Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (21.1977)

7. Jerzy Hoppen, Biczownicy wileńscy, 1934, akwaforta, Muzeum Narodowe w Warszawie

barokowych, a swobodniejsze ujęcia tego wątku to sprawa dopiero przyszłości — lat pięćdziesią-
tych.

Hoppen, przebywający w Wilnie od 1921 roku działalność pedagogiczną rozpoczął w 1925 ro-
ku, od 1929 roku —-jako dyrektor Szkoły Rzemiosł Artystycznych, ale jego właściwa działalność
jako wychowawcy młodego pokolenia grafików rozpoczęła się w 1931 roku, z chwilą powołania
go przez ówczesnego Dziekana Wydziału Sztuk Pięknych, Ludomira Słeńdzińskiego na stano-
wisko kierownika Zakładu Grafiki i Zdobnictwa.

Program studiów nie przewidywał podziału na specjalizacje. Wszyscy studenci byli obowiąza-
ni do takich samych zajęć i nawet ci artyści, którzy mieli poświęcić się wyłącznie czy głównie
grafice, jak np. Krystyna Wróblewska i Leon Kosmulski, prace dyplomowe wykonywali z ma-
larstwa. Rysunku, malarstwa, rzeźby i tkactwa uczono od I kursu, modyfikując i rozszerzając
zakres tych przedmiotów na kursach następnych. W malarstwie np. na kursie IV kompozycja fi-
guralna była zastąpiona kompozycją monumentalną, tkactwa na I kursie uczono tylko w zakre-

261