DOI Artikel:
Brykowski, Ryszard: Z ikonografii Hospicjum i kościoła Św. Stanisława w Rzymie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14265#0267
264
RYSZARD BRYKOWSKI
1. Fasada kościoła Św. Stanisława w Rzymie,
wg ryciny Tomasza Tretera (Theatrum virtutum D. Stanislai Hosii...,
Rzym 1588)
dokumentów oraz życiorys fundatora ze szczególnym uwzględnieniem poczynań związanych z powsta-
niem Hospicjum5. Autorem tej części „kroniki", doprowadzonej szczegółowo do 1582 г., był
prawdopodobnie ks. Stanisław Reszka6, sekretarz kardynała i wykonawca jego testamentu, jeden
z czterech członków pierwszego Zarządu Hospicjum7.
Natomiast inaczej przedstawiają się dzieje budowlane zarówno kościoła, jak i Hospicjum, które
nie były dotąd szczegółowiej przedstawione, a jedynie skąpe i nie zawsze w pełni wiarygodne
wiadomości o ewentualnych zmianach i przebudowach sygnalizowano w ramach ogólnej historii
fundacji, bez poświęcenia im specjalnej uwagi8. Taki stan wiedzy ma swe uzasadnienie w fakcie, że
f Dokumenty znajdujące się w okresie międzywojennym w Archiwum Hospicjum omawia szczegółowo L. Boratyński
(op. cit.. s. 7—8), a po nim M. Lóret (op. cit., s. 339). Wiadomo, że znał je również dokładnie ksiądz Ignacy
Polkowski i że zamierzał „szczegółowy historyczny opis tego kościoła, poparty wieloma dokumentami ... osobno opracować"
(por.: I. Polkowski ks.. Groby i pamiątki polskie w Rzymie. Drezno 1970, s. 10). Dokumenty (zapewne ich część),
znał również J. Mycielski, ale korzystał jedynie z odpisów użyczonych przez dr. Adama Bochnaka (op. cit., s. XI). Nie-
stety, w czasie bytności w Rzymie autor tej wypowiedzi nie miał możności zapoznać się na miejscu z zachowanymi
dokumentami, które ostatnio ponownie wymienia ks. Michał Machejek (400 lat..., op. cit., s. 148).
(> Loret, op. cit., s. 5 — 6.
7 Wraz z Reszką wybrani zostali: Tomasz Treter, kanonik S. Maria in Trastevere; Jerzy Tyczyn, doktor prawa,
kantor łęczycki i agent .królewski; Paweł Goślicki, kanonik krakowski (Loret, op. cit.).
8 Nawet Mycielski i Dobrzycki (zob. przypis 2) przedstawiają pobieżnie dzieje architektury, podając znane już informacje
(z wyjątkiem wiadomości o arch. Ignatio Brocchi) i skupiając się zasadniczo na ruchomych dziełach sztuki.
RYSZARD BRYKOWSKI
1. Fasada kościoła Św. Stanisława w Rzymie,
wg ryciny Tomasza Tretera (Theatrum virtutum D. Stanislai Hosii...,
Rzym 1588)
dokumentów oraz życiorys fundatora ze szczególnym uwzględnieniem poczynań związanych z powsta-
niem Hospicjum5. Autorem tej części „kroniki", doprowadzonej szczegółowo do 1582 г., był
prawdopodobnie ks. Stanisław Reszka6, sekretarz kardynała i wykonawca jego testamentu, jeden
z czterech członków pierwszego Zarządu Hospicjum7.
Natomiast inaczej przedstawiają się dzieje budowlane zarówno kościoła, jak i Hospicjum, które
nie były dotąd szczegółowiej przedstawione, a jedynie skąpe i nie zawsze w pełni wiarygodne
wiadomości o ewentualnych zmianach i przebudowach sygnalizowano w ramach ogólnej historii
fundacji, bez poświęcenia im specjalnej uwagi8. Taki stan wiedzy ma swe uzasadnienie w fakcie, że
f Dokumenty znajdujące się w okresie międzywojennym w Archiwum Hospicjum omawia szczegółowo L. Boratyński
(op. cit.. s. 7—8), a po nim M. Lóret (op. cit., s. 339). Wiadomo, że znał je również dokładnie ksiądz Ignacy
Polkowski i że zamierzał „szczegółowy historyczny opis tego kościoła, poparty wieloma dokumentami ... osobno opracować"
(por.: I. Polkowski ks.. Groby i pamiątki polskie w Rzymie. Drezno 1970, s. 10). Dokumenty (zapewne ich część),
znał również J. Mycielski, ale korzystał jedynie z odpisów użyczonych przez dr. Adama Bochnaka (op. cit., s. XI). Nie-
stety, w czasie bytności w Rzymie autor tej wypowiedzi nie miał możności zapoznać się na miejscu z zachowanymi
dokumentami, które ostatnio ponownie wymienia ks. Michał Machejek (400 lat..., op. cit., s. 148).
(> Loret, op. cit., s. 5 — 6.
7 Wraz z Reszką wybrani zostali: Tomasz Treter, kanonik S. Maria in Trastevere; Jerzy Tyczyn, doktor prawa,
kantor łęczycki i agent .królewski; Paweł Goślicki, kanonik krakowski (Loret, op. cit.).
8 Nawet Mycielski i Dobrzycki (zob. przypis 2) przedstawiają pobieżnie dzieje architektury, podając znane już informacje
(z wyjątkiem wiadomości o arch. Ignatio Brocchi) i skupiając się zasadniczo na ruchomych dziełach sztuki.