DOI Heft:
Sztuka starożytna
DOI Artikel:Zdrojewska, Wanda: Z problematyki greckich odważników
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19583#0100
34. 1/8 miny targowej z przedsta-
wieniem połowy półksiężyca. Ateny.
V—IV w. p.n.e. Muzeum Narodo-
we w Warszawie. Nr inw. 142798
MN
35. .1/6 miny targowej z przedsta-
wieniem półksiężyca. Ateny. V—IV
w. p.n.e. Muzeum Narodowe w
Warszawie. Nr inw. 142789 MN
nie można, rzecz jasna, uważać w tej chwili za zamkniętą. Trzeba pamiętać, że należą one do
kategorii zabytków niezbyt może atrakcyjnych dla badaczy, stąd mało zajmowano się nimi.
Obszerniejsze opracowania pochodzą głównie z XIX wieku i siłą rzeczy, jako oparte na skąpych
dostępnych wówczas materiałach, są niewystarczające. Natomiast w ostatnich latach odważniki
jako przedmiot studiów stanowiły raczej problem marginesowy. Dlatego jest wielce prawdo-
podobne, że dalsze wnikliwe badania dostarczą nowych danych na temat datowania interesują-
cych nas przedmiotów.
Analiza odważników pozwoliła nadto zwrócić uwagę na różnice zachodzące między kształ-
tem samych płytek. Wyodrębniono wśród nich dwie zasadnicze grupy. Udało się mianowicie
stwierdzić, że część ciężarków o bocznych krawędziach ściętych ukośnie przybiera formę trapezo-
idalną, nawiązującą być może do starszych odważników w formie piramidek79, część zaś posiada
krawędzi ucięte prosto, lub lekko wklęsłe, a naroża wysunięte, co przypomina eubejską normę
wartości w kształcie rozciągniętej skóry wołu80.
Wśród odważników porównywanych pod kątem kształtu płytki dało się zauważyć, że pierwsza
grupa obejmuje egzemplarze odpowiadające normie miny targowej, druga zaś łączy się z jednostką
ciężką i lekką. O ile dalsze badania potwierdzą tę hipotezę, uzyskamy ważne kryterium w przy-
dzielaniu odważników właściwym normom. Szczególnie cenne będzie to w przypadkach, gdy
79 Por. np. Hesperia, II, 1933, s. 602, il. 70.
80 Por. przypis 9.
96
wieniem połowy półksiężyca. Ateny.
V—IV w. p.n.e. Muzeum Narodo-
we w Warszawie. Nr inw. 142798
MN
35. .1/6 miny targowej z przedsta-
wieniem półksiężyca. Ateny. V—IV
w. p.n.e. Muzeum Narodowe w
Warszawie. Nr inw. 142789 MN
nie można, rzecz jasna, uważać w tej chwili za zamkniętą. Trzeba pamiętać, że należą one do
kategorii zabytków niezbyt może atrakcyjnych dla badaczy, stąd mało zajmowano się nimi.
Obszerniejsze opracowania pochodzą głównie z XIX wieku i siłą rzeczy, jako oparte na skąpych
dostępnych wówczas materiałach, są niewystarczające. Natomiast w ostatnich latach odważniki
jako przedmiot studiów stanowiły raczej problem marginesowy. Dlatego jest wielce prawdo-
podobne, że dalsze wnikliwe badania dostarczą nowych danych na temat datowania interesują-
cych nas przedmiotów.
Analiza odważników pozwoliła nadto zwrócić uwagę na różnice zachodzące między kształ-
tem samych płytek. Wyodrębniono wśród nich dwie zasadnicze grupy. Udało się mianowicie
stwierdzić, że część ciężarków o bocznych krawędziach ściętych ukośnie przybiera formę trapezo-
idalną, nawiązującą być może do starszych odważników w formie piramidek79, część zaś posiada
krawędzi ucięte prosto, lub lekko wklęsłe, a naroża wysunięte, co przypomina eubejską normę
wartości w kształcie rozciągniętej skóry wołu80.
Wśród odważników porównywanych pod kątem kształtu płytki dało się zauważyć, że pierwsza
grupa obejmuje egzemplarze odpowiadające normie miny targowej, druga zaś łączy się z jednostką
ciężką i lekką. O ile dalsze badania potwierdzą tę hipotezę, uzyskamy ważne kryterium w przy-
dzielaniu odważników właściwym normom. Szczególnie cenne będzie to w przypadkach, gdy
79 Por. np. Hesperia, II, 1933, s. 602, il. 70.
80 Por. przypis 9.
96