Studia Waweliana (19.2021)

Fig. 4. Plan kościoła.


2. Katedra krakowska, rzut wg S. Odrzywolskiego. Kolorem niebieskim zaznaczono lokalizację ołtarza św. Stanisława; kolorem czerwonym - fragment
przypory przy północnej elewacji transeptu oraz punkt załamania elewacji południowej i fundament przypory we wschodniej ścianie krypty Wazów


kształtowania się jej specyficznej topografii sakralnej.
Powstał on przynajmniej w dwóch fazach; w obu ra-
mionach elewacje wschodnie odpowiadają pod wzglę-
dem stylowym chórowi, natomiast zachodnie - kor-
pusowi. Ściany północna i południowa są natomiast
niemal pozbawione elementów artykulacyjnych. Klu-
czową kwestią dla rozwarstwienia tej części kościoła
wydają się liczne nieregularności w ramieniu połu-
dniowym.
Każde z ramion transeptu tworzone jest przez po-
jedyncze przęsło o wymiarach zbliżonych do przęseł
chóru i nawy głównej, ale obróconych względem nich
o 90 stopni; między nimi znajduje się zbliżone do kwa-
dratu, lekko trapezoidalne przęsło krzyżowe, wydzie-
lone z czterech stron bogato profilowanymi arkadami
wspartymi na potężnych krzyżowych filarach. Ramię
północne założono na rzucie regularnego prostokąta,
natomiast południowa ściana południowego ramienia
załamuje się w około trzech czwartych długości, ści-
nając południowo-zachodni narożnik przęsła. W ele-
wacji północnej północnego ramienia w miejscu rów-
noległym do załamania muru ramienia południowego
znajdowała się kamienna przypora, obecnie zatopiona
3. Katedra krakowska, fragment nieukończonej przypory w ścianie
wschodniej dawnej kaplicy św. Mikołaja (fot. J. Adamski)

6