14. Kazimierz Stabrowski, Biała noc w Petersburgu — U rozjazdu, przed 1901,
Bayerische Staatsgemaldesammlungen, Monachium
tów Polskich „Sztuka", z którym w tymże roku wystawia w Wiedniu89. Rozpoczyna także
starania o organizację w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych (prawdopodobnie w związku z tym
prosi Akademię Petersburską o wydanie mu świadectwa uprawniającego do nauczania rysunku
w szkołach średnich90 — ii. 15). Jednocześnie rozluźniają się związki artysty z Petersburgiem.
W r. 1903 po raz ostatni bierze udział w akademickiej Wystawie Wiosennej, zorganizowanej
w salach Szkoły Stroganowskiej91, wystawiając tam obrazy Deszcz oraz Motyw miejski. Wpływ
na to być może miał fakt, że dość awangardowa rola Wiosennych Wystaw akademickich należała
już do przeszłości, wiodącą rolę przejmuje „Mir Iskusstwa", a następnie inne ugrupowania.
W 1903 r. Stabrowski po raz ostatni występuje też jako przedstawiciel sztuki rosyjskiej na V
89 Wędrowiec, 1902, s. 909.
90 EtTHA, jw., karta 69.
91 KaTajior Becemreii BbiCTaBKH b 3anax HiwnepaTopcKoro OporaHOBCKoro YHiuiHina, 1903, nr 73 i 74.
602
Bayerische Staatsgemaldesammlungen, Monachium
tów Polskich „Sztuka", z którym w tymże roku wystawia w Wiedniu89. Rozpoczyna także
starania o organizację w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych (prawdopodobnie w związku z tym
prosi Akademię Petersburską o wydanie mu świadectwa uprawniającego do nauczania rysunku
w szkołach średnich90 — ii. 15). Jednocześnie rozluźniają się związki artysty z Petersburgiem.
W r. 1903 po raz ostatni bierze udział w akademickiej Wystawie Wiosennej, zorganizowanej
w salach Szkoły Stroganowskiej91, wystawiając tam obrazy Deszcz oraz Motyw miejski. Wpływ
na to być może miał fakt, że dość awangardowa rola Wiosennych Wystaw akademickich należała
już do przeszłości, wiodącą rolę przejmuje „Mir Iskusstwa", a następnie inne ugrupowania.
W 1903 r. Stabrowski po raz ostatni występuje też jako przedstawiciel sztuki rosyjskiej na V
89 Wędrowiec, 1902, s. 909.
90 EtTHA, jw., karta 69.
91 KaTajior Becemreii BbiCTaBKH b 3anax HiwnepaTopcKoro OporaHOBCKoro YHiuiHina, 1903, nr 73 i 74.
602