DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Piwkowski, Włodzimierz: Dwór Nieborowskich w Nieborowie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0250
10 Rzut piwnic dworu Nieborowskich (rys. M. Piechotka)
W części wschodniej korpusu głównego znajduje się fundament poprzecznej ściany konstruk-
cyjnej, dzielący na pół rzut tej części budowli. Można przypuszczać, że po stronie zachodniej
znajdował się analogiczny fundament poprzecznej ściany konstrukcyjnej dzielącej dwa znaj-
dujące się tam pomieszczenia, zniszczony podczas budowy w tym miejscu kotłowni w końcu
XIX w. Mury fundamentów ryzalitu nie zostały zbadane w całości, ponieważ na całej długości
od strony północnej zniszczył je wykop późniejszego kanału odwadniającego. Zachowane w ziemi
fragmenty pozwalają jednak na pełną rekonstrukcję ich kształtu.
Przyziemie posiadało dwutraktowy układ pomieszczeń, którego oś stanowiła położona asy-
metrycznie sień (il. 10, 9). Wejście do kamienicy mieściło się w zachodniej ścianie ryzalitu,
gdzie znajdowały się dwuskrzydłowe wierzeje dębowe, wiodące do sklepionego przedsionka.
We wschodniej części tegoż ryzalitu umieszczone były murowane dwubiegowe schody wiodące na
piętro, zamknięte od strony przedsionka jednoskrzydłowymi drzwiami dębowymi okutymi
żelazem. We wnęce pod górnym biegiem schodów mieściła się kaplica, otwarta na przedsionek
dwuskrzydłowymi drzwiami z okrągłym okienkiem powyżej. Obok, w południowej ścianie przed-
sionka, znajdowały się obite blachą żelazną drzwi do wielkiej sieni i okratowane okno wew-
nętrzne, zamykane żelazną okiennicą, a na wprost nich — także okratowane okno wychodzące
na północną stronę ryzalitu.
Wielka sień dworu miała siedmioprzęsłowe ostrołukowe sklepienie krzyżowe. Podczas baro-
kowej przebudowy sieni w końcu XVII w., kiedy była wbudowana w to wnętrze nowa klatka
schodowa, dwa i pół przęsła od strony północnej zostały zbite i zastąpione dwoma przęsłami
246
W części wschodniej korpusu głównego znajduje się fundament poprzecznej ściany konstruk-
cyjnej, dzielący na pół rzut tej części budowli. Można przypuszczać, że po stronie zachodniej
znajdował się analogiczny fundament poprzecznej ściany konstrukcyjnej dzielącej dwa znaj-
dujące się tam pomieszczenia, zniszczony podczas budowy w tym miejscu kotłowni w końcu
XIX w. Mury fundamentów ryzalitu nie zostały zbadane w całości, ponieważ na całej długości
od strony północnej zniszczył je wykop późniejszego kanału odwadniającego. Zachowane w ziemi
fragmenty pozwalają jednak na pełną rekonstrukcję ich kształtu.
Przyziemie posiadało dwutraktowy układ pomieszczeń, którego oś stanowiła położona asy-
metrycznie sień (il. 10, 9). Wejście do kamienicy mieściło się w zachodniej ścianie ryzalitu,
gdzie znajdowały się dwuskrzydłowe wierzeje dębowe, wiodące do sklepionego przedsionka.
We wschodniej części tegoż ryzalitu umieszczone były murowane dwubiegowe schody wiodące na
piętro, zamknięte od strony przedsionka jednoskrzydłowymi drzwiami dębowymi okutymi
żelazem. We wnęce pod górnym biegiem schodów mieściła się kaplica, otwarta na przedsionek
dwuskrzydłowymi drzwiami z okrągłym okienkiem powyżej. Obok, w południowej ścianie przed-
sionka, znajdowały się obite blachą żelazną drzwi do wielkiej sieni i okratowane okno wew-
nętrzne, zamykane żelazną okiennicą, a na wprost nich — także okratowane okno wychodzące
na północną stronę ryzalitu.
Wielka sień dworu miała siedmioprzęsłowe ostrołukowe sklepienie krzyżowe. Podczas baro-
kowej przebudowy sieni w końcu XVII w., kiedy była wbudowana w to wnętrze nowa klatka
schodowa, dwa i pół przęsła od strony północnej zostały zbite i zastąpione dwoma przęsłami
246