12. Leon Kosmulski, Wilno, 1935, drzeworyt, Muzeum Narodowe w Warszawie
narzy w Wilnie z 1936 roku, czystość starego drzeworytrriczego pierwowzoru przenikała się już
z doświadczeniami miedziorytnika, co miało się stać cechą charakterystyczną dojrzałej twórczości
Kosmulskiego. Na podobnym wzorze faksimilowego drzeworytu, choć z mniejszą konsekwencją
oparte są wileńskie widoki Walentego Romanowicza z 1936 roku — Ostra Brama i Góra Zamkowa
oraz Kościół św. Piotra i Pawła.
Hoppenowi zapewne również zawdzięczano inspirację włoskim drzeworytem tonowym
XVI wieku, jaki m.in. musiał służyć za wzór ćwiczeń z drzeworytu barwnego, wykonywanych
na IV kursie, a czasem już na III, jak Toaleta Ludomira Hryniewieckiego z 1937 roku, czy wcze-
śniejsza— z 1934 roku Głowa Don Kichota Krystyny Wróblewskiej. Najlepiej ten rodzaj repre-
zentuje tej samej artystki wykonane na IV kursie Opłakiwanie z 1935 roku, w którym wpływy wło-
268
narzy w Wilnie z 1936 roku, czystość starego drzeworytrriczego pierwowzoru przenikała się już
z doświadczeniami miedziorytnika, co miało się stać cechą charakterystyczną dojrzałej twórczości
Kosmulskiego. Na podobnym wzorze faksimilowego drzeworytu, choć z mniejszą konsekwencją
oparte są wileńskie widoki Walentego Romanowicza z 1936 roku — Ostra Brama i Góra Zamkowa
oraz Kościół św. Piotra i Pawła.
Hoppenowi zapewne również zawdzięczano inspirację włoskim drzeworytem tonowym
XVI wieku, jaki m.in. musiał służyć za wzór ćwiczeń z drzeworytu barwnego, wykonywanych
na IV kursie, a czasem już na III, jak Toaleta Ludomira Hryniewieckiego z 1937 roku, czy wcze-
śniejsza— z 1934 roku Głowa Don Kichota Krystyny Wróblewskiej. Najlepiej ten rodzaj repre-
zentuje tej samej artystki wykonane na IV kursie Opłakiwanie z 1935 roku, w którym wpływy wło-
268