DOI Heft:
Sympozjum naukowe pt. "Muzeum w epoce kultury masowej" zorganizowane przez Komitet Nauk o Sztuce w Gołuchowie w dniach 28-29 września1979 r.
DOI Artikel:Jakimowicz, Teresa: Ekspozycja muzealna na zamku w Gołuchowie: (uwarunkowania historyczne oraz potrzeby i możliwości współczesne)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14265#0330
SYMPOZJUM NAUKOWE: MUZEUM W EPOCE KULTURY MASOWEJ
327
13. Gołuchów — zamek, ekspozycja muzealna [. Dzialyńskiej, tzw. Sala Stołowa, stan z 1913 r.
przetargów między głównymi muzeami niemieckimi, a np. wazy greckie, przechowywane zrazu
w składnicy, urządzonej przez Niemców w katedrze poznańskiej, następnie w podziemiach gmachu
Muzeum Wielkopolskiego, wywieziono w głąb Niemiec dopiero w 1944 roku. Ocalałe z zawieruchy
wojennej fragmenty kolekcji gołuchowskich wróciły do Polski w 1956 roku.
Część zbioru grafiki, niektóre dzieła malarstwa polskiego i europejskiego, nieliczne meble i za-
bytki rzemiosła artystycznego weszły wówczas w skład zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu.
W Muzeum Narodowym w Warszawie umieszczono natomiast zabytki rzemiosła artystycznego ze
słynnym zespołem emalii limozyjskich. zbiór waz antycznych, część zbiorów grafiki i malarstwa.
W 1969 roku 25 waz z około 250 sztuk liczącej kolekcji gołuchowskiej zostało przekazanych
z Warszawy Muzeum Narodowemu w Poznaniu celem ekspozycji na zamku.
Zamek, sam przez się twór osobliwy i znakomity, wyszedł z zawieruchy wojennej obronną
ręką. On też dał assumpt do następnej, świetnej kreacji muzealnej.
Pamiętna ekspozycja autorstwa Zdzisława Kępińskiego (1962 r.) była wysmakowaną w najdrobniej-
szych szczegółach kreacją podporządkowaną względom estetycznym. Działała ona poprzez siebie
samą i poprzez swą funkcję w stosunku do wnętrz. Każde z nich tworzyło odrębną całość muzealną
i jednocześnie harmonijnie nawzajem się uzupełniały >6.
Była to ekspozycja w stosunku do Gołuchowa abstrakcyjna, respektowała wszelako: tradycję
muzeum w zamku, tradycję wysokiej klasy obiektów w nim zgromadzonych i wysokich wymogów
estetycznych, stawianych ich aranżacji. Kępiński nie wahał się też wprowadzić do Gołuchowa współ-
czesnej twórczości artystycznej. Specjalnie dla zamku projektowane obicia ścian oraz inspirowane
przez Gołuchów i dla Gołuchowa dzieła Potworowskiego, Kobzdeja, Kierzkowskiego stały się nie-
odłącznym już elementem tego muzeum. Zawieszona w historycznej próżni ekspozycja Kępińskiego
Jedyne ogólnikowe jej omówienie zawiera popularne wydawnictwo Muzeum Narodowego w Poznaniu z 1967 г.:
Gołuchów zamek, ona T. Jakimowicz. Gołuchów, s. 78- 82. Dokumentacja fotograficzna w Muzeum Narodowym
w Poznaniu.
327
13. Gołuchów — zamek, ekspozycja muzealna [. Dzialyńskiej, tzw. Sala Stołowa, stan z 1913 r.
przetargów między głównymi muzeami niemieckimi, a np. wazy greckie, przechowywane zrazu
w składnicy, urządzonej przez Niemców w katedrze poznańskiej, następnie w podziemiach gmachu
Muzeum Wielkopolskiego, wywieziono w głąb Niemiec dopiero w 1944 roku. Ocalałe z zawieruchy
wojennej fragmenty kolekcji gołuchowskich wróciły do Polski w 1956 roku.
Część zbioru grafiki, niektóre dzieła malarstwa polskiego i europejskiego, nieliczne meble i za-
bytki rzemiosła artystycznego weszły wówczas w skład zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu.
W Muzeum Narodowym w Warszawie umieszczono natomiast zabytki rzemiosła artystycznego ze
słynnym zespołem emalii limozyjskich. zbiór waz antycznych, część zbiorów grafiki i malarstwa.
W 1969 roku 25 waz z około 250 sztuk liczącej kolekcji gołuchowskiej zostało przekazanych
z Warszawy Muzeum Narodowemu w Poznaniu celem ekspozycji na zamku.
Zamek, sam przez się twór osobliwy i znakomity, wyszedł z zawieruchy wojennej obronną
ręką. On też dał assumpt do następnej, świetnej kreacji muzealnej.
Pamiętna ekspozycja autorstwa Zdzisława Kępińskiego (1962 r.) była wysmakowaną w najdrobniej-
szych szczegółach kreacją podporządkowaną względom estetycznym. Działała ona poprzez siebie
samą i poprzez swą funkcję w stosunku do wnętrz. Każde z nich tworzyło odrębną całość muzealną
i jednocześnie harmonijnie nawzajem się uzupełniały >6.
Była to ekspozycja w stosunku do Gołuchowa abstrakcyjna, respektowała wszelako: tradycję
muzeum w zamku, tradycję wysokiej klasy obiektów w nim zgromadzonych i wysokich wymogów
estetycznych, stawianych ich aranżacji. Kępiński nie wahał się też wprowadzić do Gołuchowa współ-
czesnej twórczości artystycznej. Specjalnie dla zamku projektowane obicia ścian oraz inspirowane
przez Gołuchów i dla Gołuchowa dzieła Potworowskiego, Kobzdeja, Kierzkowskiego stały się nie-
odłącznym już elementem tego muzeum. Zawieszona w historycznej próżni ekspozycja Kępińskiego
Jedyne ogólnikowe jej omówienie zawiera popularne wydawnictwo Muzeum Narodowego w Poznaniu z 1967 г.:
Gołuchów zamek, ona T. Jakimowicz. Gołuchów, s. 78- 82. Dokumentacja fotograficzna w Muzeum Narodowym
w Poznaniu.