Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (3.1994)

Kolekcja
Jaku ba
Kabruna
w zbiorach
Muzeum
Narodowego
w Gdańsku

4. Rembrandt van Rijn Grosz czynszowy, ok. 1634 r., akwaforta z suchą igłą i rylcem

Tiepolów i van de Velde. To tylko sygnalizująca jakość kolekcji część naz-
wisk.

Grafika i rysunek oznakowane zostały przy pomocy tłoka pieczętnego,
zwanego „suchym stemplem". W ramach kompozycji, często w jej central-
nym punkcie, odciśnięto na papierze okrągły znak o średnicy 15 mm,
z dwunastoma pięcioramiennymi gwiazdkami na obwodzie, zawierający
w polu pochyłe litery K G (Kabrun Galerie)'2. Choć twórcy katalogu ob-
warowali się ostrożnym zastrzeżeniem, cyt. „Ob alle diese Handzeichnun-
gen originale sind, muss dahingestellt bleiden3" najistotniejszym walorem
tego opracowania jest po prostu jego istnienie. Tylko dzięki katalogowi
dysponujemy dzisiaj ramową wiedzą na temat kolekcji Kabruna, nie za-
chowały się bowiem żadne inwentarze ani spisy.

Z niewielkim ryzykiem można zakładać, że stan ilościowy, uwido-
czniony w katalogu utrzymany został do II wojny światowej. Trzon zbio-
rów - kolekcja Kabruna - obrastał w gdańskim Gabinecie Rycin w nowe
prace, jakie systematycznie gromadziło Muzeum Miejskie. Wybuch wojny
wstrząsnął spokojną egzystencją szacownej już instytucji. Wśród ewa-
kuowanych do Niemiec dzieł sztuki znalazły się także prace z kolekcji, które
- jako łup zwycięskiej armii - trafiły z kolei do Związku Radzieckiego.
W wyniku przeprowadzonej w roku 1956 rewindykacji gdańskie Muzeum

Z dużą dozą prawdopodobieństwa ten system znakowania wiązać można z okresem, kiedy kolekcja
eksponowana była w siedzibie Instytutu Handlowego na Ogamej, byłyby to zatem lata 1833 do ok. 1870.

Błock, von Duisburg, op. cit., s. 138.

81