DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.28012#0076
4° EliAs Schedivs
cia est, August. in Epist. ad Maced. Nihil autem prsestan-
tius Deo, Cic.l. ii. de Nat.Deor. Nihil preriolius Deo,
virtute diledlionis , D.Aug. i 5«; siycfi; , « ^sj «; b jtbs,
nemo bonus nist unusDeus, Matth. xix. sC.17. Marc.
c. x. vers. 1 8. Luc. xvm. vers. 19. Summura igitur bo-
num Deus , ad quod consequendum totus vitae nostrae
cursus est dirigendus , quo tanti boni participes fiamus.
Finis ergo aftionis qostrse est solus Deus. Quem possi-
dere non quimus , nili codestiamore prosequamur: non
amore ardemus4 nisi cognoscimus; & hoc tantum fidei
ipe accedente, quo tandem tanti boni participes fiamus,
non in hac vita , sed in futura. Et huic assentiuntur sen-
tenrise summi Philosophi, qui etiamsi naturali cscitate
perversi, tamen aliquam cognitionemsummihujus boni
hauserunt. Plato in Timreo : Deus est summurn bonum,
supra omnemsubstantiam , omnemque naturam, quod
cunfta expetunt , cum ipse sit plenre perfeblionis & nul-
lius societatis indigus. Ibid. Bonus qu.idem Deus, & o-
mnium Deus causa bonorum. Idem in Phatdone : quod
conjungimur & astimilamur Dco,qui omnis beatitudinis
sastigium, meta, finis. Mercurius Trismegistus : « 35*®«
-75 dytfiv % ys 2ts4,lw , ciftsoi >Q (pvcnv' (tlos yj si (pvcng
td ayx,%v. Detts esi bonum non fecundum honorem, fed fe~
amdujn nuturarn. Vna enim esl riatura Dei, ipfa bonitos.
Zoroastres in Oraculis :
tn curcSutyv 75 s 7izcloo$ cujyc;,
E\%c, (Trtyipjri ani 'svyy tzdäuv scTXfSpii vav.
Opus esi fefiinare ad lucem, (si patru filendorem,
Vnde mifsua ttbi animus multa induttts mentc.
Iamblichus de summo bono loquens, divinum vocat: Sa-
num,formosum, divitem,honoribus auftum, bono senlu
praiditum esse , num beatitudinem hominis dicemus ?
Profetfto non. Robur hominis , risus est ; 'nonos , nugce;
homo ipse , & quicquid apud homines in pretio , umbra
celer: sed bonis bonrc possessiones illar sunt , majis malx
N' pernitiosic.Quid ergo : num, fi ista; non per somnium
momen-
cia est, August. in Epist. ad Maced. Nihil autem prsestan-
tius Deo, Cic.l. ii. de Nat.Deor. Nihil preriolius Deo,
virtute diledlionis , D.Aug. i 5«; siycfi; , « ^sj «; b jtbs,
nemo bonus nist unusDeus, Matth. xix. sC.17. Marc.
c. x. vers. 1 8. Luc. xvm. vers. 19. Summura igitur bo-
num Deus , ad quod consequendum totus vitae nostrae
cursus est dirigendus , quo tanti boni participes fiamus.
Finis ergo aftionis qostrse est solus Deus. Quem possi-
dere non quimus , nili codestiamore prosequamur: non
amore ardemus4 nisi cognoscimus; & hoc tantum fidei
ipe accedente, quo tandem tanti boni participes fiamus,
non in hac vita , sed in futura. Et huic assentiuntur sen-
tenrise summi Philosophi, qui etiamsi naturali cscitate
perversi, tamen aliquam cognitionemsummihujus boni
hauserunt. Plato in Timreo : Deus est summurn bonum,
supra omnemsubstantiam , omnemque naturam, quod
cunfta expetunt , cum ipse sit plenre perfeblionis & nul-
lius societatis indigus. Ibid. Bonus qu.idem Deus, & o-
mnium Deus causa bonorum. Idem in Phatdone : quod
conjungimur & astimilamur Dco,qui omnis beatitudinis
sastigium, meta, finis. Mercurius Trismegistus : « 35*®«
-75 dytfiv % ys 2ts4,lw , ciftsoi >Q (pvcnv' (tlos yj si (pvcng
td ayx,%v. Detts esi bonum non fecundum honorem, fed fe~
amdujn nuturarn. Vna enim esl riatura Dei, ipfa bonitos.
Zoroastres in Oraculis :
tn curcSutyv 75 s 7izcloo$ cujyc;,
E\%c, (Trtyipjri ani 'svyy tzdäuv scTXfSpii vav.
Opus esi fefiinare ad lucem, (si patru filendorem,
Vnde mifsua ttbi animus multa induttts mentc.
Iamblichus de summo bono loquens, divinum vocat: Sa-
num,formosum, divitem,honoribus auftum, bono senlu
praiditum esse , num beatitudinem hominis dicemus ?
Profetfto non. Robur hominis , risus est ; 'nonos , nugce;
homo ipse , & quicquid apud homines in pretio , umbra
celer: sed bonis bonrc possessiones illar sunt , majis malx
N' pernitiosic.Quid ergo : num, fi ista; non per somnium
momen-