DOI Heft:
Starożytność
DOI Artikel:Dolińska, Monika: Fragmenty kapliczek z Deir el-Medina w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0059
Komentarz:
Paser19, Sługa w Miejscu Prawdy, pojawia się na niewielu zabytkach. Znane jest imię jego mał-
żonki — Henutnofret20, natomiast trudno jest ustalić imię ojca. Na steli opublikowanej przez
Clere’a21 występuje Paser (bez tytułu) jako syn Kela, natomiast w Muzeum Narodowym w War-
szawie znajduje się jako depozyt Luwru22 piramidion nr 143 299 MN23 Pasera, Sługi w Miejscu
Prawdy, na którym upamiętnione jest imię jego ojca, Turobay (właściciela grobu tebańskiego
nr 327), również Sługi w Miejscu Prawdy. Jeśli Turobay był ojcem Pasera, matką była Tuy24.
Prawdopodobny wydaje się wywód B. Bruyere’a25, z którego wynika, że Paser syn Kela był
stryjem Pasera syna Turobay, a więc Paser, Sługa w Miejscu Prawdy z piramidionu warszaw-
skiego, był wnukiem Kela.
Do zabytków wymienionych w PM2 w związku z Paserem należy dorzucić misę libacyjną
z Turynu nr 2203326 z imieniem Pasera i jego żony Henutnofret.
Bibliografia: Deir el-Meclineh 1934—35, cz. 3, s. 299, il. XVII, 5; PM2 I, 2, s. 703; K i t -
c h e n, Ram. Inscr., III, s. 729, nr 2.
Warszawa, maj 1987
PRZYPISY
1 Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 313. Zakopcenie powierzchni, jak i obecność Renenutet wskazują jednak
na kuchnię jako na oryginalne miejsce pochodzenia kapliczki.
2 Deir el-Medineh 1930, s. 93; Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 333.
3 Po lewej stronie nadproża przedstawiony jest Sobek-Re w postaci krokodyla leżącego na kapliczce, adoro-
wany przez klęczącego mężczyznę, którego tekst identyfikuje jako Khonsu, syna Sennedżema. Przed Sobkiem
umieszczony jest stojak z ofiarami, za Sobkiem, pośrodku nadproża — bukiet.
4 Sennedżem występuje w źródłach jako członek Ekipy Grobu (Królewskiego) jeszcze w 2 r. panowania
Ramzesa II, natomiast w r. 5 już go nie ma, por. D. V a 1 b e 11 e, Les ouvriers de la Tombe. Le Caire 1985,
lista I; M. L. Bierbrier, The Late New Kingdom in Egypt. Warminster 1975, s. 30—31.
5 L. Habachi, Tavole d'offerta, are e bacili da libagione n. 22001—22067. Torino 1977, s. 51—52.
6 M. Tosi, A. R o c c a t i, Stele e altre epigrafi di Deir elMedina n. 50001—50262. Torino 1972, s. 112—
113; Kitchen, Ram. Inscr., I, s. 413, nr 8.
7 Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 272. Ze względu na zakopcenie powierzchni można przypuszczać, że
fragment ten pochodzi z kapliczki poświęconej Renenutet lub Meresger, umieszczonej pierwotnie w kuchni.
8 Aamak poświadczony jest w źródłach jako członek Ekipy w r. 2 Ramzesa II, por. V a 1 b e 11 e, jw.
9 „Przewodnik chóru” wg J. Ćernego, A Community ofWorkmen at Thebes in the Remesside Period.
Le Caire 1973, s. 46—47, nr 19; „Przełożony grupy” wg Tosiego, Roccatiego, jw., s. 255;,, Szef
procesji” wg PM2 I, 2, s. 746; „Szef grupy (kamieniarzy)” wg E. S. Bogosławskiego, Driewnie—Jegi-
pietskije mastiera. Moskwa 1983, s. 89.
10 Bogosławskij, jw., s. 81—87.
55
Paser19, Sługa w Miejscu Prawdy, pojawia się na niewielu zabytkach. Znane jest imię jego mał-
żonki — Henutnofret20, natomiast trudno jest ustalić imię ojca. Na steli opublikowanej przez
Clere’a21 występuje Paser (bez tytułu) jako syn Kela, natomiast w Muzeum Narodowym w War-
szawie znajduje się jako depozyt Luwru22 piramidion nr 143 299 MN23 Pasera, Sługi w Miejscu
Prawdy, na którym upamiętnione jest imię jego ojca, Turobay (właściciela grobu tebańskiego
nr 327), również Sługi w Miejscu Prawdy. Jeśli Turobay był ojcem Pasera, matką była Tuy24.
Prawdopodobny wydaje się wywód B. Bruyere’a25, z którego wynika, że Paser syn Kela był
stryjem Pasera syna Turobay, a więc Paser, Sługa w Miejscu Prawdy z piramidionu warszaw-
skiego, był wnukiem Kela.
Do zabytków wymienionych w PM2 w związku z Paserem należy dorzucić misę libacyjną
z Turynu nr 2203326 z imieniem Pasera i jego żony Henutnofret.
Bibliografia: Deir el-Meclineh 1934—35, cz. 3, s. 299, il. XVII, 5; PM2 I, 2, s. 703; K i t -
c h e n, Ram. Inscr., III, s. 729, nr 2.
Warszawa, maj 1987
PRZYPISY
1 Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 313. Zakopcenie powierzchni, jak i obecność Renenutet wskazują jednak
na kuchnię jako na oryginalne miejsce pochodzenia kapliczki.
2 Deir el-Medineh 1930, s. 93; Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 333.
3 Po lewej stronie nadproża przedstawiony jest Sobek-Re w postaci krokodyla leżącego na kapliczce, adoro-
wany przez klęczącego mężczyznę, którego tekst identyfikuje jako Khonsu, syna Sennedżema. Przed Sobkiem
umieszczony jest stojak z ofiarami, za Sobkiem, pośrodku nadproża — bukiet.
4 Sennedżem występuje w źródłach jako członek Ekipy Grobu (Królewskiego) jeszcze w 2 r. panowania
Ramzesa II, natomiast w r. 5 już go nie ma, por. D. V a 1 b e 11 e, Les ouvriers de la Tombe. Le Caire 1985,
lista I; M. L. Bierbrier, The Late New Kingdom in Egypt. Warminster 1975, s. 30—31.
5 L. Habachi, Tavole d'offerta, are e bacili da libagione n. 22001—22067. Torino 1977, s. 51—52.
6 M. Tosi, A. R o c c a t i, Stele e altre epigrafi di Deir elMedina n. 50001—50262. Torino 1972, s. 112—
113; Kitchen, Ram. Inscr., I, s. 413, nr 8.
7 Deir el-Medineh 1934—35, cz. 3, s. 272. Ze względu na zakopcenie powierzchni można przypuszczać, że
fragment ten pochodzi z kapliczki poświęconej Renenutet lub Meresger, umieszczonej pierwotnie w kuchni.
8 Aamak poświadczony jest w źródłach jako członek Ekipy w r. 2 Ramzesa II, por. V a 1 b e 11 e, jw.
9 „Przewodnik chóru” wg J. Ćernego, A Community ofWorkmen at Thebes in the Remesside Period.
Le Caire 1973, s. 46—47, nr 19; „Przełożony grupy” wg Tosiego, Roccatiego, jw., s. 255;,, Szef
procesji” wg PM2 I, 2, s. 746; „Szef grupy (kamieniarzy)” wg E. S. Bogosławskiego, Driewnie—Jegi-
pietskije mastiera. Moskwa 1983, s. 89.
10 Bogosławskij, jw., s. 81—87.
55