Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (19.1975)

Helena Domaszewska

STEFANO DELLA BELLA
WYSTAWA AKWAFORT

W.

ystawa akwafort Stefano delia Belli zorganizowana w miesiącach październik — grudzień
1971 r. zawierała niewielką liczbę prac tego artysty. Pokazano 63 akwaforty ilustrujące cykle
rycin o różnorodnej tematyce. Celem wystawy było przedstawienie najcenniejszych egzemplarzy
zachowanych w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

W twórczości Stefano delia Belli występuje tematyka polska, szereg prac z tego zakresu
stanowi żywy dokument epoki. Są to studia postaci szlachty polskiej lub uroczystości, których
artysta był naocznym świadkiem i przekazał je w rysunkach i rycinach. Prace jego o innej tematyce
Sa. w Polsce mniej znane, warto więc było ukazać na wystawie pełniejszy obraz jego dorobku
artystycznego.

Stefano delia Bella urodził się we Florencji w 1610 r. w rodzinie uprawiającej malarstwo
1 rzezbę. Studia odbywał u szeregu artystów: J. B. Fossi, G. Moli, H. Vanni i C. Dandini. Od
najwcześniejszych lat interesowały go akwaforty J. Callota, słynnego w tym czasie reprezentanta
teJ techniki. Kopiował je i wzorował się na nich przez wiele lat1. Utalentowanym młodym artystą
ZaJął się Lorenzo de Medici brat księcia Kośmy II. Dzięki jego protekcji wyjechał delia Bella
do Rzymu w latach 1632/33. W tym okresie powstał: Wjazd Kanclerza Ossolińskiego do Rzymu,
dedykowany protektorowi. Z Rzymu wraca artysta dwukrotnie do Florencji, w 1637 r. i 1639 r.

tym samym 1639 r. udaje się do Paryża w orszaku Aleksandra del Nero, ambasadora nad-
zwyczajnego Medyceuszów. Tam wykonuje szereg prac, którymi zyskuje sobie sławę i protekcję

ardynała de Richelieu, a później kardynała Mazariniego.
, . trzecia podróż obejmuje Holandię, gdzie przebywa w 1647 r. Studiuje ryciny Rembrandta

innych ówczesnych artystów przyswajając szereg nowych osiągnięć w swej sztuce. W 1650 r.

Powraca do rodzinnej Florencji, w ciągu ostatnich lat życia do 1664 r. wykonuje szereg cennych
rycin.

L a r a n, L'Estampe. t. I, Paris 1959, s. 86.

389