DOI Heft:
Starożytność
DOI Artikel:Barwik, Mirosław: Sarkofagi antropoidalne z Deir el-Medina w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0046
niach sarkofagów typu „białego”, jak również „rishi”19. Wśród trzech sarkofagów typu „bia-
łego” należących do tej grupy jeden, podobnie jak sarkofag z Warszawy, wykazuje wyraźny
związek formalny z sarkofagami typu „rishi”20. Dwa pozostałe są szczególnie interesujące,
ponieważ wśród postaci na nich umieszczonych znajdują się przedstawienia kobiet identyczne
z postaciami kobiecymi na sarkofagu z Warszawy, zarówno jeśli chodzi o szczegóły ubioru,
gesty, jak i sposób przedstawienia postaci siedzącej21. Jeden z tych sarkofagów wykonany
został nie później niż w okresie panowania Totmesa I22, drugi natomiast pochodzi prawdopo-
dobnie z okresu panowania Hatszepsut i Totmesa III23.
Wskazówką pomocną przy datowaniu omawianego sarkofagu może być również charakte-
rystyczny rodzaj peruki, dla której najbliższą analogię stanowi tzw. peruka hatorycka, znana
przede wszystkim z portretów królowych datujących się od okresu XII dynastii do połowy
XVIII dynastii24. W przypadku sarkofagów ten typ peruki zaświadczony jest jedynie na sar-
kofagach królowych Ahhotep25 i Meritamon26 z początku XVIII dynastii27 oraz na pokrywie
sarkofagu „rishi” przechowywanej obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku,
datowanej przez W. C. Hayes’a na okres panowania Totmesa I 28.
Ponieważ wszystkie przedstawione wyżej analogie dla sarkofagu z Muzeum Narodowego
mieszczą się w okresie od panowania Totmesa I do panowania Totmesa III, w tym właśnie
przedziale czasowym należy umieścić wykonanie sarkofagu.
Bibliografia
B. B r u y e r e, Rapport sur !es Fouilles de Deir el Medineh (1934—1935), FIFAO XV, Le Caire
1937, s. 27, 28, 31, 41—44, 158—161, il. 10 (1371) .
K. Michałowski, Wystawa wykopalisk egipskich Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego (Prze-
wodnik). Warszawa 1937, s. 30 (9), pl. VI.
K. Michałowski, Zbiory sztuki starożytnej (Przewodnik). Warszawa 1938 (wyd. I), s. 16
(20); Warszawa 1938 (wyd. II), s. 22 (20), pl. III; Warszawa 1949 (wyd. III), s. 51.
K. Michałowski, Sztuka starożytna. Warszawa 1955, s. 161, il. 114.
K. Michałowski, U Art de PAncienne Egypte. Paris 1968, pl. 733.
K. Michałowski, Od Edfu do Faras. Warszawa 1974, pl. 10.
Geleria Sztuki Starożytnej (Przewodnik). Warszawa 1975, s. 18, il. 5.
B. Porter, R. L. B. M o s s, Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic
Texts, Reliefs and Paintings. T. 1, 2. Oxford 1964 (2 ed.)., s. 701.
42
łego” należących do tej grupy jeden, podobnie jak sarkofag z Warszawy, wykazuje wyraźny
związek formalny z sarkofagami typu „rishi”20. Dwa pozostałe są szczególnie interesujące,
ponieważ wśród postaci na nich umieszczonych znajdują się przedstawienia kobiet identyczne
z postaciami kobiecymi na sarkofagu z Warszawy, zarówno jeśli chodzi o szczegóły ubioru,
gesty, jak i sposób przedstawienia postaci siedzącej21. Jeden z tych sarkofagów wykonany
został nie później niż w okresie panowania Totmesa I22, drugi natomiast pochodzi prawdopo-
dobnie z okresu panowania Hatszepsut i Totmesa III23.
Wskazówką pomocną przy datowaniu omawianego sarkofagu może być również charakte-
rystyczny rodzaj peruki, dla której najbliższą analogię stanowi tzw. peruka hatorycka, znana
przede wszystkim z portretów królowych datujących się od okresu XII dynastii do połowy
XVIII dynastii24. W przypadku sarkofagów ten typ peruki zaświadczony jest jedynie na sar-
kofagach królowych Ahhotep25 i Meritamon26 z początku XVIII dynastii27 oraz na pokrywie
sarkofagu „rishi” przechowywanej obecnie w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku,
datowanej przez W. C. Hayes’a na okres panowania Totmesa I 28.
Ponieważ wszystkie przedstawione wyżej analogie dla sarkofagu z Muzeum Narodowego
mieszczą się w okresie od panowania Totmesa I do panowania Totmesa III, w tym właśnie
przedziale czasowym należy umieścić wykonanie sarkofagu.
Bibliografia
B. B r u y e r e, Rapport sur !es Fouilles de Deir el Medineh (1934—1935), FIFAO XV, Le Caire
1937, s. 27, 28, 31, 41—44, 158—161, il. 10 (1371) .
K. Michałowski, Wystawa wykopalisk egipskich Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego (Prze-
wodnik). Warszawa 1937, s. 30 (9), pl. VI.
K. Michałowski, Zbiory sztuki starożytnej (Przewodnik). Warszawa 1938 (wyd. I), s. 16
(20); Warszawa 1938 (wyd. II), s. 22 (20), pl. III; Warszawa 1949 (wyd. III), s. 51.
K. Michałowski, Sztuka starożytna. Warszawa 1955, s. 161, il. 114.
K. Michałowski, U Art de PAncienne Egypte. Paris 1968, pl. 733.
K. Michałowski, Od Edfu do Faras. Warszawa 1974, pl. 10.
Geleria Sztuki Starożytnej (Przewodnik). Warszawa 1975, s. 18, il. 5.
B. Porter, R. L. B. M o s s, Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic
Texts, Reliefs and Paintings. T. 1, 2. Oxford 1964 (2 ed.)., s. 701.
42