274
RYSZARD BRYKOWSK1
9. Dekoracja sklepienia prezbiterium kościoła Św. Stanisława w Rzymie
wynika bowiem jednoznacznie47, że właśnie Brocchi był autorem-projektodawcą tej modernizacji4X,
a nie tylko (jako przedsiębiorca budowlany) kierował przebudową kościoła49.
Porównanie omawianego rysunku projektowanego ze stanem aktualnym wykazuje identyczność
projektu i realizacji, pod warunkiem uwzględnienia późniejszych zmian, zwłaszcza tych, które wpro-
wadzono podczas odnawiania zabytku w okresie międzywojennym50. Tak więc podczas panowania
Stanisława Augusta Poniatowskiego z jego inicjatywy i jego sumptem oraz przez jego architekta nadana
została wnętrzu polskiego kościoła Św. Stanisława w Rzymie nowa szata architektoniczno-dekoracyjna.
47 Treść napisu umieszczona na prawym marginesie planszy: ..Nel présente foglio dimonstrasi la Pianta e Spaccato per
longo delie Regia Chiesa di S. Stanislao delia Nazione Polacca rimodernata ed ornata di nuovo eon il Disegno del
Reggio Architetto Sigm Cavalière lgnazio Brocchi. In Roma".
* Wiadomość ta jest tym bardziej interesująca, że we włoskiej literaturze słownikowo-encyklopedycznej architekt o tym
nazwisku nie jest notowany (za informację dziękuję p. Marcie Ricci z Biblioteki San Marco w Wenecji). Tymczasem
lgnazio Brocchi tytuł architekta królewskiego otrzymał w dniu 21 września 1771 г.. zapewne przy poparciu szwagra, którym byl
Marcello Bacciarelli: por.: T. Mańkowski Rzeźby zbioru Stanisława Augusta. Kraków 1948. s. 8: oraz W. Tatarkiewicz.
Rządy artystyczni' Stanisława Augusta. Warszawa 1919. s. 14: Gębarowicz. op. cit.. s. 178: ł oza. op. cii., s. 38.
44 Tak ujął to Stanisław Łoza («/>. cit.. s. 38). nasuwało to dotąd przypuszczenie, że Brocchi byl jedynie przed-
siębiorcą budowlanym lub że tytuł architekta otrzymał honorowo.
5,1 Dla ustalenia ówczesnego zakresu prac istotne znaczenie ma album fotograficzny pt.: Polski kościół i dom iw. Stani-
sława В. M. w Rzymie, przechowywany w Hospicjum, w którym znajdują się zdjęcia wykonane przed i po restauracji, w której
czynny udział (jeśli nie kierowniczy) miał rzeźbiarz Antoni Madeyski.
RYSZARD BRYKOWSK1
9. Dekoracja sklepienia prezbiterium kościoła Św. Stanisława w Rzymie
wynika bowiem jednoznacznie47, że właśnie Brocchi był autorem-projektodawcą tej modernizacji4X,
a nie tylko (jako przedsiębiorca budowlany) kierował przebudową kościoła49.
Porównanie omawianego rysunku projektowanego ze stanem aktualnym wykazuje identyczność
projektu i realizacji, pod warunkiem uwzględnienia późniejszych zmian, zwłaszcza tych, które wpro-
wadzono podczas odnawiania zabytku w okresie międzywojennym50. Tak więc podczas panowania
Stanisława Augusta Poniatowskiego z jego inicjatywy i jego sumptem oraz przez jego architekta nadana
została wnętrzu polskiego kościoła Św. Stanisława w Rzymie nowa szata architektoniczno-dekoracyjna.
47 Treść napisu umieszczona na prawym marginesie planszy: ..Nel présente foglio dimonstrasi la Pianta e Spaccato per
longo delie Regia Chiesa di S. Stanislao delia Nazione Polacca rimodernata ed ornata di nuovo eon il Disegno del
Reggio Architetto Sigm Cavalière lgnazio Brocchi. In Roma".
* Wiadomość ta jest tym bardziej interesująca, że we włoskiej literaturze słownikowo-encyklopedycznej architekt o tym
nazwisku nie jest notowany (za informację dziękuję p. Marcie Ricci z Biblioteki San Marco w Wenecji). Tymczasem
lgnazio Brocchi tytuł architekta królewskiego otrzymał w dniu 21 września 1771 г.. zapewne przy poparciu szwagra, którym byl
Marcello Bacciarelli: por.: T. Mańkowski Rzeźby zbioru Stanisława Augusta. Kraków 1948. s. 8: oraz W. Tatarkiewicz.
Rządy artystyczni' Stanisława Augusta. Warszawa 1919. s. 14: Gębarowicz. op. cit.. s. 178: ł oza. op. cii., s. 38.
44 Tak ujął to Stanisław Łoza («/>. cit.. s. 38). nasuwało to dotąd przypuszczenie, że Brocchi byl jedynie przed-
siębiorcą budowlanym lub że tytuł architekta otrzymał honorowo.
5,1 Dla ustalenia ówczesnego zakresu prac istotne znaczenie ma album fotograficzny pt.: Polski kościół i dom iw. Stani-
sława В. M. w Rzymie, przechowywany w Hospicjum, w którym znajdują się zdjęcia wykonane przed i po restauracji, w której
czynny udział (jeśli nie kierowniczy) miał rzeźbiarz Antoni Madeyski.