
łem zupełnie analogicznie, jak w malarstwie monumentalnem1).
Że sztuka ta współzawodniczyła z malarstwem, świadczy
o tern u Asterjosa z Amasji opis tkaniny w Chalcedonji przy
grobie św. Eufemji, na której były przedstawione sceny męczeń-
stwa tej świętej i to z największym realizmem]2). Tenże Asterjos,
jak o tom była już mowa na innem miejscu, wspomina także
o tkanych kompozycjach figuralnych, religijnych i rodzajowych,
jakiemi ozdabiali mężczyźni i kobiety swoje szaty, tak, iż wy-
glądali jak „pomalowane ściany chodzące". Takie sceny można
Odnaleźć, lip. Pokłofl Trzech Króli na płaszczu Teodory na mo-
zaice w S. Vitale w Rawennie; takie u innych osób i na innych
zabytkach tej epoki, np. na dyptyehach konsularnych, są szaty
ozdobione najbogatszemi tkanemi wzorami. Jest to dowodem
') Przykład częstego użycia tkanin jako zasłon (vela) w architekturze
daje mozaika w S. Apollinare Nuovo w Rawennie, przedstawiająca fasadę
pałacu Teodoryka Wielkiego.
2) Strzycowski, Orient oder Rom, str. 119 n.