DOI article:
Chrościcki, Juliusz A.: Rex et Regnum Poloniae: Z dziejów propagandy w sztuce Wazów
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14265#0169
166
JULIUSZ A. CHROŚCICKI
12. G. В. Gisleni, Varii Disegni d'Architettura,
frontispis zbioru rysunków w
zb. Sir J. Soane's Muséum w Londynie
taktyka króla i królewicza, zmierzająca od 1630 r. do odrzucenia projektu „vivente rege" (forsowanego
m. in. przez papieża) na rzecz obrony zasad wolnej elekcji, była jednym z najpoważniejszych argu-
mentów w najbliższej przyszłości na rzecz obioru królewicza. W jednym z nielicznych pism agita-
cyjnych z 1630 r. ks. Mikołaj Grodziński, kończąc dyskusję między senatorem i szlachcicem, wkłada
w usta przekonanemu oponentowi słowa — „ma i Polska swego i teraz Ziemowita... Władysława
królewicza..."168. A więc nawiązano do analogii między Piastem i Ziemowitem a Zygmuntem III
i jego najstarszym synem. A skoro popularne Iconesm uznawały Ziemowita za jednego z najwy-
bitniejszych Piastów, który panował przez lat 31, władcę cnotliwego i sprawiedliwego, zwycięskiego
wodza, była to skuteczna forma agitacji na rzecz elekcji królewicza.
W kilka lat po narodzinach syna — Władysława IV Zygmunt III przekształcił Pokój Marmurowy,
jeden z apartamentów królewskich na Zamku w Warszawie 17(), dostępny nie tylko posłom i senatorom,
w pomnik dynastyczny Wazów. Wnętrze, wykonane przed 1643 r. wedle projektów Giovanniego
Battisty Gisleniego, z zespołem wizerunków królewskich Pietera Danckersa de Rij171, przetrwało do
1655 г.. a zostało przekształcone w XVIII w. Treści ideowe Pokoju Marmurowego były czytelne dla
l6tt Ks. M. Grodziński. Rozsądek propozycyjej de modo eligendi regis, rkps. Bibl. Narodowa, nr 3044, k. 46 n.
I6g Głuchowski. Icônes, s. 30 n.
170 Lileyko, Z rozważań, passim.
|T| Lileyko. Wladyslawowski Pokój. s. 13 n.
JULIUSZ A. CHROŚCICKI
12. G. В. Gisleni, Varii Disegni d'Architettura,
frontispis zbioru rysunków w
zb. Sir J. Soane's Muséum w Londynie
taktyka króla i królewicza, zmierzająca od 1630 r. do odrzucenia projektu „vivente rege" (forsowanego
m. in. przez papieża) na rzecz obrony zasad wolnej elekcji, była jednym z najpoważniejszych argu-
mentów w najbliższej przyszłości na rzecz obioru królewicza. W jednym z nielicznych pism agita-
cyjnych z 1630 r. ks. Mikołaj Grodziński, kończąc dyskusję między senatorem i szlachcicem, wkłada
w usta przekonanemu oponentowi słowa — „ma i Polska swego i teraz Ziemowita... Władysława
królewicza..."168. A więc nawiązano do analogii między Piastem i Ziemowitem a Zygmuntem III
i jego najstarszym synem. A skoro popularne Iconesm uznawały Ziemowita za jednego z najwy-
bitniejszych Piastów, który panował przez lat 31, władcę cnotliwego i sprawiedliwego, zwycięskiego
wodza, była to skuteczna forma agitacji na rzecz elekcji królewicza.
W kilka lat po narodzinach syna — Władysława IV Zygmunt III przekształcił Pokój Marmurowy,
jeden z apartamentów królewskich na Zamku w Warszawie 17(), dostępny nie tylko posłom i senatorom,
w pomnik dynastyczny Wazów. Wnętrze, wykonane przed 1643 r. wedle projektów Giovanniego
Battisty Gisleniego, z zespołem wizerunków królewskich Pietera Danckersa de Rij171, przetrwało do
1655 г.. a zostało przekształcone w XVIII w. Treści ideowe Pokoju Marmurowego były czytelne dla
l6tt Ks. M. Grodziński. Rozsądek propozycyjej de modo eligendi regis, rkps. Bibl. Narodowa, nr 3044, k. 46 n.
I6g Głuchowski. Icônes, s. 30 n.
170 Lileyko, Z rozważań, passim.
|T| Lileyko. Wladyslawowski Pokój. s. 13 n.