DOI Artikel:
Konstantynów, Dariusz: Polsko-łotewskie kontakty artystyczne w latach 30. XX w. Wystawy sztuki polskiej w rydze (1934) i łotewskiej w Warszawie (1936)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28181#0283
wysoki, europejski poziom46. Uga Skulme jako cechę charakterystyczną
wskazywał to, że nawet starsi malarze czy też akademiccy profesorowie
w Polsce „nie hołdują konserwatyzmowi i przebrzmiałym metodom malar-
skim”, a w ich pracach nie ma artystycznych anachronizmów. Wyjątkiem był
jedynie „tchnący prowincjonalizmem” wileński Wydział Sztuk Pięknych,
któremu krytyk przeciwstawiał „nowoczesne” akademie w Krakowie i War-
szawie, prowadzone przez twórców bliskich swymi poglądami i sztuką Łoty-
szom z Ryskiej Grupy Artystów47. „Zwiedzając polską wystawę - konstato-
wał - dochodzimy do pewnych pouczających wniosków, a mianowicie sądząc
z prac profesorów polskich wyraźnie możemy stwierdzić, że z Akademii Sztuk
Pięknych został usunięty posmak stęchlizny, a Polacy są w stanie zapoznać
zagranicę z »żywym malarstwem«”48.
Warszawa 1936. Wystawa Sztuki Łotewskiej
Przemawiając na otwarciu wystawy polskiej w Rydze, Zygmunt Beczkowicz
wyraził nadzieję, że już niedługo polska publiczność będzie miała okazję poznać
dzieła artystów łotewskich. W tym samym czasie o konieczności urządzenia
wystawy łotewskiej w Warszawie przekonywał Olgerds Grosvalds, poseł Łotwy
w Polsce49. Do realizacji ich postulatów doszło wiosną 1936 r., kiedy do stoli-
cy Polski przybyła reprezentacyjna wystawa współczesnej sztuki łotewskiej.
Organizatorami ekspozycji było Towarzystwo Łotewsko-Polskie wspo-
magane przez poselstwo łotewskie w Warszawie. Protektorat nad wystawą
objął prezydent RP Ignacy Mościcki. Powołano komitet honorowy, w którego
skład ze strony polskiej wchodzili m.in. minister spraw zagranicznych Józef
Beck, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego Wojciech Świę-
tosławski, prezydent Warszawy Stefan Starzyński, prezes Towarzystwa Zbli-
żenia Polsko-Łotewskiego Zygmunt Beczkowicz, rektorzy Akademii Sztuk
Pięknych w Warszawie i Krakowie - Tadeusz Pruszkowski i Wojciech Weiss,
dyrektor TOSSPO Mieczysław Treter. Ze strony łotewskiej w komitecie zasia-
dali: poseł łotewski w Warszawie Mikelis Valters, dyrektor departamentu
sztuki w Ministerstwie Oświaty Edvarts Virza, prezes Towarzystwa Łotew-
sko-Polskiego Voldemars Salnajs, rektor ryskiej Akademii Sztuk Pięknych
Janis Kuga oraz Vilhelms Purvitis. Nad przygotowaniem wystawy czuwał
komitet wykonawczy, w którym obok dyplomatów i urzędników znaleźli się
46 Maderniekś, Utjaunotas Polijas...
47 Uga Skulme, Polu makslas izstade, „Daugava” 1934, nr 2, s. 187-188.
48 Ibidem.
49 O wystawie w Warszawie myślano już na początku lat 30. Latem 1930 r. zorganizowanie
takiej ekspozycji rozważał zarząd Towarzystwa Zbliżenia Łotewsko-Polskiego, ale pomysł nie
zyskał aprobaty Ministerstwa Edukacji, mimo wsparcia udzielonego przez Vilhelmsa Purvitisa,
zob. Lamberga, Współpraca wystaw..., s. 134-135.
Polsko-
-łotewskie
kontakty
artystyczne...
277
wskazywał to, że nawet starsi malarze czy też akademiccy profesorowie
w Polsce „nie hołdują konserwatyzmowi i przebrzmiałym metodom malar-
skim”, a w ich pracach nie ma artystycznych anachronizmów. Wyjątkiem był
jedynie „tchnący prowincjonalizmem” wileński Wydział Sztuk Pięknych,
któremu krytyk przeciwstawiał „nowoczesne” akademie w Krakowie i War-
szawie, prowadzone przez twórców bliskich swymi poglądami i sztuką Łoty-
szom z Ryskiej Grupy Artystów47. „Zwiedzając polską wystawę - konstato-
wał - dochodzimy do pewnych pouczających wniosków, a mianowicie sądząc
z prac profesorów polskich wyraźnie możemy stwierdzić, że z Akademii Sztuk
Pięknych został usunięty posmak stęchlizny, a Polacy są w stanie zapoznać
zagranicę z »żywym malarstwem«”48.
Warszawa 1936. Wystawa Sztuki Łotewskiej
Przemawiając na otwarciu wystawy polskiej w Rydze, Zygmunt Beczkowicz
wyraził nadzieję, że już niedługo polska publiczność będzie miała okazję poznać
dzieła artystów łotewskich. W tym samym czasie o konieczności urządzenia
wystawy łotewskiej w Warszawie przekonywał Olgerds Grosvalds, poseł Łotwy
w Polsce49. Do realizacji ich postulatów doszło wiosną 1936 r., kiedy do stoli-
cy Polski przybyła reprezentacyjna wystawa współczesnej sztuki łotewskiej.
Organizatorami ekspozycji było Towarzystwo Łotewsko-Polskie wspo-
magane przez poselstwo łotewskie w Warszawie. Protektorat nad wystawą
objął prezydent RP Ignacy Mościcki. Powołano komitet honorowy, w którego
skład ze strony polskiej wchodzili m.in. minister spraw zagranicznych Józef
Beck, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego Wojciech Świę-
tosławski, prezydent Warszawy Stefan Starzyński, prezes Towarzystwa Zbli-
żenia Polsko-Łotewskiego Zygmunt Beczkowicz, rektorzy Akademii Sztuk
Pięknych w Warszawie i Krakowie - Tadeusz Pruszkowski i Wojciech Weiss,
dyrektor TOSSPO Mieczysław Treter. Ze strony łotewskiej w komitecie zasia-
dali: poseł łotewski w Warszawie Mikelis Valters, dyrektor departamentu
sztuki w Ministerstwie Oświaty Edvarts Virza, prezes Towarzystwa Łotew-
sko-Polskiego Voldemars Salnajs, rektor ryskiej Akademii Sztuk Pięknych
Janis Kuga oraz Vilhelms Purvitis. Nad przygotowaniem wystawy czuwał
komitet wykonawczy, w którym obok dyplomatów i urzędników znaleźli się
46 Maderniekś, Utjaunotas Polijas...
47 Uga Skulme, Polu makslas izstade, „Daugava” 1934, nr 2, s. 187-188.
48 Ibidem.
49 O wystawie w Warszawie myślano już na początku lat 30. Latem 1930 r. zorganizowanie
takiej ekspozycji rozważał zarząd Towarzystwa Zbliżenia Łotewsko-Polskiego, ale pomysł nie
zyskał aprobaty Ministerstwa Edukacji, mimo wsparcia udzielonego przez Vilhelmsa Purvitisa,
zob. Lamberga, Współpraca wystaw..., s. 134-135.
Polsko-
-łotewskie
kontakty
artystyczne...
277