1. Amfora. Naśladownictwo „wilanows-
kie”. Muzeum Narodowe w Warszawie.
Nr inw. Wil 2633
2. Amfora. Naśladownictwo „wilanows-
kie”. Muzeum Narodowe w Warszawie.
Nr inw. Wil 2640
dowały zamieszanie. Dlatego też stosunkowo późno doceniono ich znaczenie w historii XVIII-
wiecznego gustu i XVIII-wiecznych zainteresowań antykiem. Dla nas stały się one także cen-
nym, i obecnie głównym, źródłem pozwalającym ustalić, które z zachowanych waz wilanows-
kich należały do zespołu zebranego przez „pierwszego polskiego archeologa klasycznego”
i które on sam uważał za warte naśladowania.
PARA AMFOR WIL 2633 i WIL 2640 (il. 1, 2)
Reprezentują one typ amfory o dyskowatej stopce, oddzielonej plastycznym wałeczkiem
od brzuśca, stożkowato rozchylającego się ku górze, o przypłaszczonych ramionach, niskiej,
rozszerzającej się szyjce z wychylonym wylewem i wydzielonym plastycznie brzegiem oraz nis-
kich, wstęgowych uchwytach.
520
kie”. Muzeum Narodowe w Warszawie.
Nr inw. Wil 2633
2. Amfora. Naśladownictwo „wilanows-
kie”. Muzeum Narodowe w Warszawie.
Nr inw. Wil 2640
dowały zamieszanie. Dlatego też stosunkowo późno doceniono ich znaczenie w historii XVIII-
wiecznego gustu i XVIII-wiecznych zainteresowań antykiem. Dla nas stały się one także cen-
nym, i obecnie głównym, źródłem pozwalającym ustalić, które z zachowanych waz wilanows-
kich należały do zespołu zebranego przez „pierwszego polskiego archeologa klasycznego”
i które on sam uważał za warte naśladowania.
PARA AMFOR WIL 2633 i WIL 2640 (il. 1, 2)
Reprezentują one typ amfory o dyskowatej stopce, oddzielonej plastycznym wałeczkiem
od brzuśca, stożkowato rozchylającego się ku górze, o przypłaszczonych ramionach, niskiej,
rozszerzającej się szyjce z wychylonym wylewem i wydzielonym plastycznie brzegiem oraz nis-
kich, wstęgowych uchwytach.
520