DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Łomnicka-Żakowska, Ewa: Pieter Schenk - mistrz sztuki czarnej: (Mezzotiny Pietera Schenka w Muzeum Narodowym w Warszawie)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0280
12. Godefridus Schalken, ryt. J. Smith wg autoport-
retu G. Schalkena (wg Old English Mezzotints,
1910, pl. V)
13. Godefridus Schalken, ryt. P. Schenk wg
autoportretu G. Schalkena
nościowe, wiersze autorów współczesnych Schenkowi, jak L. Smids, I. Norel, G. Outhof,
D. Hoogstratanus, lub poetów czy pisarzy starożytnych, jak Owidiusz, Seneka czy Lukan.
O tym, iż Pieter Schenk osiągnął niewątpliwie znakomity poziom jako mistrz sztuki czarnej,
niech zaświadczy kilka przykładów. Porównajmy najpierw mezzotintę Johna Smitha przedsta-
wiającą Izaaka Newtona z 1712 r. z obrazem G. Knellera przedstawiającym tego samego uczo-
nego z 1702 r. Możemy tu podziwiać dokładność i precyzję wykonania, wierność pierwowzorowi,
a zarazem indywidualny charakter ryciny. Portret Jamesa księcia Monmouth został sporządzony
przez Schenka według obrazu Williama Wissinga, porównajmy tę mezzotintę z zachowaną ko-
pią obrazu Wissinga — rysy przedstawionego mężczyzny, jak również inne szczegóły odtworzył
Schenk bardzo wiernie; podobnie w twarzy Marii II, na jednej z mezzotint wykonanej przez na-
szego rytownika, dostrzegamy werystyczne rysy angielskiej władczyni, uwidocznione na malar-
skim portrecie nieznanego artysty, który skopiował wizerunek Marii II pędzla Wissinga.
Kto osiągnął większe mistrzostwo treści i formy portretując cara Piotra I i posługując się
tym samym pierwowzorem: obrazem G. Knellera z 1697 r.—Pieter Schenk czy P. a Gunst,
276
retu G. Schalkena (wg Old English Mezzotints,
1910, pl. V)
13. Godefridus Schalken, ryt. P. Schenk wg
autoportretu G. Schalkena
nościowe, wiersze autorów współczesnych Schenkowi, jak L. Smids, I. Norel, G. Outhof,
D. Hoogstratanus, lub poetów czy pisarzy starożytnych, jak Owidiusz, Seneka czy Lukan.
O tym, iż Pieter Schenk osiągnął niewątpliwie znakomity poziom jako mistrz sztuki czarnej,
niech zaświadczy kilka przykładów. Porównajmy najpierw mezzotintę Johna Smitha przedsta-
wiającą Izaaka Newtona z 1712 r. z obrazem G. Knellera przedstawiającym tego samego uczo-
nego z 1702 r. Możemy tu podziwiać dokładność i precyzję wykonania, wierność pierwowzorowi,
a zarazem indywidualny charakter ryciny. Portret Jamesa księcia Monmouth został sporządzony
przez Schenka według obrazu Williama Wissinga, porównajmy tę mezzotintę z zachowaną ko-
pią obrazu Wissinga — rysy przedstawionego mężczyzny, jak również inne szczegóły odtworzył
Schenk bardzo wiernie; podobnie w twarzy Marii II, na jednej z mezzotint wykonanej przez na-
szego rytownika, dostrzegamy werystyczne rysy angielskiej władczyni, uwidocznione na malar-
skim portrecie nieznanego artysty, który skopiował wizerunek Marii II pędzla Wissinga.
Kto osiągnął większe mistrzostwo treści i formy portretując cara Piotra I i posługując się
tym samym pierwowzorem: obrazem G. Knellera z 1697 r.—Pieter Schenk czy P. a Gunst,
276