Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (33-34.1989-1990)

5. Drachma. Ateny. III—II w. p.n.e.
Nr inw. 200935 MN

6. Drachma. Ateny. III—II w. p.n.e.
Nr inw. 200952 MN

Ciężar wskazuje na drachmę trzeciej grupy, co daje granice czasowe od ostatnich dziesię-
cioleci IV w. p.n.e. do II w. p.n.e. W tym przypadku ważną przesłankę stanowi jednak kształt
płytki, analogiczny jak w wypadku poprzednio zaprezentowanego zabytku, wskazujący na
ostatnie dziesięciolecia IV w. p.n.e.

Z kolei jest w zespole odważnik w kształcie cienkiej kwadratowej płytki o wyciągniętych
narożach, bez określenia wartości46 (il. 4).

Ciężar wskazuje na drachmę standardu 175 lub też didrachmę trzeciej grupy. To ostatnie
wydaje się bardziej prawdopodobne. Drachmę 175 należałoby wydatować na II w. p.n.e., czemu
przeczy kształt płytki, analogiczny do dwóch poprzednio opisanych, wskazujących na ostatnie
dziesięciolecia IV w. p.n.e.

Następny odważnik ma kształt cienkiej kwadratowej płytki o prosto uciętych krawędziach.
Oznaczenia wartości brak47 (il. 5).

Ciężar wskazuje na drachmę trzeciej grupy. Forma płytki (krawędzie prosto ucięte) sugeruje
kolejny etap ewolucji kształtów ciężarków płytkowych. Płytki o wklęsłych krawędziach sty-
kających się pod kątem i wysuniętych narożach otrzymałyby następnie kształt regularny, o kra-
wędziach prosto uciętych. Propozycja takiego rozwoju pozwala przypuszczać, że opisany
obiekt jest młodszy od trzech przedstawionych wyżej. Dlatego wydaje się słuszne datowanie
go na III—II w. p.n.e.

Kolejny odważnik, w kształcie kwadratowej płytki, nie ma określenia wartości48 (il. 6).

Zgodnie z ciężarem jest to drachma trzeciej grupy. Analogiczny do poprzedniego kształt
płytki skłania ku datowaniu na III—II w. p.n.e.

To samo można powiedzieć o następnym obiekcie. Jest nim odważnik w kształcie cienkiej

119