Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie — 33-34.1989-1990

DOI issue:
Starożytność
DOI article:
Dolińska, Monika: Fragmenty kapliczek z Deir el-Medina w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Page / Citation link: 
https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0055

DWork-Logo
Overview
loading ...
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
b) transliteracja:

A <- Mrsg[r]

B j-”* sdm [cs m st M3ct Snnd-]f-m m3° hrw

C } ' htp [di] nsw Mrsg[r nbt] pt di.s cnh wd3 snb n k3 n sdm es n nb t3wy Snndm[m3° hrw]

c) tłumaczenie:

A — Meresger

R — Sługa [w Miejscu Prawdy Sennedż]-em, usprawiedliwiony głosem

C — ofiara, jaką [składa] król dla Meresg-[er, pani] nieba, aby dała życie, pomyślność, zdrowie
dla duszy Sługi Pana Obu Krain, Sennedżema, [usprawiedliwionego głosem]
Komentarz:

Sennedżem jest właścicielem przepięknie dekorowanego grobu nr 1 w Deir el-Medina, odkry-
tego w 1885 r. w stanie nietkniętym. Przedmioty pochodzące z tego grobu znalazły się w więk-
szości w Muzeum Kairskim, część jest jednak rozproszona po muzeach europejskich i amery-
kańskich. Znana jest rodzina Sennedżema: rodzice — Khabekhnet (ojciec) i Tahenu (matka),
żona Ineferti i co najmniej dziesięcioro dzieci, z których najwięcej wiadomo o Khabekhnecie
młodszym, właścicielu grobu nr 2, oraz o Khonsu, który obok ojca występuje na nadprożu
omawianej kapliczki i który podobnie jak matka i kilkoro rodzeństwa, również był pochowany
w grobie nr 1.

Do zabytków związanych z Sennedżemem, wymienionych w PM2, należy dorzucić frag-
ment misy libacyjnej nr 22040 z Turynu3 * 5 i fragment steli nr 50075, również z Turynu6.
Bibliografia: Deir el-Medineh 1930, s. 93, nr 1, il. XXV, 1; Deir el-Medineh 1934—35,
cz. 3, s. 333, nr 5, il. XV, 1; B. B r u y e r e, La Tombe N° 1 de Sen-nedjem. MIFAO, 88, 1959,
il. XV, 1; PM2 I, 2, s. 703.

3. FRAGMENT WĘGARA KAPLICZKI POŚWIĘCONEJ PRZEZ AAMAKA (il. 4),
nr 141 484 MN.

Wymiary: 0,209 x 0,082 x 0,054 m.

Materiał: wapień.

Technika: relief wklęsły.

Stan zachowania: kilka odbić na powierzchni; brak górnej części węgara; powierzchnia
częściowo okopcona.

Pochodzenie: sala III mieszkania VI w południowo-wschodniej części osiedla (S.E.VI)7.
Datowanie: XIX dynastia, panowanie Seti I — początek panowania Ramzesa II8.
Opis: Jest to dolny fragment lewego węgara kapliczki, opatrzony z tyłu występem, służącym
do zamocowania węgara w ścianie. Przez środek biegnie kolumna tekstu hieroglificznego,
ujęta w ryte ramki.

4*

51
 
Annotationen